Hoofdstuk 7

James en Lily probeerden de dagen daarna zo weinig mogelijk te laten merken, ook al konden ze hun ogen bijna niet van elkaar afhouden. Sirius had het wel gemerkt (hij had ook alles door) en hij had nu verkering met Daphné van Ravenklauw.
"Je hebt het weer goed voor elkaar, Sluipvoet." zei James tegen hem, terwijl hij naar Daphné's achterwerk keek, uiteraard als Lily niet in de buurt was.
"Ja," zei Sirius. "En jij?"
"Oh…eh…niks bijzonders…" mompelde James en hij begon gauw over Zwerkbal, zodat Sirius niet verder vroeg.

Lily had wel alles aan Shirley verteld.
"Echt, ik voel het, dit wordt serieus." zei Shirley.
"Het was maar een zoen, misschien wordt het wel niks." zei Lily.
"Volgens mij is het niet 'zomaar een zoen', Lily…" zei Shirley grijnzend.
"Oké, oké…" zei Lily. "Het was geweldig, ik geef het toe…maar het is Potter, weet je nog? Hij heeft zo vaak meisjes gezoend, en daarna niks meer."
"Dat is wel zo, maar weet je…ik geloof dat James nu echt is veranderd! Hij heeft het hele jaar nog geen vriendin gehad!" zei Shirley. Lily antwoordde niet. Ze had het ook wel gemerkt, maar ze wist nog steeds niet zeker of ze nou zomaar een speeltje van James was, of dat het gewoon serieus was. Ze schrok op uit haar mijmeringen toen Shirley zei dat ze Gedaanteverwisselingen hadden.
"Potter, Evers, wat zitten jullie daar te smoezen?" zei professor Anderling luid.
"Lily and James, sitting in a tree, K-I-S-S-I-N-G!" begon de klas weer te zingen. Lily en James werden knalrood.
"Stilte!" riep Anderling en bij het zien van haar strenge blik werd de klas meteen stil.
"Goed. We gaan het onderwerp 'Faunaten' herhalen, dat hebben jullie in je derde jaar ook gehad, maar het is een zeer belangrijk onderwerp voor jullie examens," zei ze. Lily luisterde aandachtig; daar had ze het net met James over. Morgen zouden ze beginnen, ze moesten eerst uitvinden in wat voor dier Lily zou transformeren.

Wekenlang waren ze bezig met het uitvinden. Sirius, Remus en Shirley keken hen steeds achterdochtig aan als ze weer eens een smoesje verzonnen om weg te komen. Ze mochten nog niet weten dat Lily een Faunaat zou worden.
"Lily, dit is echt geweldig. Je kan jezelf veranderen in een Terzieler. Tenminste, als we nog oefenen." Zei James, toen ze in een leeg klaslokaal zaten met een stapel boeken over Faunaten.
"Echt? Maar, dat betekent dat-" zei Lily verrast.
"-alleen mensen die de dood hebben gezien jou kunnen zien." maakte James haar zin af.
"Mag ik het nu al proberen?" zei Lily.
"Ja. Ik zal het eerst even voordoen." zei James. Hij sloot zijn ogen en veranderde in een hert.
"Hoe deed je dat?" vroeg Lily, toen James weer in zichzelf veranderd was.
"Ik zal het je uitleggen. Oké, je moet heel sterk aan het lichaam van een Terzieler denken. Denk aan zijn hoofd…zijn nek…zijn hele lichaam. Van top tot teen. En beeld je dan in dat je zelf een Terzieler bent…nou, ga je gang."legde James uit. Lily sloot geconcentreerd haar ogen…en dacht aan het lichaam van een Terzieler…zij kon ze zien, want ze had haar oma zien sterven…
Ze voelde zich opeens anders. Ze had een ander hoofd, maar nog wel haar eigen lijf. Ze zag James haar uitlachen, het gelach klonk harder dan anders en ze rook ook allerlei dingen die ze anders nooit zou ruiken.
"Verander terug…denk maar aan je eigen hoofd.." zei James lachend. Het lukte en Lily was weer normaal.
"Dat was vreemd," zei Lily. "Hou op met lachen, kon jij het soms wel de eerste keer?"
"Nee, oké. We gaan gewoon net zolang oefenen tot het helemaal lukt." zei James.
Ze oefenden nog een heel uur, maar Lily kwam niet verder dan haar hoofd. Ze had nooit geweten dat het zo moeilijk was. Die avond bleef Shirley haar steeds ondervragen, waarom ze zo lang weg was en wat ze had gedaan. Lily besloot het niet te vertellen, want dan zou Shirley er misschien ook achterkomen dat Remus een weerwolf was. Toen Shirley wel een halfuur bleef doorzeuren wikkelde Lily zich in haar deken en antwoordde niet meer.

Het was alweer januari, meer dan vier maanden later dus, en Lily kon zich nu volledig transformeren in een Terzieler, alleen was ze het lichaam nog niet gewend.
"Lily, ik bedenk me opeens iets…kunnen dieren Terzielers wel altijd zien?" zei James, toen hij toekeek hoe Lily als Terzieler door het lege klaslokaal liep. Lily transformeerde. Hij veranderde in een hert en kort daarna weer terug.
"Ik kan je gewoon zien," zei hij. Lily veranderde terug in zichzelf.
"Wie heb je zien sterven?" vroeg Lily aarzelend. James keek haar recht aan.
"Een vriend van mij, op de basisschool." zei hij. "Hij was een Dreuzel, maar….maar hij werd vermoord door een tovenaar."
"Zat je op een Dreuzelschool?" zei Lily verbaasd. James knikte.
"Ja, maar niemand wist dat ik een tovenaar was, en dat mocht ik natuurlijk ook niet zeggen, en ze zouden me ook niet geloven. Maar ze zagen wel dat ik soms vreemde dingen deed, als ik boos was ontplofte er bijvoorbeeld iets…" vertelde hij. Hij aarzelde even. Hij had nog nooit aan iemand over zijn tijd op de basisschool verteld, die werkelijk een ramp was geweest. Maar voor hij het wist had hij alles eruit gegooid. Hoe iedereen hem raar had gevonden, hoe ze hem daarmee zo erg gepest hadden en dat hij nooit vrienden gehad had. Het was een hele opluchting; hij had er jaren mee rondgelopen, terwijl hij deed alsof er niets aan de hand was.
"Dat…dat had ik nooit van je gedacht." zei Lily, toen hij was uitgepraat. James staarde naar een plek op de grond.
"Zou je eh…" begon hij.
"My lips are sealed," zei Lily met een lieve glimlach.
"Oké…" zei James grijnzend.
"Eh…James? Nu ik Faunaat ben…zou ik dan…eh…" zei Lily aarzelend.
"Je wilt bij de Marauders horen?" vroeg James verwachtingsvol.
"Eh…Als dat zou kunnen…" zei Lily.
"Ik vind het best, maar ik moet het dan ook aan de anderen vragen." zei James.
"Bedankt," mompelde Lily. "Eh…ik ga slapen. Welterusten!"
"Welterusten," zei James.

"Eh…mensen, ik moet jullie iets vertellen." zei James de volgende dag.
"Je bent een vrouw!" grapte Sirius.
"Hoe wist je dat?" grapte James terug. "Nee, nu even serieus." Remus, Peter en Sirius gingen bij James zitten. James keek nog even rond of er geen leerlingen meeluisterden, en begon te vertellen.
"Nou, kijk, de reden dat Lily en ik-" begon hij, maar Sirius onderbrak hem.
"Wacht eens even. Zit ik daarvoor mijn tijd te verspillen? Je mag me alles over je liefdesleven vertellen, maar ik heb nu wel iets beters te doen-"
"Sluipvoet, hou je kop nou eens even! Dit is echt belangrijk!" snauwde James. Sirius schrok een beetje, zo deed James nooit tegen hem. Maar hij luisterde, het was blijkbaar heel belangrijk. James vertelde alles.
"Ze…ze is nu Faunaat?" stamelde Remus. James knikte.
"Echt? Wauw! Wat voor dier is ze?" vroeg Sirius, meer enthousiast dan verbaasd.
"Een Terzieler," zei James.
"Maar waarom wou ze dan Faunaat worden?" vroeg Remus. Peter zat naast hem en keek steeds van de een naar de ander, alsof het een tenniswedstrijd was.
"Omdat ze Schouwer wil worden, en-" James aarzelde even, "Ze wil bij de Marauders horen." Het was een hele tijd stil na die uitspraak, waarin Remus, Sirius en Peter hem allemaal aanstaarden.
"Ze wil…wat?" zei Remus. "Maar weet ze dan dat ik…dat ik.."
"Ja, dat weet ze. Ze heeft ons een keer gezien, en toen moesten we het wel vertellen…" onderbrak James hem. "Nou, wat vinden jullie?" Iedereen dacht diep na (behalve Peter…).
"Eh…ik vind het best." zei Sirius uiteindelijk. Peter knikte ook. Maar Remus scheen er het meeste moeite mee te hebben.
"Kom op nou Maanling, ze heeft je toch al gezien…" smeekte James.
"Je vond Lily toch een-" zei Peter, maar Sirius gaf hem een duw met zijn elleboog, zodat hij zijn mond hield. Remus zuchtte.
"We kunnen het wel een keer proberen, als het volle maan is…maar dat is morgen al." zei hij. James maakte een vreugdesprong. "Maar ik heb niet gezegd dat ze bij de Marauders mag horen!" voegde Remus er nog aan toe.
"Oke, morgen dan." zei hij, "Ik zal haar nog even vertellen wat we precies gaan doen.."

"Lily! He, LILY!" riep hij. Lily keek om. Een paar mensen grinnikten. James maakt een handgebaar dat ze moest komen en Lily liep achter hem aan.
"Kijk, ze vinden het allemaal goed, maar Remus vindt dat we het eerst moeten proberen, dus ik zal alles even uitleggen." zei James. Lily knikte begrijpend.
"Oké. Eerst gaat Remus met madame Plijster naar de Beukwilg, en als ze weg is gaan wij daar ook naartoe, onder mijn Onzichbaarheidsmantel. We transformeren net voor de Beukwilg, en Peter drukt op de knop, zodat de Beukwilg ons niet kan slaan. Wij gaan dan eerst naar binnen, door de tunnel en dan komen we zo in het Krijsende Krot terecht. Maar je moet getransformeerd zijn voordat je in de buurt van Remus komt, want anders ben je niet veilig. Blijf dus de hele tijd een Terzieler, hè?" vertelde James.
"Ja," zei Lily.
"Nou, eh…we gaan altijd buiten het Krijsende Krot, zoals je al hebt gezien…" zei James. Hij had verwacht dat Lily boos zou worden, maar ze knikte en zei alleen maar: "Dat wist ik al…"
"Je moet nog wel oefenen, anders zou er misschien iets verkeerd kunnen gaan. En je moet nog leren vliegen." zei James.
"Vliegen? Hoe doe ik dat?" zei Lily geschrokken.
"Weet ik veel, herten kunnen niet vliegen, weet je nog." zei James. "We gaan vanavond als het donker is wel even oefenen. Maar nu hebben we Kruidenkunde." zei hij terwijl hij op zijn horloge keek.
"James? Mag ik het aan Shirley vertellen?" zei Lily.
"Doe dat maar niet, haar moeder werkt toch op het ministerie? Nee, dan lijkt het me geen goed idee." antwoordde James.

Die avond slopen ze samen onder de Onzichtbaarheidsmantel naar buiten. Ze gingen bij een plek bij het bos staan, en James transformeerde ook voor de zekerheid. Lily, die al veranderd was in een Terzieler, sprong op en neer en sloeg met haar vleugels, maar er gebeurde niets. Het hert gromde, wat waarschijnlijk als lach bedoeld was. Hij galoppeerde opeens het bos in en kwam terug met een dode vogel, die onder het bloed zat. Hij legde hem op de grond.
"We lokken een paar andere Terzielers, dan jaag ik ze op en dan kun je zien hoe ze vliegen." hoorde Lily opeens in haar hoofd.
"Wat gebeurd er?" dacht ze paniekerig.
"Dieren kunnen met elkaar praten door hun gedachten…" hoorde ze de stem van James vermoeid zeggen.
"Echt? Wauw!" dacht Lily. Ze testte het de hele tijd uit, tot James 'Hou nou eens op!' zei (of dacht).
Na tien minuten kwamen er inderdaad Terzielers aangelopen. Ze keken nieuwsgierig naar Lily.
"Wie ben jij?" hoorde Lily de Terzieler zeggen. Ze besloot niet te antwoorden en wachtte op Jaems.
"Hallo?" hoorde ze de Terzieler zeggen. Op dat moment kwam James aangalopperen en de Terzielers vlogen geschrokken op. Lily keek goed naar ze en probeerde ze na te doen. Ze vloog een meter of vijf omhoog en daalde toen weer. James en Lily veranderden weer terug.
"Dat was al een begin!" zei James. Lily knikte.
"Kom, we gaan. Je kan nog wel een andere keer oefenen." Hij gooide de mantel over hen heen en ze liepen terug naar het kasteel.

De volgende dag zag Remus er inderdaad nogal ziek uit. Lily praatte zoveel mogelijk met hem, omdat ze ook wel begreep dat hij het moeilijk vond om haar zomaar mee te nemen. James deed gewoon enthousiast als altijd, hij was blijkbaar helemaal niet nerveus. Peter zei bijna niets, zoals altijd en Sirius deed net zoals James.
Bij de laatste les, Transfiguratie, gaf Anderling Remus toestemming om weg te gaan, want hij zag er nogal ziek uit.
"Arme jongen," hoorde Lily haar nog net mompelen.

Bij het avondeten was Remus er wel, maar hij at bijna niets. Lily keek steeds bezorgd naar hem, het was haar nooit eerder opgevallen hoe ziek hij er soms uitzag. Maar James, Sirius en Peter waren het duidelijk al gewend en vonden er niets bijzonders aan. Toen Lily de Grote Zaal eens rondkeek, zag ze sommige leraren ook naar hem kijken. Toen Perkamentus haar zag kijken, hief hij glimlachend zijn glas en Lily grijnsde ook zwakjes naar hem.
Na het avondmaal gingen ze naar de leerlingenkamer, waar ze maar een beetje naar buiten staarden. Om half twaalf ging Remus al weg.