Hoofdstuk 17

Drie jaar later
"Weet je James…." begon Lily aarzelend. Ze zat op de bank en wreef over haar buik. In juli, over een maand, zou hun baby geboren worden.
"Ja?" zei James, die naast haar neerplofte.
"Als onze zoon…of dochter….geboren is…dan krijgt hij ook met…nou…deze wereld te maken…" zei Lily.
"Je bedoelt met Voldemort," zuchtte James.
"Ja," zei Lily.
"Denk daar niet meer aan! We zijn nu al drie keer aan hem ontsnapt, maar ik heb al heel lang niets meer over hem gehoord," zei James.
"Maar om de een of andere reden voel ik me toch niet veilig…ik bedoel, we zijn inderdaad al drie keer aan hem ontsnapt, maar toen zat hij ook steeds achter ons aan," zei Lily.
"Je lijkt Perkamentus wel, die wilde dat we hem tot Geheimhouder zouden benoemen." zei James.
"Misschien moeten we dat gewoon doen," zei Lily.
Op dat moment hoorden ze een oorverdovend gebrul. James liep naar buiten.
"Sluipvoet!" riep hij zwaaiend. Sirius landde met zijn vliegende zwarte motor voor hun deur.
"Is dat wel zo'n slim idee, met al die Dreuzels hier?" zei Lily, die naast James in de deuropening verscheen.
"Maakt niet uit," zei Sirius schouderophalend. Hij zette de motor uit.
"Ik kwam even zeggen dat ik een dochter heb," zei hij blij.
"Gefeliciteerd!" zei Lily. Ze gaf Sirius een knuffel. "Kunnen we naar haar toe?"
"Ja, Marlou is thuis met haar…al een paar uur…" zei Sirius.
"En jij zegt niks?" zei James grijnzend. "Gefeliciteerd, maat,"
"Nou, kom maar mee dan, Lily kan achterop," zei Sirius. Lily kon niet Verschijnselen, dus ze klom achterop.
Sirius startte de motor weer en ze stegen op.
"Aaargh! Wat is dit voor vreselijk ding!" brulde Lily.
"Do een beetje rustig, stress is niet goed voor je," zei Sirius plagend.
Lily had hem niet verstaan dus ze antwoordde niet.
Na tien minuten waren ze al bij Sirius huis. Lily liep wankelend naar binnen, waar Marlou en James al wachtten. Lily ging blij naast ze zitten en keek naar de baby in Marlou's handen. Ze had zwarte haartjes en grote bruine ogen.
"Wat een schatje!" zei Lily.
"Ze heet Fay," zei Marlou trots.
"Mag ik haar eens?" zei Lily. Marlou knikte en gaf Fay aan Lily.
"Aaach…ze is toch wel vroeg?" zei ze.
"Eh…ja," zei Marlou.
"Ze is de mooiste engel uit mijn paradijs," zei Sirius.
"Niet weer…" zuchtte Marlou.

Een halfuur later gingen Lily en James naar huis om te eten.
"We hebben niet veel….zullen we wentelteefjes bakken?" zei Lily, die de kasten doorzocht.
"Ja!" zei James blij.
"Oké, doe jij het even, ik ben moe," zei Lily.
"Wat, ik? Oh eh…ja…natuurlijk," zei James. Lily ging op de bank zitten.
James pakte een kom, twee eieren, melk, kaneel en zout. Hij goot wat melk in de kom. Daarna brak hij een ei op de rand, maar dat deed hij zo hard dat het ei doormidden brak en de inhoud naast de kom viel en de schel van het ei in de kom.
"Shit," zei hij nors.
"Lukt het?" hoorde hij Lily roepen.
"Eh…ja, het gaat fantastisch…" zei James snel.
Hij viste snel de schel uit de kom met melk en wilde die in de prullenbak gooien, maar hij gooide ze ernaast.
Toen hij dat weer opgeruimd had probeerde hij de inhoud van het ei te pakken, zodat zijn hele handen eronder zaten. Snel gooide hij het in de kom, maar daarna gooide hij de kom nog eens om zodat de helft van de smurrie ernaast viel.
"Ugh," mompelde hij kwaad.
Hij veegde het op met een doekje, deed wat kaneel in de kom (wat bijzonder genoeg wel lukte) en pakte daarna de zout, maar er kwam niks uit. Hij haalde het dopje met de gaatjes erin van het zoutvaatje af, maar dat hielp ook niet.
Hij pakte een ander zoutvaatje en goot het daarin. Alles zat nu onder het zout, maar er zat in ieder geval zout in de kom.
De boterhammen lagen niet in het kastje, dus pakte hij een zak uit de vriezer, maar de boterhammen zaten aan elkaar vastgevroren.
"Help eens even," zei hij. Hij stond voor Lily, die hem verbaasd aankeek.
"Als jij nou aan die kant trekt, doe ik aan deze kant," zei James.
"Je bent een idioot," zei Lily lachend. Ze pakte de zak met boterhammen af en trok ze zonder moeite van elkaar.
"Hè?" zei James verbaasd.
"Ga nou maar verder!" zei Lily lachend. James liep terug naar de keuken en deed de boterhammen in de magnetron.
Het eerste wentelteefje bakken ging op zich nog wel goed, maar de tweede brandde aan en bij de derde werd de boter helemaal bruin toen James die in de pan deed.
"Klaar!" riep hij even later naar Lily. Ze kwam aan tafel zitten.
James hield de hete pan onder koud water, zodat ze een sissend geluid hoorden en er witte wolken opstegen.
"Lekker?" zei hij ondertussen.
"Eh…ja," zei Lily. Toen James even niet keek gooide ze snel haar aangebrande wentelteefje in de prullenbak.
"Weet je, ik heb toch niet zo'n honger en ik ben moe. Ik ga slapen, welterusten!" zei ze en voordat James kon antwoorden was ze al weg.

De volgende dag liep Lily met Marlou door de Wegisweg. Ze stonden in een klein winkeltje en keken naar babykleertjes.
"Als jij nou een zoon krijgt kan dat nog wat worden," zei Marlou grijnzend. Ze had Fay ook meegenomen in een nieuwe kinderwagen.
"Ja, dan gaan ze samen naar Zweinstein!" zei Lily.
Toen ze genoeg kleren hadden gekocht gingen ze iets drinken in de Lekke Ketel.
"Die gast zit al de hele tijd naar ons te kijken," fluisterde Lily.
Vlakbij zat een man in een zwarte mantel. Ze konden zijn gezicht niet zien, maar het was wel duidelijk dat hij steeds hun kant op keek.
"Naar jou bedoel je," fluisterde Marlou terug.
"Helemaal niet," zei Lily niet echt overtuigd. "Zullen we maar gaan?"
"Ja, goed idee…" zei Marlou. Ze stonden op en vertrokken. Ze hadden niet gezien dat de man achter hen ook meteen opstond en achter ze aan liep…