Ep 2 weer. Hoop dat jullie het leuk vinden.
Episode 02 'Vrijheid'
Met een betraand gezicht keerde Juna haar blik tot de gedaante. Het was een man, in een donkerblauw pak. Zijn zwarte haren glommen zelfs in de regen, en zijn bruine ogen keken haar vriendelijk aan. 'Wat weet jij er nou van! Je kent haar niet eens, tevens mijn familie!' Gilde ze. 'Ik ken je, en je familie… Je vader was een lid van The Military, mijn collega. Hij stierf in de oorlog tegen de Ishbalans…' Na zijn laatste woorden, keek hij treurend naar de natte grassprieten. Er brak een pijnlijke stilte aan. Alleen de regendruppels en het zachte gehuil van Juna was te horen.
'Maar wie ben jij dan?' Vroeg Juna al snikkend. 'Ik ben Roy Mustang, Colonel Roy Mustang,' Was zijn antwoord. 'Waarom ben je hier?' Vroeg Juna brutaal, terwijl haar blik altijd op haar zus bleef rusten. Hij zweeg even.
Juna keek weer naar haar zus. Langzaam liet ze haar hand naar het hoofd van haar zus zakken, naar haar donkerbruine krullen, net als zij zelf. Liefdevol legde ze haar hand op haar hoofd, en kreeg een raar gevoel. Even zag ze haar zus, die haar hand uitstak naar haar, op haar oogleden gebrand.
Juna schrok tot werkelijkheid door een hand die op haar schouders werd gelegd. 'Waarom ben je hier?' Vroeg ze snel nogmaals, en keek op naar hem. 'Voor…' Hij stopte even. 'Voor jou,' zei hij ongemakkelijk, en Juna werd er niet vrolijker op. Ze keerde weer haar blik tot haar zus. 'Waarom… Waarom hebben ze haar? En waarom was het voorspeld?' vroeg ze terwijl de tranen alweer over haar wangen gingen lopen. 'Dat is een lang verhaal, kom met me mee, hier heb je niets meer te zoeken.' Hij stak een hand naar haar uit, en keek afwachtend haar diep in haar helblauwe ogen. Ze pakte twijfelend zijn hand, die omhulst werd door een witte handschoen met een alchemy teken. De Fire cirkel, dacht Juna in zichzelf.
Roy trok haar overeind, en keek haar aan. Het viel Juna nu pas op dat hij niet eens zo oud was. Juna schatte hem sowieso in de twintig. Roy keek haar nog even aan, maar begon al snel te lopen. 'Kijk niet om,' Had hij gemompeld, en trok haar mee. 'Waarom? Waar gaan we heen?' Riep ze, terwijl ze achterom wou kijken. Maar Roy pakte haar hoofd vast, en draaide hem weer vooruit. 'Kijk niet achterom,' Herhaalde hij nogmaals. De tranen drongen weer op, en Juna voelde zich raar, alsof haar geest eindelijk bevrijd werd op het ritme van energie die door haar stroomde. Al een waterval die nooit eindigt, een vogel zonder bestemming, zo voelde ze zich. Alle zorgen werden los gelaten, Juna voelde de aanwezigheid van haar familie diep van binnen. Zonder het in de gaten te hebben, verloor ze haar bewust zijnde.
Dit was hem weer,
Vergeet niet een berichiej achter te laten.