Hoofdstuk 17
Drie jaar later
"Weet je James…."
begon Lily aarzelend. Ze zat op de bank en wreef over haar buik. In
juli, over een maand, zou hun baby geboren worden.
"Ja?" zei
James, die naast haar neerplofte.
"Als onze zoon…of
dochter….geboren is…dan krijgt hij ook met…nou…deze wereld te
maken…" zei Lily.
"Je bedoelt met Voldemort," zuchtte
James.
"Ja," zei Lily.
"Denk daar niet meer aan! We zijn
nu al drie keer aan hem ontsnapt, maar ik heb al heel lang niets meer
over hem gehoord," zei James.
"Maar om de een of andere reden
voel ik me toch niet veilig…ik bedoel, we zijn inderdaad al drie
keer aan hem ontsnapt, maar toen zat hij ook steeds achter ons aan,"
zei Lily.
"Je lijkt Perkamentus wel, die wilde dat we hem tot
Geheimhouder zouden benoemen." zei James.
"Misschien moeten we
dat gewoon doen," zei Lily.
Op dat moment hoorden ze een
oorverdovend gebrul. James liep naar buiten.
"Sluipvoet!" riep
hij zwaaiend. Sirius landde met zijn vliegende zwarte motor voor hun
deur.
"Is dat wel zo'n slim idee, met al die Dreuzels hier?"
zei Lily, die naast James in de deuropening verscheen.
"Maakt
niet uit," zei Sirius schouderophalend. Hij zette de motor uit.
"Ik
kwam even zeggen dat ik een dochter heb," zei hij
blij.
"Gefeliciteerd!" zei Lily. Ze gaf Sirius een knuffel.
"Kunnen we naar haar toe?"
"Ja, Marlou is thuis met haar…al
een paar uur…" zei Sirius.
"En jij zegt niks?" zei James
grijnzend. "Gefeliciteerd, maat,"
"Nou, kom maar mee dan,
Lily kan achterop," zei Sirius. Lily kon niet Verschijnselen, dus
ze klom achterop.
Sirius startte de motor weer en ze stegen
op.
"Aaargh! Wat is dit voor vreselijk ding!" brulde Lily.
"Do een beetje rustig, stress is niet goed voor je," zei
Sirius plagend.
Lily had hem niet verstaan dus ze antwoordde
niet.
Na tien minuten waren ze al bij Sirius huis. Lily liep
wankelend naar binnen, waar Marlou en James al wachtten. Lily ging
blij naast ze zitten en keek naar de baby in Marlou's handen. Ze
had zwarte haartjes en grote bruine ogen.
"Wat een schatje!"
zei Lily.
"Ze heet Fay," zei Marlou trots.
"Mag ik haar
eens?" zei Lily. Marlou knikte en gaf Fay aan Lily.
"Aaach…ze
is toch wel vroeg?" zei ze.
"Eh…ja," zei Marlou.
"Ze
is de mooiste engel uit mijn paradijs," zei Sirius.
"Niet
weer…" zuchtte Marlou.
Een halfuur later gingen Lily en
James naar huis om te eten.
"We hebben niet veel….zullen we
wentelteefjes bakken?" zei Lily, die de kasten doorzocht.
"Ja!"
zei James blij.
"Oké, doe jij het even, ik ben moe,"
zei Lily.
"Wat, ik? Oh eh…ja…natuurlijk," zei James. Lily
ging op de bank zitten.
James pakte een kom, twee eieren, melk,
kaneel en zout. Hij goot wat melk in de kom. Daarna brak hij een ei
op de rand, maar dat deed hij zo hard dat het ei doormidden brak en
de inhoud naast de kom viel en de schel van het ei in de kom.
"Shit," zei hij nors.
"Lukt het?" hoorde hij Lily
roepen.
"Eh…ja, het gaat fantastisch…" zei James snel.
Hij viste snel de schel uit de kom met melk en wilde die in de
prullenbak gooien, maar hij gooide ze ernaast.
Toen hij dat weer
opgeruimd had probeerde hij de inhoud van het ei te pakken, zodat
zijn hele handen eronder zaten. Snel gooide hij het in de kom, maar
daarna gooide hij de kom nog eens om zodat de helft van de smurrie
ernaast viel.
"Ugh," mompelde hij kwaad.
Hij veegde het
op met een doekje, deed wat kaneel in de kom (wat bijzonder genoeg
wel lukte) en pakte daarna de zout, maar er kwam niks uit. Hij haalde
het dopje met de gaatjes erin van het zoutvaatje af, maar dat hielp
ook niet.
Hij pakte een ander zoutvaatje en goot het daarin.
Alles zat nu onder het zout, maar er zat in ieder geval zout in de
kom.
De boterhammen lagen niet in het kastje, dus pakte hij een
zak uit de vriezer, maar de boterhammen zaten aan elkaar
vastgevroren.
"Help eens even," zei hij. Hij stond voor Lily,
die hem verbaasd aankeek.
"Als jij nou aan die kant trekt, doe
ik aan deze kant," zei James.
"Je bent een idioot," zei Lily
lachend. Ze pakte de zak met boterhammen af en trok ze zonder moeite
van elkaar.
"Hè?" zei James verbaasd.
"Ga nou maar
verder!" zei Lily lachend. James liep terug naar de keuken en deed
de boterhammen in de magnetron.
Het eerste wentelteefje bakken
ging op zich nog wel goed, maar de tweede brandde aan en bij de derde
werd de boter helemaal bruin toen James die in de pan deed.
"Klaar!"
riep hij even later naar Lily. Ze kwam aan tafel zitten.
James
hield de hete pan onder koud water, zodat ze een sissend geluid
hoorden en er witte wolken opstegen.
"Lekker?" zei hij
ondertussen.
"Eh…ja," zei Lily. Toen James even niet keek
gooide ze snel haar aangebrande wentelteefje in de prullenbak.
"Weet
je, ik heb toch niet zo'n honger en ik ben moe. Ik ga slapen,
welterusten!" zei ze en voordat James kon antwoorden was ze al
weg.
De volgende dag liep Lily met Marlou door de Wegisweg. Ze
stonden in een klein winkeltje en keken naar babykleertjes.
"Als
jij nou een zoon krijgt kan dat nog wat worden," zei Marlou
grijnzend. Ze had Fay ook meegenomen in een nieuwe kinderwagen.
"Ja,
dan gaan ze samen naar Zweinstein!" zei Lily.
Toen ze genoeg
kleren hadden gekocht gingen ze iets drinken in de Lekke Ketel.
"Die
gast zit al de hele tijd naar ons te kijken," fluisterde Lily.
Vlakbij zat een man in een zwarte mantel. Ze konden zijn gezicht
niet zien, maar het was wel duidelijk dat hij steeds hun kant op
keek.
"Naar jou bedoel je," fluisterde Marlou terug.
"Helemaal niet," zei Lily niet echt overtuigd. "Zullen we
maar gaan?"
"Ja, goed idee…" zei Marlou. Ze stonden op en
vertrokken. Ze hadden niet gezien dat de man achter hen ook meteen
opstond en achter ze aan liep…
