Hoofdstuk 7
James en Lily probeerden de dagen daarna zo weinig
mogelijk te laten merken, ook al konden ze hun ogen bijna niet van
elkaar afhouden. Sirius had het wel gemerkt (hij had ook alles door)
en hij had nu verkering met Daphné van Ravenklauw.
"Je
hebt het weer goed voor elkaar, Sluipvoet." zei James tegen hem,
terwijl hij naar Daphné's achterwerk keek, uiteraard als
Lily niet in de buurt was.
"Ja," zei Sirius. "En
jij?"
"Oh…eh…niks bijzonders…" mompelde James en hij
begon gauw over Zwerkbal, zodat Sirius niet verder vroeg.
Lily
had wel alles aan Shirley verteld.
"Echt, ik voel het, dit
wordt serieus." zei Shirley.
"Het was maar een zoen, misschien
wordt het wel niks." zei Lily.
"Volgens mij is het niet
'zomaar een zoen', Lily…" zei Shirley grijnzend.
"Oké,
oké…" zei Lily. "Het was geweldig, ik geef het toe…maar
het is Potter, weet je nog? Hij heeft zo vaak meisjes gezoend, en
daarna niks meer."
"Dat is wel zo, maar weet je…ik geloof
dat James nu echt is veranderd! Hij heeft het hele jaar nog geen
vriendin gehad!" zei Shirley. Lily antwoordde niet. Ze had het ook
wel gemerkt, maar ze wist nog steeds niet zeker of ze nou zomaar een
speeltje van James was, of dat het gewoon serieus was. Ze schrok op
uit haar mijmeringen toen Shirley zei dat ze Gedaanteverwisselingen
hadden.
"Potter, Evers, wat zitten jullie daar te smoezen?"
zei professor Anderling luid.
"Lily and
James, sitting in a tree, K-I-S-S-I-N-G!" begon de klas
weer te zingen. Lily en James werden knalrood.
"Stilte!" riep
Anderling en bij het zien van haar strenge blik werd de klas meteen
stil.
"Goed. We gaan het onderwerp 'Faunaten' herhalen, dat
hebben jullie in je derde jaar ook gehad, maar het is een zeer
belangrijk onderwerp voor jullie examens," zei ze. Lily luisterde
aandachtig; daar had ze het net met James over. Morgen zouden ze
beginnen, ze moesten eerst uitvinden in wat voor dier Lily zou
transformeren.
Wekenlang waren ze bezig met het uitvinden.
Sirius, Remus en Shirley keken hen steeds achterdochtig aan als ze
weer eens een smoesje verzonnen om weg te komen. Ze mochten nog niet
weten dat Lily een Faunaat zou worden.
"Lily, dit is echt
geweldig. Je kan jezelf veranderen in een Terzieler. Tenminste, als
we nog oefenen." Zei James, toen ze in een leeg klaslokaal zaten
met een stapel boeken over Faunaten.
"Echt? Maar, dat betekent
dat-" zei Lily verrast.
"-alleen mensen die de dood hebben
gezien jou kunnen zien." maakte James haar zin af.
"Mag ik het
nu al proberen?" zei Lily.
"Ja. Ik zal het eerst even
voordoen." zei James. Hij sloot zijn ogen en veranderde in een
hert.
"Hoe deed je dat?" vroeg Lily, toen James weer in
zichzelf veranderd was.
"Ik zal het je uitleggen. Oké, je
moet heel sterk aan het lichaam van een Terzieler denken. Denk aan
zijn hoofd…zijn nek…zijn hele lichaam. Van top tot teen. En beeld
je dan in dat je zelf een Terzieler bent…nou, ga je gang."legde
James uit. Lily sloot geconcentreerd haar ogen…en dacht aan het
lichaam van een Terzieler…zij kon ze zien, want ze had haar oma
zien sterven…
Ze voelde zich opeens anders. Ze had een ander
hoofd, maar nog wel haar eigen lijf. Ze zag James haar uitlachen, het
gelach klonk harder dan anders en ze rook ook allerlei dingen die ze
anders nooit zou ruiken.
"Verander terug…denk maar aan je
eigen hoofd.." zei James lachend. Het lukte en Lily was weer
normaal.
"Dat was vreemd," zei Lily. "Hou op met lachen, kon
jij het soms wel de eerste keer?"
"Nee, oké. We gaan
gewoon net zolang oefenen tot het helemaal lukt." zei James.
Ze
oefenden nog een heel uur, maar Lily kwam niet verder dan haar hoofd.
Ze had nooit geweten dat het zo moeilijk was. Die avond bleef Shirley
haar steeds ondervragen, waarom ze zo lang weg was en wat ze had
gedaan. Lily besloot het niet te vertellen, want dan zou Shirley er
misschien ook achterkomen dat Remus een weerwolf was. Toen Shirley
wel een halfuur bleef doorzeuren wikkelde Lily zich in haar deken en
antwoordde niet meer.
Het was alweer januari, meer dan vier
maanden later dus, en Lily kon zich nu volledig transformeren in een
Terzieler, alleen was ze het lichaam nog niet gewend.
"Lily, ik
bedenk me opeens iets…kunnen dieren Terzielers wel altijd zien?"
zei James, toen hij toekeek hoe Lily als Terzieler door het lege
klaslokaal liep. Lily transformeerde. Hij veranderde in een hert en
kort daarna weer terug.
"Ik kan je gewoon zien," zei hij.
Lily veranderde terug in zichzelf.
"Wie heb je zien sterven?"
vroeg Lily aarzelend. James keek haar recht aan.
"Een vriend van
mij, op de basisschool." zei hij. "Hij was een Dreuzel,
maar….maar hij werd vermoord door een tovenaar."
"Zat je op
een Dreuzelschool?" zei Lily verbaasd. James knikte.
"Ja, maar
niemand wist dat ik een tovenaar was, en dat mocht ik natuurlijk ook
niet zeggen, en ze zouden me ook niet geloven. Maar ze zagen wel dat
ik soms vreemde dingen deed, als ik boos was ontplofte er
bijvoorbeeld iets…" vertelde hij. Hij aarzelde even. Hij had nog
nooit aan iemand over zijn tijd op de basisschool verteld, die
werkelijk een ramp was geweest. Maar voor hij het wist had hij alles
eruit gegooid. Hoe iedereen hem raar had gevonden, hoe ze hem daarmee
zo erg gepest hadden en dat hij nooit vrienden gehad had. Het was een
hele opluchting; hij had er jaren mee rondgelopen, terwijl hij deed
alsof er niets aan de hand was.
"Dat…dat had ik nooit van je
gedacht." zei Lily, toen hij was uitgepraat. James staarde naar een
plek op de grond.
"Zou je eh…" begon hij.
"My lips are
sealed," zei Lily met een lieve glimlach.
"Oké…"
zei James grijnzend.
"Eh…James? Nu ik Faunaat ben…zou ik
dan…eh…" zei Lily aarzelend.
"Je wilt bij de Marauders
horen?" vroeg James verwachtingsvol.
"Eh…Als dat zou
kunnen…" zei Lily.
"Ik vind het best, maar ik moet het dan
ook aan de anderen vragen." zei James.
"Bedankt," mompelde
Lily. "Eh…ik ga slapen. Welterusten!"
"Welterusten,"
zei James.
"Eh…mensen, ik moet jullie iets vertellen."
zei James de volgende dag.
"Je bent een vrouw!" grapte
Sirius.
"Hoe wist je dat?" grapte James terug. "Nee, nu even
serieus." Remus, Peter en Sirius gingen bij James zitten. James
keek nog even rond of er geen leerlingen meeluisterden, en begon te
vertellen.
"Nou, kijk, de reden dat Lily en ik-" begon hij,
maar Sirius onderbrak hem.
"Wacht eens even. Zit ik daarvoor
mijn tijd te verspillen? Je mag me alles over je liefdesleven
vertellen, maar ik heb nu wel iets beters te doen-"
"Sluipvoet,
hou je kop nou eens even! Dit is echt belangrijk!" snauwde James.
Sirius schrok een beetje, zo deed James nooit tegen hem. Maar hij
luisterde, het was blijkbaar heel belangrijk. James vertelde
alles.
"Ze…ze is nu Faunaat?" stamelde Remus. James
knikte.
"Echt? Wauw! Wat voor dier is ze?" vroeg Sirius, meer
enthousiast dan verbaasd.
"Een Terzieler," zei James.
"Maar
waarom wou ze dan Faunaat worden?" vroeg Remus. Peter zat naast hem
en keek steeds van de een naar de ander, alsof het een
tenniswedstrijd was.
"Omdat ze Schouwer wil worden, en-" James
aarzelde even, "Ze wil bij de Marauders horen." Het was een hele
tijd stil na die uitspraak, waarin Remus, Sirius en Peter hem
allemaal aanstaarden.
"Ze wil…wat?" zei Remus. "Maar weet
ze dan dat ik…dat ik.."
"Ja, dat weet ze. Ze heeft ons een
keer gezien, en toen moesten we het wel vertellen…" onderbrak
James hem. "Nou, wat vinden jullie?" Iedereen dacht diep na
(behalve Peter…).
"Eh…ik vind het best." zei Sirius
uiteindelijk. Peter knikte ook. Maar Remus scheen er het meeste
moeite mee te hebben.
"Kom op nou Maanling, ze heeft je toch al
gezien…" smeekte James.
"Je vond Lily toch een-" zei
Peter, maar Sirius gaf hem een duw met zijn elleboog, zodat hij zijn
mond hield. Remus zuchtte.
"We kunnen het wel een keer proberen,
als het volle maan is…maar dat is morgen al." zei hij. James
maakte een vreugdesprong. "Maar ik heb niet gezegd dat ze bij de
Marauders mag horen!" voegde Remus er nog aan toe.
"Oke,
morgen dan." zei hij, "Ik zal haar nog even vertellen wat we
precies gaan doen.."
"Lily! He, LILY!" riep hij. Lily
keek om. Een paar mensen grinnikten. James maakt een handgebaar dat
ze moest komen en Lily liep achter hem aan.
"Kijk, ze vinden
het allemaal goed, maar Remus vindt dat we het eerst moeten proberen,
dus ik zal alles even uitleggen." zei James. Lily knikte
begrijpend.
"Oké. Eerst gaat Remus met madame Plijster
naar de Beukwilg, en als ze weg is gaan wij daar ook naartoe, onder
mijn Onzichbaarheidsmantel. We transformeren net voor de Beukwilg, en
Peter drukt op de knop, zodat de Beukwilg ons niet kan slaan. Wij
gaan dan eerst naar binnen, door de tunnel en dan komen we zo in het
Krijsende Krot terecht. Maar je moet getransformeerd zijn voordat je
in de buurt van Remus komt, want anders ben je niet veilig. Blijf dus
de hele tijd een Terzieler, hè?" vertelde James.
"Ja,"
zei Lily.
"Nou, eh…we gaan altijd buiten het Krijsende Krot,
zoals je al hebt gezien…" zei James. Hij had verwacht dat Lily
boos zou worden, maar ze knikte en zei alleen maar: "Dat wist ik
al…"
"Je moet nog wel oefenen, anders zou er misschien iets
verkeerd kunnen gaan. En je moet nog leren vliegen." zei
James.
"Vliegen? Hoe doe ik dat?" zei Lily geschrokken.
"Weet
ik veel, herten kunnen niet vliegen, weet je nog." zei James. "We
gaan vanavond als het donker is wel even oefenen. Maar nu hebben we
Kruidenkunde." zei hij terwijl hij op zijn horloge keek.
"James?
Mag ik het aan Shirley vertellen?" zei Lily.
"Doe dat maar
niet, haar moeder werkt toch op het ministerie? Nee, dan lijkt het me
geen goed idee." antwoordde James.
Die avond slopen ze samen
onder de Onzichtbaarheidsmantel naar buiten. Ze gingen bij een plek
bij het bos staan, en James transformeerde ook voor de zekerheid.
Lily, die al veranderd was in een Terzieler, sprong op en neer en
sloeg met haar vleugels, maar er gebeurde niets. Het hert gromde, wat
waarschijnlijk als lach bedoeld was. Hij galoppeerde opeens het bos
in en kwam terug met een dode vogel, die onder het bloed zat. Hij
legde hem op de grond.
"We lokken een paar andere Terzielers,
dan jaag ik ze op en dan kun je zien hoe ze vliegen." hoorde Lily
opeens in haar hoofd.
"Wat gebeurd er?" dacht ze
paniekerig.
"Dieren kunnen met elkaar praten door hun
gedachten…" hoorde ze de stem van James vermoeid zeggen.
"Echt?
Wauw!" dacht Lily. Ze testte het de hele tijd uit, tot James 'Hou
nou eens op!' zei (of dacht).
Na tien minuten kwamen er
inderdaad Terzielers aangelopen. Ze keken nieuwsgierig naar
Lily.
"Wie ben jij?" hoorde Lily de Terzieler zeggen. Ze
besloot niet te antwoorden en wachtte op Jaems.
"Hallo?"
hoorde ze de Terzieler zeggen. Op dat moment kwam James aangalopperen
en de Terzielers vlogen geschrokken op. Lily keek goed naar ze en
probeerde ze na te doen. Ze vloog een meter of vijf omhoog en daalde
toen weer. James en Lily veranderden weer terug.
"Dat was al een
begin!" zei James. Lily knikte.
"Kom, we gaan. Je kan nog wel
een andere keer oefenen." Hij gooide de mantel over hen heen en ze
liepen terug naar het kasteel.
De volgende dag zag Remus er
inderdaad nogal ziek uit. Lily praatte zoveel mogelijk met hem, omdat
ze ook wel begreep dat hij het moeilijk vond om haar zomaar mee te
nemen. James deed gewoon enthousiast als altijd, hij was blijkbaar
helemaal niet nerveus. Peter zei bijna niets, zoals altijd en Sirius
deed net zoals James.
Bij de laatste les, Transfiguratie, gaf
Anderling Remus toestemming om weg te gaan, want hij zag er nogal
ziek uit.
"Arme jongen," hoorde Lily haar nog net mompelen.
Bij het avondeten was Remus er wel, maar hij at bijna niets.
Lily keek steeds bezorgd naar hem, het was haar nooit eerder
opgevallen hoe ziek hij er soms uitzag. Maar James, Sirius en Peter
waren het duidelijk al gewend en vonden er niets bijzonders aan. Toen
Lily de Grote Zaal eens rondkeek, zag ze sommige leraren ook naar hem
kijken. Toen Perkamentus haar zag kijken, hief hij glimlachend zijn
glas en Lily grijnsde ook zwakjes naar hem.
Na het avondmaal
gingen ze naar de leerlingenkamer, waar ze maar een beetje naar
buiten staarden. Om half twaalf ging Remus al weg.
