De stadspoorten
Mariku zat al te wachten in de vluchtwagen. Waarom duurde dit toch zo lang? Vroeg hij zich af. Hij wilde echt weer terug de woestijn in. Het was hier veel te druk, de marktplaats was helemaal vol gepakt met mensen. Waarom hadden ze juist vandaag gekozen om een genezeres te kidnappen. Normaal zouden hij en Bakura in de menigte aan het zoeken zijn voor rijke gasten. En zouden ze zoveel mogelijk stelen, en voor het geld kleding en voedsel kopen. Maar deze missie ging nu eenmaal voor. Hij zat te wachten bij de uitgang van het paleis. Marik en Bakura zouden er nu elk moment aan kunnen komen. Het was veel drukker op de wegen dan normaal.
Er was een groot festival aan de gang. Kooplieden uit alle hoeken van het land waren op dit moment in de hoofdstad. Hij zuchtte en plukt aan een draadje van zijn jutten kleding. Het was eigenlijk niet meer dan een grote bruine zak met gaten. Maar ja het was wel opgevallen als hij in deze vluchtwagen deftige kleding droeg. Hij had een oude koopmanswagen gekocht voor 1 zilverstuk. De zijkanten waren bedekt met oude lakens. Zodat het een hut op wielen leek. In die hut lagen 10 zakken hooi. Nee hij was niet opvallend. Zucht.
A daar kwamen ze al aan. Malik droeg een meid over zijn schouder en trok een nogal verwarde Bakura achter zich aan. Mariku liep snel op hun af. "Bakura is alles goed?" vroeg hij bezorgd. Bakura zag er niet zo goed uit, druppels zweet rolden over zijn gezicht. Hij hijgde van inspanning toen Mariku hem in de wagen hielp. Bezorgde ogen keken naar Bakura de bovenkant van zijn jas was roder dan normaal.
" Wat is er gebeurd?" vroeg hij, Malik brak uit in tranen. Verstopte zijn gezicht in Mariku's shirt.
" Ze had te weinig energie om me helemaal te genezen." Pufte Bakura hij leunde achterover in de wagen. De genezeres lag naast hem.
" Genezen van wat?" Vroeg Mariku.
" We hadden nooit naar binnen gemogen als het niet ernstig was. Ik fokte Malik op en hij stak me in mijn schouder zoals geplant."
"Maar je had wel dood kunnen gaan. Kijk naar Malik hij is helemaal overstuur. Kon dit echt niet anders?" Mariku was boos op Bakura. Hoe had hij dit zover kunnen laten komen? Van dit deel van het plan had hij nog nooit gehoord.
"Het moest en er is niets fout gegaan. Dus rijd nu maar verder, we liggen achter op schema." Mokte Bakura hij stond op nu al vaster op zijn benen ging voorop de wagen zitten en nam de teugels in handen.
" Gaan jullie je nu maar om kleden, we zullen afleiding nodig hebben bij de stadspoorten."
Met een zucht stonden Malik en Mariku op. En gingen achter in de wagen. Verplaatsten de genezers zolang op Bakura's schoot en zochten de kleren op die ze dadelijk nodig zouden hebben.
Bakura zuchtte toen ze Ryou op zijn schoot legden. Het is het waard dacht hij. Zo'n schoonheid zo'n schat zou de farao zeker missen. Hij zou er zeker geen spijt van hebben dat hij haar had gekidnapt, mensen wat was ze mooi. Hij staarde gefascineerd naar haar haar dat bij iedere hobbel in de weg op-en-neer golfde.
"Bakura, waarom moet ik dit nu ook doen, Malik is zo veel vrouwelijker dan ik." hoorde hij Mariku klagen.
In de wagen waren 2 beeldschone 'dames' zich aan het omkleden.
" Ik dacht dat je daar van hielt, toch Mariku." Antwoordde Malik terwijl hij secuur de lippenstift op zijn lippen smeerde.
" Als jij daar toch zo overdenkt, misschien kunnen we, je weet wel-"
" Dames op u plaatsen, de stadspoorten zijn inzicht." Fluisterde Bakura naar achter.
" Oké we doen het als je ook maar waagt dit als backmail te gebruiken, kun je beter alvast over je laatste wensen gaan denken Bakura." Fluisterde Mariku terwijl hij samen met Malik uit de wagen sloop. Hij moest het toegeven Malik zag er geweldig uit in een minirok.
Malik liep zelf verzekerd naar Wachter nummer 1.
" Meneer de wachter zou u mij en mijn wagen de poort uit laten gaan.?" Marik sperde zijn ogen wijd open, zo onschuldig mogelijk. Zijn mascara vergrote het effect alleen maar. Marik stapte op hem af, lichamen nog maar centimeters verwijderd van elkaar.
"N-nou." Stotterde de wachter toen hij Malik over zijn lippen zag likken.
" Het spijt me dat ik hier niet langer kan blijven, maar ik moet terug naar mijn familie in de woestijn." Fluisterde Malik in zijn oor.
Hij werd nog roder. "Nattuuurljijk memmevrouw." Stotterde de wachter.
" Dankje wel." fluisterde Malik en stapte weg, liep naar de wagen en gaf hem nog 1 knipoog voor hij in de wagen verdween.
Marriku had het echter moeilijker. Hij stapte op de wachter af.
" Ik weet dat het na sluitingstijd is maar ik en mijn wagen zou den nog door de poort willen." Fluisterde hij terwijl hij dichterbij stapte. Hij streek door zijn haar. Deze wachter werd nog niet rood.
Mariku stapte nog een stapje dichterbij. De wachter gleed zijn armen om 'haar' lichaam heen. Ik wil er wel iets voor terug fluisterde de wachter in zijn oor. Mariku voelde zich een beetje bedreigd, maar kwam al snel met een logische oplossing.
Hij smakte zijn gelippenstiffte lippen tegen die van de wachter en gaf hem de kus van zijn leven. De wachter voelde zich zwak in zijn knieën worden en hielt 'haar' niet meer zo stevig vast. 'Ze' eindigde de kus en voordat de wachter weer gevoel in zijn benen had waren 'zij' en de wagen al in het woestijnlandschap verdwenen.
---
Bakura grinnikte toen hij zijn maten bezig zag met de wachters, ze waren hier gewoon zo goed in, dacht hij. Hij zette zijn wagen alvast buiten de poort zonder opgemerkt te worden door de wachters die het op de een of andere manier het nu te druk hadden. Malik en Mariku kwamen al terug naar de wagen, hun taak was volbracht. Samen zaten ze op de voorkant van de wagen.
"Hmm ik vond het eigenlijk niet eens zo erg." Zei Mariku tegen Malik.
" Ik vond het eigenlijk best leuk." Fluisterde Malik in Mariku's oor.
Mariku rilde van genot en sloeg zijn armen om Malik. Samen slopen ze naar de achterkant van de wagen.
"Geweldig nu zijn ze aan het flirten." Zuchtte Bakura. Nu heb ik het ook niet zo slecht dacht hij terwijl hij naar de schoonheid in zijn armen keek. De koude nacht deed haar rillen en ze kroop dieper weg in zijn shirt. Helemaal niet zo slecht.