2. L'Air du Temps – Nina Ricci (de tijdgeest)

Personages: Ron, Molly Wemel

Ron is zes


"Deze klok is geen echte klok, mama. Waarom noem je hem zo?"

Ron wijst een beschuldigende vinger naar de smalle wijzer op de klok die met een kreet aanduidt dat Arthur binnenkort thuis zal komen. Molly opent haar armen voor hem, "Kom eens hier, liefje."

Hij loopt gehoorzaam naar haar toe en haar hand strijkt een tegendraadse lok haar glad. Hun gezichten zijn nu dicht bij elkaar; ze brengt een enkele vinger naar haar lippen. Ze luisteren in stilte, wachten op de regelmatige slagen die van het diepste binnenste van de klok komen.

Molly fluistert en geeft hem een samenzweerderige knipoog, "Het is meer dan een klok. Het is het hart en de ziel van dit huis."

Ze kan een zacht lachje niet onderdrukken als ze zijn vertwijfelde uitdrukking ziet en ze spreidt haar armen voor een knuffel. Haar jongste zoon drukt zijn wang tegen haar boezem. Ze ziet niet dat hij weer fronst.

Het is onomstotelijk bewijs voor dit diepgelukkige kind, dat wordt overspoeld door haar geur van tarwe en wilde bloemen.

Het hart en de ziel van dit huis zijn niet gemaakt van magisch hout.