Episode 3 alweer,

Enjoy .0

Episode 03 'De droom'

Ik weet niet hoeveel tijd er nog over is, maar als er zolang niets gebeurt, is er nog tijd…' Zei een man wijs en keek uit over het landschap.

'Ja, u heeft vast gelijk, ik bedoel, als u het zegt…' Sprak een meisje hem in, en keek er niet al te blij bij. 'Metil, Don't you get the point? Het is oorlog! Oorlog is niet denken maar doen, stuk onbenul…' Het meisje Metil keek weg van de man, 'Senzei,' fluisterde ze.

De Senzei draaide zich langzaam om, en liep op zijn oude versleten benen weg.

'Ik… Ik zal geloven… IK ZAL GELOVEN!' Riep ze radeloos uit en keek in de ogen van haar Senzei. Hij had zich omgedraaid en lachte naar haar, maar de zogenaamde blijdschap was niet overtuigend.

Hij liep weer voorwaarts, richting het licht van de vrijheid.

Metil begon zachtjes te huilen, en sloeg haar hand tegen haar hoofd, en schreeuwde, van haat; 'Waarom! Waarom…'

living...

Een roos, gevoelig en mooi, bloedrode bladeren die sprankelde door de lichte vocht druppels die het bedekte. Het straalde liefde, moet en boven al schoonheid uit.

'Ik blijf bij je, mijn kind.'

Een grote sterke beer, grommen om zijn terrein. Hij keek nors uit zijn ogen, die blik was noch moedig, noch eigenwijs, en een beetje lui. Het was een prachtig gezicht, één met de natuur.

'Geef nooit op, je kan alles als je er in geloofd.'

Een Vlinder, fladderend in de Heldere lucht, opzoek naar vrede. De kleuren vielen het meest op van alle, ze zagen er luchtig uit en fel.

'Ik vertouw er op dat alles in orde komt.'

Langzaam opende Juna haar ogen en keek wazig voor zich uit. Waar ben ik? Dacht ze. Ze ging recht over eind zitten, en keek om zich heen. Het was donker, de volgende avond was gevallen.

Roy zat op een enorme steen, met een fles met drinken aan zijn lippen, te kijken naar de helblauwe lucht met sterren die het vulde. Al snel keek hij naar haar, omdat hij haar blijkbaar gehoord had. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg Juna snel. Roy keek haar raar aan. 'Ja… Het kan nog wel eens gebeuren…' 'Wat?' 'O, nee… Laat maar… Ik denk gewoon dat het je even allemaal te veel was geworden,' Antwoordde hij, maar volgends Juna hield hij wat achter.

'Ik heb een rare droom gehad…' Begon Juna. Roy keek haar aan. 'Ik droomde over een meisje Metil, en een Senzei… Het ging over een oorlog of zo…' Roy keek ongelovig naar Juna. 'Weet je het zeker?' Vroeg hij twijfelend. 'Ja, anders zeg ik het niet!'

Even keek Roy naar de grond.

'Maar waar gaan we heen? Waar moeten we heen?' 'Naar The Military…'

Juna schrok. Ze had al een beetje in de gaten dat hij een stade alchemist was, maar waarom zou ZIJ in hemelsnaam naar The Military gaan?

'Wat moet ik daar doen?' Zei ze snel. Roy zuchtte.

Ik moet het haar dus echt vertellen, dacht Roy in zich zelf. 'Kijk… Je vader… Vlak voordat hij stier had hij mij nog iets belangrijks verteld… Je bent speciaal…' Juna huiverde.

'Maar… Waarom ben ik speciaal?'

Dat was hem weer.

Tips zijn altijd welkom, vergeet niet een Berichtje achter te laten -.0