Hoofdstuk 18
Buiten pakte de man Marlou's arm. Ze draaide zich om
en keek hem aan. Hij had zijn kap niet meer op. Het was een jongen
van ongeveer 20 jaar, met stroblond haar. Hij keek haar dreigend
aan.
"Wat moet je?" snauwde Marlou.
Lily ging naast haar
staan. Ze had de kinderwagen vast.
"Je kind," zei de man met
een knikje naar Fay.
Marlou trok zich los. De man trok zijn
toverstok en Lily en Marlou ook. Ze stonden zo een hele tijd stil,
tot de man opeens "Expelliarmus!" zei en zo Lily en Marlou
ontwapende.
Lily pakte Fay en rende weg.
"Crucio!"
riep de man. De spreuk raakte Lily in haar rug en ze zakte gillend op
de grond. Ze kon Fay nog net vasthouden.
"Geef hier," zei
hij. Hij was naar Lily toe gelopen. Marlou bleef steeds staan bij de
kinderwagen. Ze staarde met lege ogen voor zich uit.
"Nee!"
zei Lily bijna huilend.
"Imperio!" riep de man. "Zo
dan. Geef dat kind hier!"
Lily gaf Fay gehoorzaam aan de man.
Hij liep weg met Fay en smeet ondertussen de toverstokken van Lily en
Marlou op de grond.
Na een tijdje kwam Marlou weer bij haar
positieven.
"Fay….waar is Fay?" gilde ze.
Maar Lily
luisterde niet.
"Lily!" riep Marlou. Ze gaf Lily een mep in
haar gezicht.
"Au! Wat doe je - waar is die vent?" zei Lily,
die ook weer bijkwam.
"Hij is er vandoor, met Fay!" gilde
Marlou hysterisch.
"Shit, waar ging hij heen?" zei Lily.
"WEET
IK VEEL! WAAROM GAF JE HAAR DAN OOK WEG?" schreeuwde Marlou. Een
paar voorbijgangers keken haar aan alsof ze psychisch niet helemaal
normaal was.
"Marlou, kalmeer! Ik was onder invloed van –"
zei Lily sussend.
"De Imperiusvloek, ja…" maakte Marlou
zuchtend haar zin af.
"Nou, gaan we nog iets doen of blijven we
hier staan tot Sint Juttemis?" zei Lily.
"Laten we James en
Sirius halen…" zei Marlou.
"Haal jij ze dan, ik kan niet
Verschijnselen," zei Lily. Marlou knikte en Verdwijnselde naar
Sirius' huis.
James en Sirius zaten onderuitgezakt op de
bank met een Boterbiertje en pizza tv te kijken.
"Hoi Marlou…wat
is er?" zei James.
"De mooiste engel uit mijn –" begon
Sirius.
"Hou je kop! Fay is ontvoerd door een Dooddoener!"
gilde Marlou.
Sirius kwam met een schok overeind, en als het kon,
had hij zichzelf bijna door het plafond geschoten.
"WAT!"
schreeuwde hij.
James keek alsof hij de paus in een roze
zwembroek had gezien.
"Waar zijn ze?" zei hij.
"Weet ik
veel!" gilde Marlou. "Maar we moeten haar nu gaan zoeken! Lily
wacht bij de Lekke Ketel!"
Ze Verdwijnselden alledrie tegelijk
naar Lily.
Maar Lily was weg.
"Waar is ze?" zei James
benauwd.
"Ze was net nog hier…" zei Marlou nog
benauwder.
"Ik ben hier!" riep Lily een eindje verderop.
De
anderen zuchtten opgelucht.
"Lily, jij kan door de haard van de
Lekke Ketel naar huis…wij gaan wel zoeken," zei James.
"Wat?
Nee, ik wil wel iets doen!" zei Lily.
"Dat kan niet…straks
wordt je nog geraakt door een spreuk ofzo, en dat is niet goed voor
eh…de baby," zei James.
"Ik ben al ge – oh, laat maar, dan
ga ik wel. Maar hou me op de hoogte," zei Lily geïrriteerd. Ze
besloot maar niet te vertellen dat ze al geraakt was, want dan zou
James weer geschokt reageren en daar had ze geen zin in. Dus ze liep
de Lekke Ketel binnen en ging met Brandstof naar huis.
Twee
uur later kwam James thuis. Lily kon goed zien dat hij geduelleerd
had.
"Heb je haar gevonden?" vroeg ze.
"Ja…" zuchtte
James. "We vonden een groep Dooddoeners in een steegje, met Fay,"
"Hoe heb je haar teruggekregen?" vroeg Lily.
"Ze gaven
haar terug," zei James.
"Wat? Waarom zomaar?" zei Lily
verbaasd.
"Omdat…omdat ze eigenlijk ons kind wilden
ontvoeren…" stamelde James.
Lily was even stil.
"Ons
kind…waarom?" zei ze na een tijdje.
"Ze wilden ons kind
hebben en ze dachten dat Fay dat was….ik weet niet waarom, en
Perkamentus wil het ook niet zeggen!" zei James gefrustreerd. "Maar
hij wil nu per se dat we een Geheimhouder nemen,"
Lily haalde
haar schouders op.
"Waarom niet?" zei ze.
"Lily, weet je
eigenlijk wel wat dat inhoudt?" zei James geïrriteerd.
"Natuurlijk!" zei Lily.
"Nou dan! Ik heb geen zin om 24
uur per dag in de gaten gehouden te worden!" riep James.
"En
je vind onze veiligheid niet belangrijk dan?" riep Lily boos.
"We
zijn veilig!" riep James.
"Volgens Perkamentus niet!" gilde
Lily.
"Volgens mij wel! Ik wil geen Geheimhouder, dus er komt
geen Geheimhouder!" schreeuwde James.
"Jij moet altijd je zin
hebben!" schreeuwde Lily. Ze beende de kamer uit en even later
hoorde James de voordeur dichtslaan.
Lily wist niet waar ze
heen moest. Sirius en Marlou hadden wel genoeg aan hun hoofd. Het was
al donker en het regende zachtjes.
Shirley, schoot het haar opeens
te binnen. Gelukkig wist ze haar adres nog. Ze had Shirley al een
jaar niet gezien…
Toen ze bij Shirley's huis kwam, een grote
witte villa, hoorde ze harde muziek. Ze liep naar de voordeur en
belde aan, maar dat was niet nodig want de deur stond gewoon open. Ze
liep naar binnen. Er heerste een vreselijke stank en de lichten waren
uit. Zodra ze de deur van de gang naar de woonkamer opendeed, stonk
het nog meer en klonk de muziek harder dan ooit. Ze zag een groep
mensen onderuitgezakt op een bank zitten.
"Yo, wat doe jij
hier, man?" zei een jongen. Hij had een jointje in zijn hand en
keek Lily vaag aan. Die antwoordde niet, maar liep verder, langs nog
meer mensen.
"Shirley?" zei Lily even later vol afgrijzen. Ze
stond voor Shirley, die op de schoot van een jongen zat. Ze had een
vreselijk kort jurkje aan en een jointje in haar hand.
"Lily!"
zei ze wazig. Ze stond op en liep wankelend naar Lily. "Lang niet
gezien, hoe issie?"
"Dat wou ik net aan jou vragen…" zei
Lily aarzelend. Ze wilde haar neus dichtknijpend, maar bedacht dat
dat er nogal vreemd zou uitzien. "Zullen we naar buiten?"
"Ja,
is goed.." zei Shirley. Ze liepen door de achterdeur naar buiten.
Shirley ging op een krakkemikkig bankje zitten en Lily op een
tuinstoel.
"Wat is er met je gebeurd, Shirley?" zei Lily
hoofdschuddend.
"Waar heb je het over?" zei Shirley.
"Waar
heb ik het over….nou, je zit met een groep drugsverslaafden in een
huis, je drinkt, je rookt, je snuift en – weet ik veel wat
allemaal, dus je zou wel moeten weten waar ik het over heb!" zei
Lily, die haar handen dramatisch in de lucht gooide.
"Ik doe wel
wat ik zelf wil! Wat doe je hier trouwens? Het is al meer dan een
jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb!" zei
Shirley.
Lily stond op.
"Inderdaad, en ik wou dat ik niet
gekomen was. Aan jou heb ik toch niks," zei ze. Ze ging deze keer
door de poort weg.
