XXXI De Witte Materia

Na een volledige hersteld te zijn van het gevecht met het Ultima WEAPON en geholpen te hebben bij het opruimen van het puin, zijn Cloud en Co weer allemaal terug in de observatieruimte bij Bugenhagen.

"Zo jullie hebben nog steeds niets kunnen bedenken, wat jullie nu moeten doen?", vroeg de oude man.

"Hm, ik zou het echt niet weten, ik op niets komen", zei Cloud.

"Wat kun je doen? Ben je de weg kwijt? Wanneer dat gebeurt moeten we diep in onszelf kijken. Er is altijd iets in de diepte van ons hart begraven, of vergeten. Porbeer het te herinneren. Wat het ook is dat is wat jullie zoeken, allemaal"

"Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan me niets herinneren"

"Ik ook niet", zei Yuffie snel.

"We moeten iets over het hoofd gezien hebben", zei Tifa.

"Het enige dat ik blijf zien, wat ik herinner is Aeris. Nee niet herinner…ik heb het nooit vergeten. Hoe zeg je het...Aeris was altijd daar. De hele tijd bij ons. Ze was zo dicht dat we ze niet konden zien. Wat ze deed...de woorden die ze achterliet", zei Cloud en boog zijn hoofd dan.

"Dat herinnert er me aan...het was exact hetzelfde voor mij", zei Tifa.

"Voor mij ook", zeiden Red en Barret teglijk.

"Ze zei dat zij de enige was die Sephiroth's meteoor kon stoppen", zei Cloud.

"Maar ze is weg nu", zei Tifa.

"Het is onmogelijk voor ons wat Aeris probeerde te doen", zei Red.

"We zijn geen Ancients als dat het is wat je bedoelt", zei Cid.

"Waarom ging ze daar in de eerste plaats henen op haar ééntje", vroeg Barret.

"Dat is het", riep Cloud opeens waarvan iedereen opschrok.

"Huh, wat?"

"We weten het niet. Wat wist Aeris? Waarom trotseerde ze Sephiroth zonder weg te lopen"

"Ah...ze is daar teruggekeerd", zei Red.

"Hm...misschien moeten jullie mij naar die plek is brengen", zei Bugenhagen opeens.

"Wat, opa. Je gaat mee"

"Wat is er zo vreemd aan? Zelfs ik wil wel is af en toe nara buiten gaan om de wereld te zien. Ik vraag me af waarom nu? Ik heb me nog nooit zo gevoeld", zei de oude man met een lach.

"Het moet de planeet zijn opa, het roept je", zei Red.

"Oh boy de planeet roept...ja echt", zei Cid sarcastisch.

"We zullen ons dan klaarmaken voor de reis dan hé", zei Cloud.

"Dat is goed maar Cloud zou je even mee willen komen in de kamer hiernaast", vroeg Bugenhagen. Cloud knikte en volgde hem de holo kamer in.

"We zullen de mega-materia hier opbergen voor nu. Het kan nog later goed komen voor enig onderzoek maar ik wil je dit ook geven."

Bugenhagen nam ene rode bol en gaf die aan Cloud.

"Ik ken niet de kracht van deze materia, het is afkomstig van de robijn die jouw zwaard transformeerde. Ik zag het liggen na de transformatie", zei Bugenhagen.

"Hm, maar beter dan niet in verkeerde handen laten vallen", zei Cloud.

"Oké nu dat dit geregeld is zullen we maar is vertrekken hé."

Cloud knikte en ging samen dan met iedereen naar de Highwind.

De Highwind vloog snel richting de stad der Ancients. Bugenhagen was blij dat hij in de Highwind kon vliegen. Het was ene meesterstuk voor hem. Hij spendeerde al zijn tijd buiten op het deck waar hij de wind kon voelen en tegelijkertijd de reuk van machinerie kon ruiken. Ze kwamen aan toen de zon op zijn hoogste punt stond. Dat kwam goed uit sinds de stad in ene ravijn lag waardoor ze zo meer licht hadden. De ravijn was breed genoeg waardoor Cid de Highwind kon laten landen. Toen ze de stad blijf Bugenhagen stokstijf stilstaan.

"Wat is er?",vroeg Cloud bezorgd.

"De kennis van de Ancients zweeft hier rond...het zegt me dat de planeet in crisis. Een crisis groter dan menselijk aankunnen. Het zegt dat wanneer die tijd aankomt dat we voor Holy moeten gaan zoeken",zei Bugenhagen.

"Wat? Wat zeg je allemaal nu?"

"Opa heeft een vreemde gave om dingen aan te voelen, dingen te weten komen die vroeger gebeurt zijn of zelfs stemmen van mensen die zoveel jaren bestaan hebben. Dat hij er zo heftig op in gaat betekent maar dat er veel kracht in deze plaats rondzweeft, vele geschiedenis", zei Red.

"Wat is holy eigenlijk", vroeg Tifa.

"Holy...de ultieme witte materia. Magie dat ene kans maakt om Meteoor tegen te houden. Onze laatste hoop om deze aarde te redden. Als een ziel die Holy zoekt de planeet bereikt, dan zal het verschijnen. Alles zal dan verdwijen, Meteor, WEAPON, misschien wijzelf", zei de oude man.

"Zelfs wij?", vroeg Barret ongelovig.

"Dat zal de planeet beslissen. Wat het beste voor de planeet is en wat slecht voor de planeet is. Alles wat slecht is zal verdwijnen. Hohoho, ik vraag me af wat wij mensen zijn voor de planeet. Ik voel sterkere kracht van ginder komen"

De groep volgde Bugehagen die naar een grote zaal ging in de stad. De zaal had in het midden geen vloer en het dak was ook open. Het enige in het midden was een platform dat vast was met verscheiden paden in verbinding met zijkant van de zaal. Op het platform stond een grote smalle steen in de vrom van en ruit op een kleine verhoging.

"Zoeken naar Holy, waar moeten we beginnen", vroeg Cloud.

"Spreke met de planeet. Haal de witte materia. Dit zal de planeet met mensheid linken. Spreek dan met de planeet. Als onze wens de planeet bereikt dan zal de witte materia een helder schijnen", zei de oude man die naar het midden was gegaan. Er schoot opeen Cloud iets te binnen toen hij over de witte materia te horen kreeg. Hij herinnerde iets toen hij Aeris voor het eerst ontmoet had.

"Zeg heb jij materia bij je", vroeg Aeris opeens aan Cloud.

"Ja ik heb er een paar", zei Cloud en liet haar zijn materia zien.

"Tegenwoordig vind je materia overal."

"Ik heb ook een materia, een speciale materia. Ééntje die goed is voor niets", zei het meisje en liet de groen witte materia die haar haar vasthield zien.

"Goed voor niets? Je weet zeker niet hoe je ze moet gebruiken."

"Nee ik weet wel hoe ik materia moet gebruiken maar deze doet gewoon niets. Ik hou deze gewoon bij vanwege het van mijn moeder was en ik voel me er veilig bij", zei ze en ze keek even naar boven.

"Dit is het einde. Aeris had de witte materia. Toen ze stierf viel de materia van het platform in het water."

"Hohohooo, Hohohooo, hoohohoohoo. Kijk is naar dit", zei Bugenhagen opeens. Cloud ging naar de man die bij de steen was. Hij wees naar geschrift op de verhoging stond geschreven.

"Een tekst van de Ancients", zei de man.

"Kan je het lezen", vroeg Cloud.

"Nop, ik ben geen vertaaldeskundige maar kijk is op de rand van de verhoging."

Cloud keek er heen en zag twee woorden gekrast op de rand.

"Sleutel...muziekdoos. Waarschijnlijk en onderzoeker die al zijn kracht gebruikt heeft om dat te kunnen vertalen en die woorden op de rand te krassen."

"Opa! Zou dit de muziekdoos zijn dat hij bedoelde", riep Red aan de andere kant van de zaal.

Red stond aan drie kleine pilaartjes met elk metalen buisjes aan die ene geluidje maakte als je er klein tikje aangaf. In het midden van de pilaren was een rond gat waar iets in paste.

"Hm, maar waar vinden we de sleutel", vroeg Barret.

Bugenhagen bestuurde de muziekdoos en het gat.

"Iedereen ga van het midden weg", riep hij opeens.

Ze wisten niet wat er aan de gaande was maar ze gehoorzaamde maar beter.

"Opa?"

"Ik had dit al jaren geleden gevonden maar wist niet voor wat het was tot nu", zei de man en hiel iets tevoorschijn van onder zijn jas. Het was een dun stokje met allemaal uitsteeksels op. Hij stak de stok in het gat waarna hij dan zelf naar achter ging. De stok begon opeens te draaien en de uitsteeksels lieten de metalen buisje een deuntje spelen. Ze hadden het nog nooit gehoord. Opeen begon de vloer te trillen en hoorde ze water stromen. Toen ze naar boven keken vloeide er een straal van water door het dak recht over het platvorm. Het was een waterval die het hele platvorm omsingelde.

"Oké, ga naar binnen. Er is misschien hoop binnen", zei de man.

Cloud stapte langzaam over het pad en sprong dan door de waterval op het platvorm. De steen in het midden straalde allemaal verschillende kleuren uit.

De rest volgde al snel.

"Deze steen zal iets projecteren voor ons. Kijk het begint, een beeld begint zich in het water te vormen", zei Bugenhagen toen de steen harder en harder begon te schijnen en een dele van het water begin te veranderen. Opeens verscheen Aeris in het water en zagen ze de hele scène van wat er toen gebeurde terug opnieuw.

Aeris keek dan omhoog en lachte naar hem. Die lach was zo warm dat het voor een eeuwigheid duurde totdat die opeens verdween. Alles gebeurd zo snel, Sephiroth was van boven naar beneden geprongen en doorboorde Aeris met zijn lange zwaard in de rug. Het zwaard kwam er langs de voorkant uit bebloed. Door de schok toen Sephiroth het zwaard er terug uitrok kwam haar haarlint los en viel de materia. Het botste over de grond en viel dan uiteindelijk het water in.

Opeens verdween het beeld en verscheen dan weer. Het liet de witte materia zien. De materia was fel aan het gloeien.

"Het is aan het gloeien", zie Cloud sprakeloos.

"Hohohoo, inderdaad"

"Aeris had al voor de materia gebeden. Nadat ik de zwarte materia ene eerste keer aan Sephiroth gaf, verscheen ze in ene droom waar ze zei dat ze de enige was dat Sephiroth kon tegenhouden en om dat te doen was er een geheim hier. Het was Holy. Dat is waarom ze de witte materia had. Eris wist van dit allemaal en wat ze moest doen. Ze heeft ons ene grote hoop gegeven. Maar...maar het heeft haar het leven gekost...haar toekomst. Ik had het eerder moeten zien...je had ons verlaten zonder ene woord te zeggen. Het was allemaal zo rap. Ik kon niet goed nadenken. Dat is waarom het zo lang duurde dat ik uiteindelijk snap. Aeris maak je geen zorgen ik doe de rest wel", zei Cloud vastberaden.

"Wij doen de rest", zei Tifa en legde haar hand op zijn schouder.

"Ja, dacht je dat je met alle eer ging opstrijken. We zijn een team", zei Barret.

"Ze heeft ons een groot cadeau gegeven, dat bloemenmeisje. Het zou een zonde zijn als we er niet mee doen", zei Cid.

"Ja, ze heeft haar leven gegeven voor de planeet, we kunnen haar nu niet teleurstellen", zei red waarbij Vincent mee knikte.

"Bedankt iedereen. Aeris stem heeft de planeet bereikt, zie de materia schijnen, maar waarom doet hij niets?", vroeg Cloud.

"Hm, er is iets mis. Iets houdt de witte materia tegen", zei Bugenhagen opeens.

"Het moet hij wel zijn. Hij is de enige dat zoiets kan...Sephiroth"

Toen Cloud dat gezegd had ging zijn PHS.

"Cloud, ik ben het Cait"

"Cait, wat is er. Je bent zolang weggeweest?"

"Ja, ik weet het maar we hebben geen tijd. Weet je nog toen je zie dat er iets miste in Junon. Wel het lijkt dat ze het canon verplaatst hebben",zei de kat.

"Wat! Dat groot ding, waar kunnen ze het henen verplaatst hebben en waarom?"

"Rufus wilt er Sephiroth mee vernietigen. Het kanon marcheert op mega-materia. Maar om het al in het Raket plan gebruikt is en wij de rest hebben moesten ze iets anders vinden. Naar een plaats waar materia...nee mako is verzameld."

"En waar is dat?"

"Waar denk de enige plaats waar zovele Mako is, is in..."

Midgar stond volledig in rep en roer. Sector 8 was volledig ontruimd om zo te voorkomen dat er niets verkeerd bij de operatie van het kanon dat aan het hoofdgebouw was vastgezet. Alle reactors van elke sector waren met brede darmen verbonden aan het kanon.

"Het is jouw job om de output van het kanon te regelen, Reeve", zei Rufus.

"Ah zo..."

"Kyahahahaha, Gene zorgen over het regelen Reeve. Eens je het volledig start gaat alles bijna vanzelf", Zei Scarlet lachend.

"Gyahahahahah, de president heeft het briljant gedaan deze keer. Als we Sephiroth kunnen doden dat de Meteoor dan ook verdwijnt", zei Heidegger met ene lach.

"Onthoud wel, dat het mijn idee was om het kanon te versterken met onze reactors hier", zei Scarlet slijmerig.

"Zal het kanon helemaal tot aan de noorderekrater reiken?"

"Kyahahaha, natuurlijk meneer de president maar noem het niet zomaar een kanon, noem het The sister Ray"

"Ookal vernietigen ze Sephiroth de meteoor zal niet weggaan", zei Bugenhagen.

"Hm, wat kunnen we ...", begon Cloud toen opeens de grond begon te beven.

De grond begon steeds heviger en heviger te beven en opeen stopte het gewoon.

"wat was dat nu weer", riep Cid die op de grond lag.

"Cloud! Problemen", riep de kat vanuit de PHS zodat iedereen het kan horen. "Een nieuw WEAPON is zojuist vanuit de zee onstaan en kom recht op Midgar af!"

"Wat! Verdorie iedereen naar de highwind", riep Cloud en liepen direct er heen. Cid steeg snel op en vloog richting Midgar. Ze zagen als snel het WEAPON. Het was de grond gekomen aan de andere kant van de ravijn en de zee ingegaan. Het waadde zich langzaam naar de kust richting Midgar.

"Dat is het Diamond WEAPON. De tweede meeste gevreesde WEAPON", zei Bugenhagen. Het was volledig wit met op de schouders een langwerpige buis. Het leek bijna menselijk.

"Wat moeten we nu doen", vroeg Tifa.

"Wel, het nieuwe wapen zou het moeten kunnen stoppen ik weet alleen niet of het klaar is", zei Cait. Cid had de PHS op de gewone luidspreker aangesloten zodat iedereen hem kon horen en ze terug konden spreken ook.

"Wacht is en Marlene dan", riep Barret ongerust.

"Geen zorgen, ik heb Marlene en Elmyra veilig uit Midgar gehaald. Zolang Marlene veilig is alles in orde nietwaar", zei Cait scherp waarvan Cloud zelf verschoot.

"Cait? Alles in orde?"

"Ik heb dit al ene heel lange tijd willen vragen. Hoeveel mensen denk je dat gestorven zijn toen jullie die reactor lieten ontploffen hoeveel mensen denk je dat toen gestorven zijn", riep Cait.

"...je verwacht altijd ene paar doden", zei Barret boos terug.

"Een paar? Wat bedoel je ene paar? Wat een paar voor u betekent is alles voor diegene die gestorven zijn! De planeet redden klinkt goed, niemand dta er tegen zal ingaan! Daarom dat je denk dat je alles mag doen", riep de kat woedend. Niemand had hem ooit zo gehoord.

"Zwijg! Dit moet ik niet horen van iemand dat voor Shinra werkt", riep Barret terug.

"...daar kan ik niets aan veranderen"

"Stop het nu allebei", riep Cloud uiteindelijk.

"Cait...wat Barret gedaan heeft...wat wij gedaan hebben in Midager kan nooit vergeven worden welke reden dat er ook was. Wij zijn het niet vergeten. En ik ken jou nu beter. Je blijft bij Shinra omdat je om de inwoners van Midgar geeft net als je baas. Daarom zullen we ons best doen om je te helpen en de inwoners te helpen, nietwaar Cloud", zei Tifa.

"Ja, we hebben er al één neer gekregen, laten we dit ook kleinkrijgen", zei Cloud.

"Bedankt iedereen, ik hou jullie wel op de hoogte over de ontwikkelingen die hier gebeuren", zei Cait en zette dan zijn PHS af.

"Zeg, denk je dat we het echt aankunnen. We hebben alles moeten inzetten om dat Ultima tegen te houden en dit zou even erg zijn", vroeg Cid.

"Ik weet het niet maar we moeten het proberen. Cait heeft ons al vele geholpen nu is het onze beurt", zei hij waarna iedereen knikte behalve Barret die koppig was.

Cid had de highwind een paar kilometers van de kust laten landen waar iedereen zich kon klaar maken voor de strijd. Het Diamond WEAPON had zojuist de kust bereikt en stapte langzaam op Midgar af.

"Oké iedereen klaar", riep Cloud waarna de groep knikte. Red en Vincent vuurde allebei tegelijkertijd twee gigantische vuurballen af die op die tegen het WEAPON botste. Het liet geen schrammetje achter maar het WEAPON keek verwonderd naar de 7 personen die daar stonden. Barret en Yuffie begonnen eerst met hun aanvallen waarbij het WEAPON ene beetje naar achter werd gedreven. Cloud, Tifa en Cid volgde daarop en dreven hem nog ene beetje verder. Het WEAPON bleef gewoon kijken naar de 7 die hun best deden om hem tegen te houden. Vincent en Red hielden beiden hun sterkere materia boven. Waarna een komeet het WEAPON viel en daarachter een groene explosie het WEAPON opslokt. Na de mist stond hij nog steeds op zijn plaats zonder enig schrammetje.

"Materia heeft totaal gene effect op hem", riep Red.

"Dan blijven we hem bekogelen met gewone aanvallen", riep Cloud en vetrok weer. Ze bleven de aanvallen behouden meer het WEAPON bleef daar maar staan. Opeens hief hij zijn poot op en stampte er hard mee op de grond. De beving die veroorzaakt werd was zo hard dat iedereen zijn evenwicht verloor. Dan ging een klein luik open op zijn borst die een witgele steen liet tonen. Het begon langzaam te gloeien en schoot dan een witgele straal af die met een daverende explosie iedereen weg knalde. Iedereen lag plat op de grond, probeerde moeite te doen om terug recht te raken. Red en Vincent waren de enige die meer geluk hadden vanwege ze op afstand moesten vechten. Red kon het niet aanzien dat hij niets kon doen. hij moest iets doen om zijn vrienden te helpen. Opeen voelde hij de woede in hemzelf opborrelen.

"Vincent ga ze genezen zoveel dat je kunt en haal ze weg ik hou da WEAPON wel even bezig", zei Red toen hij omring werd door een vuurachtige aura. Hij liep naar het WEAPON toe en bleef vlak voor hem staan. Opeens werd alles zwart rondom de twee. Kleine witte lichtjes kwamen tevoorschijn waardoor het leek dat ze in de ruimte waren. De lichtjes begonnen te bewegen naar één punt en creëerde een grote rode bal van energie waar twee gele ringen rond danste. De bal verdween in de grond waarna die hevig begon te beven. Onder het Diamond WEAPON zijn voeten werd de grond felrood en explodeerde dan in een opwaartse straal van rode energie. Vincent had ondertussen al iedereen uit de weg gekregen en de genees materia gebruikt waar het nodig was. Iedereen keek naar de grote stofwolk waar het WEAPON stond. Toen de wolk ophief zagen ze dat ze gefaald hadden. Het WEAPON stond er nog en ging terug op weg naar Midgar.

"Wat nu?", vroeg Tifa.

"Ik weet ni...", begon Cloud toen opeens de PHS ging.

"Cloud maakt dat je daar weg komt ze gaan het doen", zei Cait snel.

"Oké. Iedereen terug naar de Highwind. Shinra gaat het kanon gebruiken", riep Cloud. Iedereen knikte en gingen terug naar het schip. Red werd gedragen vanwege die al zijn energie opgebruikt had. Toen ze met de Highwind van op ene afstand toekeken zagen ze dat het WEAPON was blijven staan. Het luik op zijn borst ging weer open maar deze keer ging de twee buizen op zijn schouder ook open. Er zaten duizenden gele steentjes in die allemaal tegelijk begonnen op te licht. Cloud nam onmiddellijk de PHS en tegen Cait wat er gebeurde en dat die zichzelf in veiligheid moest brengen.

"Ghyahahahahaha, meneer de president, de voorbereidingen van de sister ray zijn gedaan", zei Heidegger.

"Kyahahahaha, elke moment is nu goed", zei Scarlet.

"...vuur het kanon", zei Rufus.

"Ja president", zeiden de twee en verlieten het kantoor.

Rufus keek door het grote raam van op de hoogste etage in het shinra hoofdgebouw. Alle reactoren begonnen opeens op te lichten, één voor één en de lichten over heel midgar gingen uit. De gloed van de reactoren ging over in de darmen en vloeide zo over in het kanon. Paarse enrgie begin zich in de loop van het kanon te verzamelen dat feller en feller werd. Uiteindelijk schoot het kanon de energie af waarbij alle ramen in Midgar aan diggelen viel door de schokgolf. De brede straal vloog supersnel Midgar uit richting het noorden.

Ondertussen was het WEAPON ook energie aan het verzamelen en alle gele steentjes begonnen op te lichten. Uiteindelijk schoot het een serie van kleine energie stralen die richting Midgar gingen. De gele energie stralen en de paarse straal doorkruiste elkaar onderweg. De straal bleef voortgaan en kwam Diamond WEAPON tegemoet. Maar het stopte niet, het doorboorde het Diamons WEAPON en bleef verder vliegen naar het Noorden, naar de noordere krater waar een schild was die het beschermde, die Sephiroth beschermde. De straal botste op het schild met een daverende klap waardoor het schild werd vernietigd.

"Meneer de president, het WEAPON is vernietigd en het schild dat Sephiroth beschermd is verdwenen...Meneer een hoge energie dichtheid komt rechtreeks op Midgar af", riep een stem uit de intercom.

Rufus kijk direct uit het raam en zag dat hij niet meer kon ontsnappen de stralen waren er al en vlogen recht op het hoofdgebouw op. De bovenste etage van het shinra hoofdgebouw explodeerde met een grote knal.