The Not So Typical Tale

Yupz... It;s me again, Amor/Prema/Ginevrapsk, aka YOUR WORST NIGHTMARE! MWHAHAHAHAHHAHAHA...hmmm... dat moet ik maar nieeet meer doen. Okey, geschreven door MOI:p

3

"Kat! Kom je nou nog? Typisch jou, meteen de eerste dag alweer te laat komen!" gilde Moon van onder aan de trap in de leerlingenkamer naar boven naar de slaapkamer, waar Kat snel haar boeken aan het verzamelen was, die ze, ook al had ze nauwelijks uitgepakt, alweer kwijt was.

"Ik kom, ik kom, rustig aan!" gilde Kat terug. Moon zuchtte. Ze hoorde iemand grinniken achter zich, en draaide zich om. Milano zat onderuitgezakt op de bank naar haar te kijken, en haar blijkbaar uit te lachen.

"Wat?" snauwde ze. Milano trok zijn wenkbrauwen op, en grijnsde.

"Niks," zei hij, op een heel irritant toontje dat bewees dat er wel degelijk iets was.

"Wat zit je dan dom te hinniken?" vroeg Moon.

"Ik hinnik niet. Het viel me gewoon op dat je haar meer dan afschuwelijk en verschrikkelijk zit," zei hij. Hij knikte even naar een groepje meisjes dat giechelend naar hem zwaaide.

"Mijn haar? Wat is ermee?" Milano haalde zijn schouders op.

"Kijk in de spiegel en val geschokt neer," zei hij. Moon keek hem geïrriteerd aan. Het kon haar niet zoveel schelen of Milano dacht dat haar haar afgrijselijk zat. Ze liep naar boven in de meisjesslaapzaal, en keek in haar spiegel. Milano had overdreven, haar meestal golvende zwarte haar was dan misschien niet zo glanzend en golvend als normaal de bedoeling was, het kon ermee door. Ze hoorde een hoog gilletje, en draaide zich om. Kat moest zich natuurlijk weer verkleden voor de les Astronomie, die om middernacht werd gegeven, en hupste door de kamer op een been, terwijl ze bij de andere een lange zwarte laars aan probeerde te krijgen. Natuurlijk hield ze haar evenwicht niet, en met een bons viel ze op de grond.

Moon rolde met haar ogen naar haar spiegelbeeld, en liep naar Kat toe om haar overeind te helpen. Toen ze weer stond, rende Kat op een laars naar haar spiegel, die ze vol had geschreven met eyeliner en lippenstift. Het was een wonder hoe Kat toch iets kon zien, maar ze begon gehaast mascara te zetten, in het stukje spiegel dat vrij was tussen een berichtje dat Patty op haar spiegel had geschreven, en een lippenstift afdruk van een ander meisje op hun slaapzaal.

"Kat! Jeetje, het is maar een les! Je hoeft niet meteen een hele nieuwe outfit voor een blokuur Astronomie!" zei Moon geïrriteerd.

"In tegenstelling tot de meeste middelmatige mensen uit onze klas, kan ik het niet helpen dat ik er nou eenmaal altijd geweldig uitzie," zei Kat fijntjes, terwijl ze een speldje in haar krullen schoof. Moon zuchtte gefrustreerd.

"Je bent al even arrogant als Angelo,"

"Correctie: Angelo zou, als ik ook maar een eigenschap zou bezitten die grenst aan arrogantie, even arrogant zijn als ik. Hij is een kopie van mij. De mannelijke versie dan,"

"Wat zijn we weer lekker bescheiden, hè Kat?" vroeg Moon liefjes aan Kat. Kat stond op.

"Bescheidenheid is tijdverspilling,"

"Hoe bedoel je dat nou weer?" vroeg Moon.

"Kijk, het leven is al zo kort! Waarom zou ik tijd verspillen met doen alsof ik niet perfect ben, terwijl wij allemaal weten dat ik dat wel ben? Ik ga niet een heel deel van mijn korte duur van bestaan verspillen met mijn ware karakter naar beneden halen," zei Kat simpel.

"Zozo, wat zijn we weer filosofisch vandaag hè, Katiara?" zei Moon. Kat keek Moon vernietigend aan vanwege het gebruik van haar volledige naam.

"Zoals altijd, je kent me toch, Monalita Rachella Villijn," zei ze, Moon's grimas negerend, terwijl ze een tasje uit haar kast trok, dat perfect bij haar outfit paste. Moon keek naar de kleding die Kat droeg. Haar haar zat een beetje wild, met een donkerrood speldje erin, haar make-up perfect, ze droeg een donkerrood truitje dat haar navel bloot liet, en een zwart leren minirokje, met een donkerrode panty eronder, en visnetkousen. En inmiddels twee zwarte laarzen, donkerrood bewerkt. Plus het donkerrode tasje, zwart bewerkt. Moon draaide met haar ogen. Kat had altijd overdreven bij elkaar passende kleding aan. Moon keek naar haar zichzelf. Haar haar viel langs haar gezicht, een beetje make-up. Een donkerblauw truitje met halve mouwen, en een spijkerbroek, en zwarte, kunstig afgesleten gympen. Moon was tevreden met haar uiterlijk, en ook al was het eenvoudig, de meeste mensen vonden toch wel dat ze er leuk uitzag. Het stond haar, ook al durfde niemand behalve Kat dit te zeggen tegen Moon. Terwijl Kat meestal elke dag een ander 'genre' kleding droeg (vannacht was duidelijk haar rock-look), had Moon veel van hetzelfde type kleren.

Kat glimlachte even naar Moon in het voorbijgaand, en ze liep naar de trap.

"Kat! Moet je je schoolgewaad niet aan?" riep Moon haar na. Kat haalde zonder zich om te draaien haar schouders op. Kat droeg haar schooluniform niet vaak. Ze had een hekel aan het ding, omdat het het enige was dat ze niet zelf had uitgekozen, en bedacht. Ze hielp meestal haar eigen kleding ontwerpen, en daarom had ze een overdreven grondige hekel aan het ding. Moon haalde ook haar schouders op, en zonder de moeite te nemen zelf haar uniform te dragen, liep ze achter Kat aan.

"Waar is Angelo?" vroeg Kat aan Milano. Die haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op.

"Bij dat ene mens," antwoordde Milano. Kat gromde iets met een duistere blik, en zei:

"Nou, als hij het te druk heeft met rotzooien, wachten we niet op hem," Ze greep Milano's en Moon's arm en samen liepen ze naar buiten. Op de gang kwamen ze Angelo tegen, met zijn haar uit model.

"Waar was je?" vroeg Kat. Angelo haalde zijn schouders op naar Kat, maar knipoogde naar Moon en Milano. Kat zuchtte gefrustreerd.

"Laten we gaan. Dat mens van Astronomie kan nogal raar doen. Slaapgebrek als je het mij vraagt, niet zo gek, als je midden in de nacht ongeïnteresseerde jongeren lesgeeft," zei Milano. Kat grinnikte, en ze liepen naar boven, naar de Astronomietoren. Toen ze in de toren stonden en naar de buitenlucht keken, kreunde Moon ineens iets.

"Wat?" vroeg Kat.

"Achter je," was Moon's enige commentaar. Kat draaide zich om. Daarna viel ze tegen Moon aan. Draco en Blaise kwamen aangelopen. Ze zagen Kat en Moon kijken, en Blaise stootte Draco aan met een grijns die niet veel goeds kon beloven. Tot hun ergernis begonnen Draco en Blaise op hen af te lopen.

"Wegwezen hier!" mompelde Moon, maar het was te laat, Draco en Blaise stonden al voor hen.

"He, Katje," zei Draco.

"Wat moet je?" vroeg Kat agressief.

"Niks. Gewoon even naar je kijken," zei Draco. Kat volgde met opgetrokken wenkbrauwen zijn blik, die naar zichzelf leidde.

"Donder op Draco," zei Moon verveeld.

"Moon! Vind je ons dan niet gezellig?" vroeg Blaise zogenaamd geschokt.

"Nou, eerlijk gezegd niet nee. Naar jullie weerzinwekkende hoofd kijken en dan kotsmisselijk worden is niet mijn definitie van gezelligheid," zei Kat. Op dat moment kwam Angelo aangelopen. Meteen waren Draco en Blaise stil.

"He, Angelo," knikte Blaise. Angelo staarde even doordringend naar Draco en knikte toen naar Blaise.

"Als iedereen even zou willen zitten, nu. Ik wil met de les beginnen!" klonk de stem van professor Sinistra boven het gepraat uit. Kat wierp Draco nog een verachtende blik toe, en Blaise knipoogde naar Moon. Moon draaide met haar ogen, en ging naast Kat aan een tafeltje zitten. Tot hun ergernis kwamen Draco en Blaise aan de tafel naast hun zitten. Kat keek Moon hulpeloos aan.

"Dus, als dat duidelijk is, wil ik dat iedereen bij hun partner gaat zitten," zei professor Sinistra tegen de klas. Kat keek lui op, van de serie poppetjes op haar perkament die ze aan het tekenen was, en Moon keek helemaal niet op. Ze was druk bezig met Blaise negeren, die haar een briefje had toegegooid, en ze weigerde het te lezen. Blaise zat Moon expres aan te staren, Draco zat verveeld voor zich uit te staren, Angelo was druk bezig met een gefluisterd gesprek met het meisje naast hem, dat constant zachtjes giechelde, en Milano was geconcentreerd Kat's haar aan het vlechten. De rest van de klas was opgestaan, en gingen aan andere tafels zitten. Moon, die blij was iets te hebben om haar aandacht af te leiden van het negeren van Blaise, tikte Kat aan. Die haalde haar veer van een poppetje dat ze aan het tekenen was af, en keek Moon vragend aan.

"Wat is de bedoeling? Wat moeten we doen?" vroeg Moon op een toon die verried dat het haar eigenlijk weinig kon schelen. Kat haalde haar schouders op, en zei terug:

"Weet ik veel. Dansend in het meer springen, om Saturnus te motiveren in het zoveelste huis te gaan staan ofzo?" zei ze gapend. Moon grinnikte. Toen rolde ze opeens met haar ogen, en snauwde:

"Rot op en waag het niet me aan te raken," zonder zich om te draaien. Kat draaide haar hoofd half om, zodat Milano geïrriteerd zuchtte omdat de vlecht nu mislukte. Achter Moon stond Blaise, met een half geïrriteerde, half verbaasde uitdrukking, en zijn hand half in lucht, om Moon op haar schouder te tikken.

"Hoe wist je dat ik daar stond?" vroeg hij fronsend aan Moon, maar die rolde alleen met haar ogen.

"Moontje heeft radar voor enge jongens als jij en Draco," zei Kat fijntjes. Blaise grijnsde, en ging naast Moon zitten. Moon deed haar best om hem te negeren, en Draco kwam aangelopen en nam plaats naast Blaise, aan de tafel van Kat en Moon.

"Wat is de opdracht?" vroeg hij nonchalant aan Blaise. Die trok zijn wenkbrauwen op een haalde zijn schouders op.

"Weet ik veel. Maakt het iets uit?" antwoordde hij. Draco grijnsde even, en keek toen naar Kat die nog steeds een hele stroom onvoorstelbaar kinderlijk getekende poppetjes produceerde.

"Zo Kat, wat zie je er weer... adembenemend uit," zei Draco met een halve grijns naar Blaise, die grinnikte. Kat en Moon wierpen hem een blik toe met ogen die vuurspuwden, maar op het moment Moon haar mond open deed, klonk Milano van achter Kat's rug.

"Zijn jullie vergeten wat Angelo heeft gezegd? Jullie kunnen Kat maar beter met rust laten. En Moon trouwens ook. Als jullie het wagen hen aan te raken, denk ik niet dat Angelo of ik er erg blij mee zal zijn," zei Milano, terwijl hij de vlechten uit Kat's haar weer losmaakte en haar haar vluchtig doorkamde met zijn vingers. Draco keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Milano. Maar voor iemand kon antwoorden, was Milano al opgestaan en ging hij aan de tafel zitten waar Angelo zat. Nu zaten Kat en Moon alleen met Draco en Blaise aan een tafel. Iets waar Moon niet bepaald blij mee was.

"Moon, weet je dat je ogen nog mooier zijn in het maanlicht dan in het zonlicht?" zei Blaise op een overdreven toontje. Draco grinnikte, en Kat keek Blaise aan.

"Dat weet ze. Goh, Blaise. Ik wist niet dat je kon lezen. Maar blijkbaar kan je dat wel, anders had je die ongelooflijk slappe zin nooit uit een tijdschrift van een halve eeuw geleden gehaald kunnen hebben," zei Kat. Blaise wilde net iets terugzeggen, toen professor Sinistra ineens achter hen stond, en een grote stapel perkament op hun tafel liet vallen.

"De opdrachten, volgend week is alles af, en jullie maken allevier evenveel. Dit is groepswerk, en als ik merk dat jullie het niet eerlijk verdelen, mogen jullie de rest van het jaar samen nablijven. Dit is jullie groepje voor de rest van het jaar, dus als ik jullie was, zou ik stoppen met ruziën, " zei professor Sinistra monotoon, en ze liep alweer verder naar het volgende groepje, waar ze precies hetzelfde zei.

Moon keek Kat verward aan. Ka keek even net zo verbijsterd terug, toen haalde ze haar schouders op en begon weer te tekenen. Draco en Blaise keken elkaar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

"Wacht. Zei ze nou net...-" begon Moon, maar haar zin dwaalde af. Ze moest het even bevatten.

"Dat wij de rest van het jaar in een groepje zitten? Ja, dat zei ze!" zei Blaise. In tegenstelling tot Moon leken hij en Draco helemaal niet verafschuwt.

"Oké. He, jij daar! Professor! Sinistra! He, lelijkerd!" gilde Moon, maar professor Sinistra reageerde niet.

"Ik ga dus echt niet een heel jaar samen met jullie samenwerken!" zei Moon verhit.

"Niet? Oh, Moontje, vind je me dan niet aardig?" vroeg Blaise.

"Eh, even denken... Nee! Ik haat jullie! Ik wil niet met jullie in een groepje zitten! NEE!" riep Moon. Blaise en Draco grijnsden.

"STERF, ROTDING, STERF!" gilde Kat er ineens tussendoor, terwijl ze tevergeefs haar inktpotje open probeerde te krijgen, wat niet lukte, en ze smeet het ding door het lokaal. Het potje spatte tegen de muur uiteen, zodat de inhoud over een Ravenklauwer heen gutste. De Ravenklauwer sprong gillend op, terwijl ze hysterisch iets krijste over nieuwe schoolgewaden. Kat staarde even ongeïnteresseerd naar de chaos die ze had veroorzaakt, maar keek toen Draco, Blaise en Moon aan, die haar verbijsterd aan hadden gestaard vanwege het verstoren van hun ruzie.

"Kat? Heb je gehoord wat dat mens net zei? We moeten een heel jaar met die twee daar in een groepje samenwerken!" zei Moon. Even was Kat stil, maar toen ze begreep waarom professor Sinistra die stapel opdrachten op hun tafel had gegooid, begon ze het te begrijpen. Ze sprong overeind, en gilde:

"NEE! ALSJEBLIEFT! NIET MET HUN!" terwijl ze op en neer begon te springen. Blaise en Draco keken haar aan, terwijl Moon bijna bang naar haar keek. Kat kon soms een beetje gestoord overkomen.

"Juffrouw Grazioso-Amore! Naar de gang! Je verstoort deze les!" riep professor Sinistra. De hele klas was stil, ze waren helemaal geschokt door Moon die even geleden de stilte ineens verbrak door tegen Draco en Blaise te schreeuwen, en nu Kat die gillend opgesprongen was.

"WAT? Noem je dit een les? Ik ga echt niet, echt NIET een heel jaar met hun daar samenwerken!" gilde Kat hysterisch.

"Grazioso-Amore! Naar de gang! Jullie zijn zelf in een groepje gaan zitten, dus jullie zitten nu aan elkaar vast! Nu wegwezen!"

Moon sprong nu ook op. "IK KAN NIET MET HUN SAMENWERKEN! Kom op, dat kan niet!" schreeuwde ze.

"En ik kan niet samenwerken met meisjes die zo gillen!" riep Draco, die nu ook opstond.

"Ja! Het was niet onze bedoeling om bij elkaar te zitten!" schreeuwde Blaise nu, die inmiddels ook al stond.

0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0

Twee minuten later smeet Moon de deur achter zich dicht, terwijl ze allevier naar buiten stampten. Professor Sinistra had hen er allevier uit gegooid, en de opdracht gegeven aan de opdrachten te beginnen.

"Dankje wel, Blaise! Heel erg bedankt, dit is echt allemaal jullie schuld! Van jou en Draco!" riep Moon tegen Blaise.

"Wat! Mijn schuld? Het is niet mijn schuld dat dat mens van Astronomie denkt dat wij vrijwillig in een groepje bij jullie zouden zitten!" schreeuwde Blaise terug, het feit negerend dat het midden in de nacht was en ze door de gangen liepen.

"Nou, eigenlijk vind ik het niet erg," zei Draco. Moon had net haar mond open gedaan om iets terug te schreeuwen tegen Blaise, maar haar mond bleef open hangen. Kat trok vragend haar wenkbrauwen naar hem op.

"Het is de schuld van Kat en Moon. Maar, het grote voordeel is dat we nu tenminste rustig naar hun lichaam kunnen kijken," zei Draco grijnzend naar Blaise. Blaise grinnikte, maar voordat iemand doorhad wat er gebeurde stond Kat vlak voor Draco.

"WAAR sloeg dat op?" vroeg ze nijdig.

"Hij heeft gelijk hoor Katje. Jullie zijn best lekker," zijn Blaise onschuldig achter haar rug. Nu draaide Kat zich naar hem toe, maar voor ze iets kon zeggen werden ze onderbroken door Foppe. Hij suisde kakelend door de gang om de hoek.

"Wegwezen!" siste Blaise. Foppe was de hele dag al in een bijzonder irritante bui, veel grapjes uithalend. Zijn soort humor dan. Moon wist zeker dat hij de kans niet voorbij zou laten gaan hen te irriteren, zodra hij hen zag.

Voor Kat wist wat er gebeurde, voelde ze Draco's armen om haar middel, en trok hij haar mee. Hij trok haar richting een kast, rukte de deur zo zacht mogelijk open en viel naar binnen, Kat met zich mee trekkend. Kat kwam met een plof op zijn schoot terecht in de donkere, krappe kast. Een positie waarin ze liever niet zou zitten. Maar voordat ze weg kon schuiven, tuimelden Blaise en Moon naar binnen, en viel de deur met een klap achter hen dicht. Ze hoorden dat Foppe net op de gang was aangekomen waar ze een paar tellen geleden nog stonden.

"Ga van me, Blaise!" hoorde Kat Moon zachtjes sissen. Kat voelde gestommel naast zich, en bedacht dat vier tieners onmogelijk met zijn allen in een kast pasten. Vooral als bovengenoemde tieners een grondige hekel aan elkaar hadden (het vrouwelijke deel aan het mannelijke dan) en ze elk lichamelijk contact wilden vermijden (weer alleen het vrouwelijke deel dan). Ze voelde hoe Moon Blaise van zich af probeerde te duwen.

"Doe rustig! Het lukt niet, je duwt me half door de deur heen!" fluisterde Blaise geïrriteerd. Moon gaf het op, en ze leunde zo ver mogelijk naar achteren, zittend in de kast met haar rug tegen de achterkant. Blaise probeerde ook recht te gaan zitten, wat erin resulteerde dat Kat nog verder tegen Draco aangeduwd werd. Ze probeerde van zijn schoot af te komen, maar Blaise duwde haar tegen hem aan.

"Katje, hoewel ik kan begrijpen dat je me ongelooflijk leuk vind, zou je alsjeblieft wat minder tegen me aan kunnen leunen? Ik kan niet echt ademhalen op deze manier," zei Draco achter haar, en ze voelde zijn koele adem in haar nek.

"Mooi zo! Toevallig kan ik hier niks aan doen! Je dacht toch niet echt dat ik hier voor mijn plezier half over je heen hang?" snauwde Kat. Ze voelde Draco's armen nog steeds om haar middel.

"Auw! Blaise! Haal je knie van mijn enkel!" snauwde Moon.

"Sst! Straks hoort hij ons!" antwoordde Blaise ook niet bepaald onhoorbaar.

"Draco! Haal je armen daar weg!" siste Kat luid.

"Rustig schat! Toevallig lukt dat niet!" gromde Draco.

"Dit is echt allemaal jouw schuld, Moon!"

"Mijn schuld? Hoe in vredesnaam is het mijn schuld? Jij zat me al de hele tijd te irriteren in de eerste plaats!"

"Eerlijk, Moon! Je praat nogal hard!"

"Oh, hou je bek, Draco! Jij praat hier het hardst van allemaal!"

"Draco! Blijf van me af!"

"Ik deed niks! Dat ging totaal per ongeluk!"

"Goed gedaan, maat!"

"Blaise! Waar sloeg dat op? En schreeuw niet zo!"

"Mens, jij bent degene die hier alles kapot krijst, Moon!"

"Kat! Schop hem eens, ik kan er hier niet bij!"

"Graag!"

"Auw! Kat, dat was Blaise niet, maar ik!"

"Wauw, heb ik goed gemikt, Draco? Deed het pijn?"

"Je klinkt wel erg hoopvol, Katje!"

"Natuurlijk! En praat niet zo hard, Malfidus! Foppe is daar nog steeds bezig!"

"Blaise, ga van me af!"

"Kat duwde me! Ik deed het niet expres, Moon!"

"Ik duwde niet! Ik probeerde Draco te schoppen, Blaise!"

"Maar je raakte mij! Doe dan ook rustig, Kat!"

"Ik? Ik ben verdomme rustig!"

"Gil niet zo, Kat! Ik zit nauwelijks een centimeter achter je!"

"Maak dan maar gauw dat je wegkomt, want ik wil niet dichter bij jou zitten dan tien meter!"

"En toch zit je praktisch op hem,"

"Hou jij er buiten, Blaise!"

Het geruzie werd onderbroken door een schel gekakel van op de gang. Foppe stak zijn hoofd dwars door de kastdeur heen, en ging half door Blaise en Kat heen. Hij begon nog harder te kakelen. Hij trok zijn hoofd terug, en er klonk gerommel aan de deur.

"Foppe! Wat doe je?" riep Moon wantrouwig.

"Misschien willen jullie wat meer privacy daar in jullie knusse kast?" vroeg Foppe grinnikend. Toen kreeg Kat het door. Foppe deed de kast op slot.

"Ik ga even tegen iedereen zeggen dat ze jullie niet mogen storen! GRAZIOSO-AMORE EN MALFIDUS LIGGEN TE ZOENEN IN DE KAST! ZABINI EN MOON LIGGEN TE ZOENEN!" krijste hij door de gangen, terwijl zijn stemgeluid steeds verder weg stierf. Kat vloekte luid.

"Blaise! Jij zit het dichtst bij, kijk of je de deur open krijgt!"

"Kan je dat niet wat aardiger vragen? Ik probeer het als ik een kusje krijg van Moontje," zei Blaise. Er klonk gestommel vanuit de richting van Moon, een klap en Blaise vloekte luid.

"Verdomme! Moet je per se zo hard slaan, Moon?" riep Blaise.

"JA! KIJK VERDOMME OF DAT DING DICHT ZIT EN LAAT ME ERUIT!"gromde Moon tegen Blaise. Draco grinnikte.

"Lach niet! Ik zit hier opgesloten met Draco Malfidus!" jammerde Kat verontwaardigd.

"En je vind het geweldig, ontken het maar niet," fluisterde Draco tegen haar, terwijl hij haar dichter naar zich toe trok.

"Donder op Draco!" snauwde Kat, terwijl Blaise tegen de deur aan ramde.

"Dat kreng zit op slot!" hijgde hij.

"Zie je wel! Waarom gaan mensen er meteen van uit dat als er iets uitgescholden moet worden dat het vrouwelijk is? Waarom is het een kreng? Kan je geen mannelijk scheldwoord bedenken? Vrouwen worden altijd gebruikt! Het is gewoon niet normaal! En sinds wanneer is het weer de oertijd? De mensheid is ver genoeg ontwikkeld om boven vrouwenonderdrukking te staan, en mannen doe gewoon-..." begon Kat meteen, maar Moon gaf haar een mep tegen haar hoofd.

"Moon! Je wordt veel te agressief! Ik heb toch gelijk? Het slaat gewoon helemaal nergens op, dat-..." ging Kat weer verder, maar Blaise sloeg met een bons tegen de deur zodat Kat stilviel.

"Zoals ik al zei, we zitten hier vast," zei Blaise rustig.

Wiiee! Sadistisch einde? Ach jah, ik ben een van die ik-geniet-er-intens-van-om-lezers-te-schokken-schrijfsters. Maar okeey dan. Omdat ik zoveel van jullie hou, vooral de mensen die reviewen:p ga ik nog een kleeiin stukje door :p Als onze geliefde SPB dat goed vind natuurlijk :p

"Zoals ik al zei, we zitten hier vast," zei Blaise rustig.

Even was het stil, toen begonnen Moon en Kat tegen en door elkaar te gillen, terwijl Draco in lache uitbarste en Blaise meedeed.

"WAT LACHEN JULLIE NOU? VINDEN JULLIE HET GRAPPIG? IK ZIT HIER VAST TERWIJL FOPPE LOOPT TE ZINGEN DOOR DE SCHOOL DAT IK AAN HET ZOENEN EN WAT AL WEL NIET MEER MET DRACO MALFIDUS! DAT IS FATAAL VOOR MENSEN MET ZELFRESPECT ALS IK!" gilde Kat gefrustreerd tegen Draco en Blaise.

"Serieus, schat, je zit half op me. Wil je wat minder volumerijk je beledigingen naar mij uiten?" vroeg Draco.

"NEE! HOU JE KOP!" gilde Kat.

0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0

"Weet iemand hoe laat het is?" vroeg Moon lusteloos.

"Nee," antwoordde de rest verveeld in koor.

Moon zuchtte. Ze hoorde Blaise duister iets mompelen in zichzelf, met zijn hoofd op haar schoot. Ze zaten er al minstens een uur, en een kwartier geleden was iedereen het gillen en schreeuwen, vooral tegen elkaar, zat geworden. Vooral vanwege het feit dat het al ver over middernacht was, viel iedereen bijna in slaap. Moon lag tegen met haar hoofd tegen de achterkant van de kast, terwijl ze door Blaise' haar streek op haar schoot, die waarschijnlijk al sliep.

"Weet iemand een manier om hier uit te komen die we nog niet hebben geprobeerd?" vroeg Kat zonder enige hoop.

"Nee," antwoordde de rest spijtig in koor.

Kat zuchtte. Ze lag met haar gezicht in Draco's hals. Na drie kwartier gillen en tieren was ze moe geworden en op een gegeven moment was ze tegen Draco aangezakt. Het kon haar niks meer schelen, ze was te moe om erover na te denken. Ze voelde slaperig hij Draco loom met zijn vingers door haar haar ging zonder het echt te registreren.

"Als Foppe niet al dood was, zou ik hem vermoorden zodra ik hier uit ben," mompelde Kat. Toen viel ze in slaap.

0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o-0-o

"KATIARA MERCEDES ROSANGELICA GRAZIOSO-AMORE! WAT DOE JE DAAR? WAAROM LIG JE NIET OP BED?" Een stem doorkliefde de stilte, en er drong licht in de kast, waarvan de deur nu open was. Kat deed haar ogen open. Blaise lag met zijn hoofd op Moon's schoot en Moon sliep tegen de achterwand aan. Zijzelf lag tegen Draco aan, wiens armen om haar middel zaten terwijl hij met zijn hoofd op haar schouder rustte. Toen keek ze naar de deur, en kreeg op slag hoofdpijn bij de aanblik van de persoon die daar stond.

Zo! Vertel ons wat je ervan vond! Als je reviewt, krijg je langere chappies, dat je het weet. We voelen ons altijd heel erg gemotiveerd en daar krijgen we inspiratie van knipoog Nou deze onzin is geschreven door Prema, aka Amor, aka Ginevrapsk, aka SlytherinSexyGodess. Aka, aka, aka... Ik kan nog wel eve doorgaan hoor, met mn achterlijke nicknames, maar ik heb zo het gevoel dat het mensen niet bijzonder veel kan schelen. Nou ja. Degene die raadt wie er in de kastdeuropenening (wow, wat een achterlijk woord...)staat, krijgt een ijsje! Heel erg bedankt, aan alle reviewers tot nu!

lautjuh: WOW dankje voor onze eerste review! Wij houden ook van draco! Tuurlijk, Draco altijd...:p

angelgood: Hiihii, je reviews zijn wel heel erg leuk hoor! We worde er vrooliijjk van! Bijna dan...

Autumn Avaia: WOW! Hiihii jah, we schrokken ons te pletter hoor... fluit heel erg onschuldig Danke fur deine review! Totally uber-mega-ultime-fantastisch dat je het totally uber-mega-ultime-fantastisch vond!

writertje: YAY! Je hebt tijd om ons verhaal te lezen! Jah, onze lieve kleine Boow gaat het druk krijgen, gnagnagna... :p Dankje dat je het hebt gelezen, en dubbel dankje dat je het hebt gereviewd! 2 keer nog wel!

Enelaya: WOW, je klonk best wel Dracyy! Maar dat kan alleen maar positief zijn tog? megalief engelengezichtje dat vooral erg duivels lijkt, maar whatevv Whahaha jij bent ook gekkos! Dankje voor de reviews! Die laatste was de allerlangste tot nu toe, YAY! danst, danst, danst mega eng en vaag Wauw! Hiihii :p

HEEL ERG ONWIJS BEDANKT! WE LOVE REVIEWS, KEEP ON REVIEWING! Kusjes!