Hoofdstuk 18

Buiten pakte de man Marlou's arm. Ze draaide zich om en keek hem aan. Hij had zijn kap niet meer op. Het was een jongen van ongeveer 20 jaar, met stroblond haar. Hij keek haar dreigend aan.
"Wat moet je?" snauwde Marlou.
Lily ging naast haar staan. Ze had de kinderwagen vast.
"Je kind," zei de man met een knikje naar Fay.
Marlou trok zich los. De man trok zijn toverstok en Lily en Marlou ook. Ze stonden zo een hele tijd stil, tot de man opeens "Expelliarmus!" zei en zo Lily en Marlou ontwapende.
Lily pakte Fay en rende weg.
"Crucio!" riep de man. De spreuk raakte Lily in haar rug en ze zakte gillend op de grond. Ze kon Fay nog net vasthouden.
"Geef hier," zei hij. Hij was naar Lily toe gelopen. Marlou bleef steeds staan bij de kinderwagen. Ze staarde met lege ogen voor zich uit.
"Nee!" zei Lily bijna huilend.
"Imperio!" riep de man. "Zo dan. Geef dat kind hier!"
Lily gaf Fay gehoorzaam aan de man. Hij liep weg met Fay en smeet ondertussen de toverstokken van Lily en Marlou op de grond.
Na een tijdje kwam Marlou weer bij haar positieven.
"Fay….waar is Fay?" gilde ze.
Maar Lily luisterde niet.
"Lily!" riep Marlou. Ze gaf Lily een mep in haar gezicht.
"Au! Wat doe je - waar is die vent?" zei Lily, die ook weer bijkwam.
"Hij is er vandoor, met Fay!" gilde Marlou hysterisch.
"Shit, waar ging hij heen?" zei Lily.
"WEET IK VEEL! WAAROM GAF JE HAAR DAN OOK WEG?" schreeuwde Marlou. Een paar voorbijgangers keken haar aan alsof ze psychisch niet helemaal normaal was.
"Marlou, kalmeer! Ik was onder invloed van –" zei Lily sussend.
"De Imperiusvloek, ja…" maakte Marlou zuchtend haar zin af.
"Nou, gaan we nog iets doen of blijven we hier staan tot Sint Juttemis?" zei Lily.
"Laten we James en Sirius halen…" zei Marlou.
"Haal jij ze dan, ik kan niet Verschijnselen," zei Lily. Marlou knikte en Verdwijnselde naar Sirius' huis.

James en Sirius zaten onderuitgezakt op de bank met een Boterbiertje en pizza tv te kijken.
"Hoi Marlou…wat is er?" zei James.
"De mooiste engel uit mijn –" begon Sirius.
"Hou je kop! Fay is ontvoerd door een Dooddoener!" gilde Marlou.
Sirius kwam met een schok overeind, en als het kon, had hij zichzelf bijna door het plafond geschoten.
"WAT!" schreeuwde hij.
James keek alsof hij de paus in een roze zwembroek had gezien.
"Waar zijn ze?" zei hij.
"Weet ik veel!" gilde Marlou. "Maar we moeten haar nu gaan zoeken! Lily wacht bij de Lekke Ketel!"
Ze Verdwijnselden alledrie tegelijk naar Lily.
Maar Lily was weg.
"Waar is ze?" zei James benauwd.
"Ze was net nog hier…" zei Marlou nog benauwder.
"Ik ben hier!" riep Lily een eindje verderop.
De anderen zuchtten opgelucht.
"Lily, jij kan door de haard van de Lekke Ketel naar huis…wij gaan wel zoeken," zei James.
"Wat? Nee, ik wil wel iets doen!" zei Lily.
"Dat kan niet…straks wordt je nog geraakt door een spreuk ofzo, en dat is niet goed voor eh…de baby," zei James.
"Ik ben al ge – oh, laat maar, dan ga ik wel. Maar hou me op de hoogte," zei Lily geïrriteerd. Ze besloot maar niet te vertellen dat ze al geraakt was, want dan zou James weer geschokt reageren en daar had ze geen zin in. Dus ze liep de Lekke Ketel binnen en ging met Brandstof naar huis.

Twee uur later kwam James thuis. Lily kon goed zien dat hij geduelleerd had.
"Heb je haar gevonden?" vroeg ze.
"Ja…" zuchtte James. "We vonden een groep Dooddoeners in een steegje, met Fay,"
"Hoe heb je haar teruggekregen?" vroeg Lily.
"Ze gaven haar terug," zei James.
"Wat? Waarom zomaar?" zei Lily verbaasd.
"Omdat…omdat ze eigenlijk ons kind wilden ontvoeren…" stamelde James.
Lily was even stil.
"Ons kind…waarom?" zei ze na een tijdje.
"Ze wilden ons kind hebben en ze dachten dat Fay dat was….ik weet niet waarom, en Perkamentus wil het ook niet zeggen!" zei James gefrustreerd. "Maar hij wil nu per se dat we een Geheimhouder nemen,"
Lily haalde haar schouders op.
"Waarom niet?" zei ze.
"Lily, weet je eigenlijk wel wat dat inhoudt?" zei James geïrriteerd.
"Natuurlijk!" zei Lily.
"Nou dan! Ik heb geen zin om 24 uur per dag in de gaten gehouden te worden!" riep James.
"En je vind onze veiligheid niet belangrijk dan?" riep Lily boos.
"We zijn veilig!" riep James.
"Volgens Perkamentus niet!" gilde Lily.
"Volgens mij wel! Ik wil geen Geheimhouder, dus er komt geen Geheimhouder!" schreeuwde James.
"Jij moet altijd je zin hebben!" schreeuwde Lily. Ze beende de kamer uit en even later hoorde James de voordeur dichtslaan.

Lily wist niet waar ze heen moest. Sirius en Marlou hadden wel genoeg aan hun hoofd. Het was al donker en het regende zachtjes.
Shirley, schoot het haar opeens te binnen. Gelukkig wist ze haar adres nog. Ze had Shirley al een jaar niet gezien…
Toen ze bij Shirley's huis kwam, een grote witte villa, hoorde ze harde muziek. Ze liep naar de voordeur en belde aan, maar dat was niet nodig want de deur stond gewoon open. Ze liep naar binnen. Er heerste een vreselijke stank en de lichten waren uit. Zodra ze de deur van de gang naar de woonkamer opendeed, stonk het nog meer en klonk de muziek harder dan ooit. Ze zag een groep mensen onderuitgezakt op een bank zitten.
"Yo, wat doe jij hier, man?" zei een jongen. Hij had een jointje in zijn hand en keek Lily vaag aan. Die antwoordde niet, maar liep verder, langs nog meer mensen.
"Shirley?" zei Lily even later vol afgrijzen. Ze stond voor Shirley, die op de schoot van een jongen zat. Ze had een vreselijk kort jurkje aan en een jointje in haar hand.
"Lily!" zei ze wazig. Ze stond op en liep wankelend naar Lily. "Lang niet gezien, hoe issie?"
"Dat wou ik net aan jou vragen…" zei Lily aarzelend. Ze wilde haar neus dichtknijpend, maar bedacht dat dat er nogal vreemd zou uitzien. "Zullen we naar buiten?"
"Ja, is goed.." zei Shirley. Ze liepen door de achterdeur naar buiten. Shirley ging op een krakkemikkig bankje zitten en Lily op een tuinstoel.
"Wat is er met je gebeurd, Shirley?" zei Lily hoofdschuddend.
"Waar heb je het over?" zei Shirley.
"Waar heb ik het over….nou, je zit met een groep drugsverslaafden in een huis, je drinkt, je rookt, je snuift en – weet ik veel wat allemaal, dus je zou wel moeten weten waar ik het over heb!" zei Lily, die haar handen dramatisch in de lucht gooide.
"Ik doe wel wat ik zelf wil! Wat doe je hier trouwens? Het is al meer dan een jaar geleden dat ik je voor het laatst gezien heb!" zei Shirley.
Lily stond op.
"Inderdaad, en ik wou dat ik niet gekomen was. Aan jou heb ik toch niks," zei ze. Ze ging deze keer door de poort weg.