A/N: Ligt het aan mijn account...of doet dat streepjes zet ding het niet...Nouja, maakt niet uit!

Eindelijk weer een nieuw hoofdstuk! En het spijt me voor het lange wachten. Ik zal proberen wat vaker te updaten, al weet ik niet hoe het komend schooljaar zal verlopen. Misschien dat ik het wel te druk krijg en dit verhaal op 'hold' zet. Maar ik doe m'n best, beloofd.

----

Yuna en Paine zitten weer eens op de bank bij Rikku en Brother thuis, te wachten tot de twee klaar zijn met omkleden voor het feest.

Yuna zucht luidt en frummelt aan het uiteinde van de donkerblauwe sjaal, gemaakt van dun nylon. Ze draagt de jurk die ze eigenlijk had uitgezocht voor Paine. Haar haar is opgestoken in een dikke knot, een paar plukken hangen hier en daar los, sommigen zijn gekruld. Een sierlijk versierde haarpin steekt uit de knot haar, eentje die lijkt op één van Lulu's pinnen en waarschijnlijk heeft ze deze ook geleend van haar. In haar oren draagt ze twee lange oorbellen van witgoud, die tot aan haar sleutelbeen komt, aan het uiteinde zit een saffier die blinkt in het licht. Ze draagt lichtblauwe pumps, bijpassend bij haar jurk met een zilveren gesp aan de zijkant.

Naast haar zit een oncomfortabel uitziende Paine. Ze draagt ook een jurk, een donkerrode met spaghetti bandjes, die tot haar enkels reikt. Er zit een split in die loopt tot aan haar dij. De hals is laag uitgesneden en loopt in een V. De rug is bloot tot aan haar onderrug. Paines haar zit eens niet in zijn gewoonlijke stijl. Het hangt los, met een paar plukken voor haar ogen. Een ketting met een gouden amulet en een robijn hangt losjes om haar hals. Ook Paine draagt pumps, zwarte, met veters die om haar enkels gestrikt zijn.

'Volgens mij komen we te laat.' Yuna kijkt teleurgesteld naar de klok die boven de sphere-screen hangt, de wijzers geven 17.15 aan.

Paine schut haar hoofd aan kijkt Yuna van opzij aan. 'Zou je denken?'

Yuna bijt op de binnenkant van haar lip en frummelt weer aan haar sjaal. 'Waar blijven ze toch.' Mompelt ze. 'Ik had Tidus beloofd dat ik om 18.00 uur op het dok in Kilika zou staan…'

Paine grijnst sarcastisch. 'Ja, dat redt je nu niet meer.'

De gangdeur gaat open. Zowel Yuna als Paine kijken verwachtingsvol op, alleen om een vreemd uitgedoste Brother binnen te zien lopen. Hij draagt een lichtblauw pak met een wit overhemd en een knalrode stropdas met gele stippen. Z'n haar zit in zijn gewone steil. Hij poseert in een 'Saterday night fever' achtige pose, een brede grijns op z'n gezicht.

Yuna probeert met moeite om haar lachen te bedwingen. Vlug draait ze haar gezicht af zodat Brother niet ziet dat ze bijna in lachen uitbarst.

Ook Paine lijkt moeite te hebben niet te lachen en went gauw haar blik af.

'Ik ben klaaaaar…om te FEESTUH!' Schreeuwt Brother door de kamer en begint heen en weer te dansen.

Yuna houdt het niet meer uit en valt luid lachend om op de bank.

Brother stopt met dansen en kijkt verbaasd naar zijn nichtje waar hij ziekelijk verliefd op is.

Ze houdt haar buik vast, tranen stromen over haar wangen en dan…rolt ze de bank af. Met een smak valt ze op haar zij op het tapijt.

Even is het stil…

Paine kijkt met op elkaar geklemde lippen naar Yuna die met haar rug naar haar toe ligt. Met moeite bedwingt ze de glimlach die zich eigenlijk wil vormen.

Brother doet een stap dichterbij en kijkt verward over de bankleuning. 'Yuna…' Vraagt hij twijfelend.

Dan horen ze een zacht gegiechel.

Het gegiechel word gelach en het gelach word luider en luider.

Paine houdt het ook niet meer langer en even later liggen de twee vriendinnen beide op de grond. Brother kijkt ze beledigd aan.

'Nou mooi is dat! Ik ga wel ergens anders heen!' Roep hij met een kwaad Al Bhed's accent. Boos stapt hij de woonkamer uit naar de keuken.

Na een paar minuten is Paine wel uitgelachen en ze staat op. Ze veegt de tranen van haar wangen en kijkt weer op de klok. Een kwartier is voorbij gegaan en Rikku is er nog steeds niet. Ze fronst haar wenkbrauwen geërgerd en loopt met vastberaden stappen naar de gangdeur.

Yuna, die inmiddels alweer op de bank geklommen is, draait zich om en kijk haar na over de leuning.

'Waar ga je heen?'

Paine draait zich niet om als ze antwoord. 'Iemand een schop onder z'n kont verkopen.' En ze verdwijnt door de deur.

Rikku is op dat moment nog druk bezig haar haar in z'n gebruikelijke aantal vlechtjes te vlechten. Alleen in plaats van het overgebleven haar in een paardenstaart te doen, laat ze het los hangen. Haar blonde lokken vallen tot het midden van haar rug, met hier en daar een sierlijke slag.
Ze draagt een lichtgroenige cocktailjurk die vanaf haar linkerdij, schuin afloopt tot aan het midden van haar onderbeen.

De jurk heeft brede bandjes die op haar rug elkaar kruisen. Van voor is de jurk laag uitgesneden, ook in een V. De jurk is versiert met lichtgroene glitters die bij elke beweging schitteren in het licht. Verder draagt ze om haar hals een gouden ketting, met brede band, die net iets van haar hals af hangt met precies in het midden een smaragd, versiert met een gouden omlijsting.

Als het laatste vlechtje gevlochten is kijkt ze tevreden in de spiegel. Ze draait een paar keer met haar hoofd om te zien of alles op z'n plek zit en staat dan op. Even draait ze haar aandacht weg van de spiegel maar als ze weer kijkt staat er een schaduwachtig figuur achter haar. Ze schrikt op.

'Wa..!'

Paine stapt uit de schaduw, een blanke uitdrukking op haar gezicht.

'Ohw ehh…hoi Paine!' Zegt ze met haar gewoonlijke vrolijkheid. Ze zwaait naar Paines reflectie in de spiegel.

Paine staart haar alleen maar aan.

Rikku lacht nerveus en draait zich om. 'Wat uh…wat doe je hier?'

De zilverharige krijgster doet een paar stappen naar voren. 'Weet je hoe laat het is.' Haar stem klinkt rustig en zelfs een beetje liefelijk.

Rikku kijkt haar verbaasd aan en kijkt dan op haar horloge. 'Uhm…half 6.'

'Precies.' Weer doet ze een paar stappen naar voren. Een glimlachje speelt om haar lippen. 'En hoe laat begint het feest.' Haar stem klinkt nog liefelijker en feitelijk…doet het de rillingen over Rikku's rug lopen.

'Ehh…half 7?' Ze forceert een schattige glimlach, eentje iedereen doet smelten, nou ja…bijna iedereen.

'Precies.' Paines uitdrukking verandert ineens van liefelijk eng naar kwaad eng en ze kijkt haar vriendin nijdig aan. 'Opschieten dus!' Ze grijpt haar bij haar pols en sleurt haar de kamer uit.

'M…maar m'n tasje!'

'Heb je niet nodig, meekomen!'

Hun stemmen ebben weg terwijl ze door de hal lopen. En eindelijk kan het gezelschap op weg naar Kilika.

-----

A/N: Het zou leuk zijn als de mensen die lezen het ook reviewen. Een beetje feedback is wel handig. Ik heb tot nu toe...behalve die Oneshot dan, alleen nog maar Engelstalige verhalen geschreven. Dus wat hulp kan ik wel gebruiken :P. Ik hoef hier in ieder geval niet zo heel erg op m'n spelling te letten, ghehe :P.

Maar goed, als je het leest, laat dan een berichtje achter aub :)

Bedankt alvast!