10 Oktober 1985

Lucius zat met een groot probleem. Het Lumos incident was niet de enige keer dat Abigor zijn wand had gebroken en totaal door zijn krachten heen was. Zijn Alohomora was zo krachtig dat de deur uit zijn voegen sprong, zijn Avis toverde reusachtige valken tevoorschijn in plaats van kleine onschuldige vogeltjes, en zijn Flagrate bleef zo niet nog langer in de lucht hangen dan zijn Lumos. Het grootste probleem echter was dat zijn Finite Incantatem te zwak was om er zijn eigen krachtige spreuken mee te stoppen, noch was die van Lucius of Narcissa.

Aan de ene kant was vader Lucius trots op zijn zoon, hij was nog zo jong, en nu al zo krachtig. Aan de andere kant maakte hij zich ook zorgen. Als hij nu al zo krachtig is, hoe krachtig zou hij dan wel niet worden als hij volkomen magisch volgroeid is? Misschien moest hij maar eens advies vragen ergens, bijvoorbeeld bij The Dark Lord himself, als hij daar tenminste tijd voor had. Die weet vast wel hoe je moet dealen met een dergelijke hoeveelheid aan kracht.

Hij trok een lade open en haalde er een vel perkament uit. Dacht even na en schreef daarna een kort briefje. Vervolgens nam hij zijn wand en bond hij wat spreuken aan het briefje zodat de brief niet in verkeerde handen zou komen voor het geval zijn uil werd gekaapt. Daarna liep hij naar de uilenvleugel en zond zijn uil weg.

Later die avond nadat de jongens naar bed waren gebracht ontving hij zijn uil terug met een kleine boodschap. The Dark lord zal om 9 uur op Malfoy Manor verschijnen. Snel stond Lucius op en verliet zijn kantoor om Narcissa ervan op de hoogte te brengen. Die zat in de Salon door een uil-order gids te bladeren.

"Cissy?"

"hmhm?"

"Onze Dark Lord zal hier om 9 uur verschijnselen."

"Waarom?"

"Abigor."

"Moet de jongen er ook bij zijn?"

"Als Onze Dark Lord dat wenselijk acht."

"Natuurlijk"

Lucius keek op de grote staande klok die in de salon stond. Het was half negen. Hij nam een stoel en acciode een boek uit zijn bibliotheek.

Klokslag negen. De salondeur werd opengedaan. Beide ouders legden hun boek weg en stonden op om hun heer op gepaste wijze te begroeten. "My Lord, neemt u plaats alstublieft" sprak Lucius. Lord Voldemort nam een stoel en zweeg even. "Ik hoor dat je wat krachtproblemen hebt met Abigor?" Lucius knikte. "Ja Mijn Heer, Hij overpowert zijn spreuken en is daarna helemaal op. Ook is zijn Finite Incantatem te zwak om zijn spreuk te stoppen. Zelfs die van mijzelf en die van Narcissa kunnen zijn spreuk niet annuleren." The Dark Lord dacht even na. Toen vroeg hij: "Narcissa, kan ik hem zien?" "Hij slaapt, maar als u het wilt maak ik hem wakker" zei Narcissa. "Graag, ik wil even met hem praten."

Narcissa liep zachtjes naar de kamer van haar zonen, toverde een geluidsbarrière zodat Draco zou blijven slapen en zei "Abigor? Wil je wakker worden we hebben bezoek." Langzaam deed Abigor zijn ogen open. "mamma? Moet Draco ook wakker worden?" "Nee, laat hem maar slapen" sprak zijn moeder. Op het moment dat hij wakker zijn bed uitstapte siste Veni –Veni gaat met Meester mee, is dat goed?- "Mamma, Veni vraagt of ze mee mag" Narcissa lachte. Ze dacht dat The Dark Lord dat wel kon waarderen en zei "Ja, nu, trek snel je robe aan en neem je wand mee." Abigor deed zoals werd gevraagd en even later liepen ze de trap af richting salon.

Toen ze de salon binnen liepen siste The Dark Lord –Hallo Abigor- terwijl hij snel een goedkeurende blik op Narcissa richtte. –Hallo- siste Abigor terug enigszins verbaasd. -Hallo grote Slangentaal spreker- siste Veni terwijl ze haar kop uit Abigors mouw stak om te zien wie zijn meester had begroet. The Dark Lord lachte vriendelijk toen hij de slang tevoorschijn zag komen. –Ben jij de Parselmouth waar pappa me over verteld heeft?- siste Abigor aarzelend. –Ik denk van wel- siste Lord Voldemort terwijl hij zijn blik naar Lucius wendde die zichtbaar niet begreep waar het gesprek over ging. "Abigor vraagt of ik de parselmouth ben waarover jij hem verteld hebt" vroeg hij. Lucius knikte. "Ja Abigor, The Dark Lord is de enige andere parselmouth die ik ken." bevestigde hij.

-Abigor? Zou je mij een Lumos kunnen laten zien?- vroeg Lord Voldemort. Abigor haalde zijn wand uit zijn zak, stak zijn linker hand naar voren en zonder het door te hebben siste hij –Lumos- in plaats van het hardop te zeggen. Een enorme felle lichtstraal ontsproot van de top van zijn wand. Zonder ook maar de moeite te nemen om zijn wand te pakken siste The Dark Lord –Finite Incantatem- en de Lumos ging uit. Abigor lachte. Hij vond het leuk. –Leg je wand eens op de grond voor je- siste The Dark Lord. Abigor deed wat van hem gevraagd werd. – Denk je dat je een Lumos uit de wand kan laten komen zonder hem aan te raken?- vroeg Lord Voldemort. –Ik weet niet, maar ik zal het proberen- siste de jongen.

Allen zagen hoe de jongen voor een moment heel geconcentreerd naar zijn wand keek. –Lumos- siste hij toen. Even flakkerde er een straaltje licht aan de top van de wand. Die leek vervolgens weer te doven, maar toen ineens werd deze feller en feller en groter en groter totdat Lord Voldemort de spreuk deed beëindigen.

Even dacht The Dark Lord na. Toen pakte hij een schrijfveer die op de salontafel lag en gaf deze aan Abigor. Toen siste hij; –Stel je eens voor dat dit je wand is. Probeer eens of je er een Lumos uit kan laten komen.- De jongen knikte. Hij nam de veer in zijn linker hand, hield deze naar voren en siste – Lumos- Zonder enige moeite wist hij een felle lichtbundel uit het uiteinde van de veer te toveren en nogmaals doofde Lord voldemort de spreuk. – Leg de veer eens neer en doe alsof je een wand in je hand hebt- stelde The Dark Lord voor. Zonder enige moeite wist Abigor een Lumos uit zijn naar voren gestoken wijsvinger te toveren. –Probeer eens een Lumos boven de salontafel zonder ernaar te wijzen- Abigor focuste zijn blik op de lamp die recht boven de salontafel hing en toverde zonder enige moeite een Lumos boven de tafel die The Dark Lord vervolgens weer ongedaan maakte.

Lord Voldemort siste een paar woorden van goedkeuring toen vroeg hij Lucius om een Lumos te doen en hij vroeg Abigor om de spreuk ongedaan te maken met Finite Incantatem. Zonder enige moeite wist Abigor de Lumos te doven. -Probeer nu mijn Lumos te doven- Lord Voldemort toverde een Lumos die zeker krachtiger was dan die van Lucius maar nog lang niet op zijn volle kracht was. Abigor doofde hem zonder enige moeite.

Lord Voldemort maakte nu zijn Lumossen steeds krachtiger en de jongen doofde deze. Hij had er duidelijk schik in. Toen na een stuk of twintig Lumossen kwamen ze op een punt waarop het de jongen moeite begon te kosten. Hij pakte zijn wand van de grond en met behulp van zijn wand kreeg hij het voor elkaar om hem te doven. –Dus, tot zover gaat je magie zonder wand- siste Lord Voldemort. –Vind je het nog steeds leuk?- -Jaa- siste de jongen enthousiast. Lord Voldemort zette een nieuwe nog sterkere Lumos op en Abigor doofde hem. Daarna volgde nog negen Lumossen totdat ze op het punt kwamen dat Abigor hem zelfs met wand niet meer kon doven.

Lord Voldemort zat nu op iets meer dan de helft van zijn wandloze kracht en de jongen was nog niet eens volgroeid. Dit was uiterst veelbelovend. The Dark Lord besefte dat hij er een grote aanwinst bij zou hebben mits hij de jongen aan zijn kant had. Echter als de jongen zich tegen hem zou keren zou hij wellicht zelfs nog wel een gevaar kunnen vormen. Wat was hij blij dat hij de jongen toentertijd bij die traitor en die muggle had weggehaald. Niet dat het zijn idee was geweest. Het was Nagini die moest hebben gevoeld dat er iets bijzonders aan de hand was met de jongen die dag dat hij terug kwam van een bezoek aan de Malfoys en had geopperd of het niet verstandiger zou zijn als de jongen een fatsoenlijke opvoeding kreeg.

-Dat was heel goed van je- siste The Dark Lord. Abigor keek verheugd. –Weet je dat je heel erg sterk bent?- -Ik wist het niet zeker- siste de jongen terug. –Wat denk je, zou je het leuk vinden als ik je dingen ging leren die pappa of mamma je niet kunnen leren?- vroeg The Dark Lord. –Ja!- siste Abigor enthousiast. Toen siste hij spontaan –Weet je, ik vind jou wel leuk- Lord Voldemort moest er inwendig om lachen en siste –gelukkig maar- terug. Hij wist niet wat het precies was, maar iets in de jongen maakte dat hij zich op zijn gemak bij hem voelde. Was dat omdat hij iets van zichzelf in de jongen herkende? Was dat omdat de jongen een parselmouth is? Hij wist het niet noch kon hij het verklaren.

–Ik zal er met je vader over spreken- siste hij naar de jongen. –Goed.- siste deze terug. –Wist je dat jij en je slang ook met elkaar kunnen spreken ook al zijn jullie niet dicht bij elkaar?- siste The Dark Lord. –Echt waar? Hoe dan?- Siste de jongen terug. –Als jij aan je slang denkt en eerst haar naam sist kun je daarna een boodschap sissen, en als je slang aan zijn of haar meester denkt en vervolgens iets sist dan kan jij het horen. Als je heel ver van elkaar bent duurt het langer voordat je hoort wat de ander zegt- Siste The Dark Lord. – Oh, veni!- siste Abigor enthousiast, -hoor je dat, we kunnen met elkaar praten ookal kun je ergens niet mee naar toe- -Meester, dat is heugelijk nieuws, kom laten we het gaan proberen- siste de slang terug. –Mag dat wel meneer?- Vroeg Abigor aan The Dark Lord. –Ga je gang, dan kan ik even met je ouders praten- zei deze.

Abigor rende de kamer uit. Lucius keek even vragend naar The Dark Lord. Deze glimlachte alleen maar. "Ik heb hem toestemming gegeven. Ik heb hem geleerd dat hij op afstand met zijn slang kan praten. Hij is dat nu aan het proberen." Narcissa glimlachte. "My Lord, het lijkt alsof u heel goed met de jongen overweg kunt" constateerde ze. The Dark Lord bevestigde dit. "Overigens, ik heb Abigor gevraagd of hij het leuk zou vinden als ik hem dingen ga leren die jullie hem niet kunnen leren zoals op afstand praten met zijn slang" hij grinnikte even "En hij heeft mij dit toegezegd. Natuurlijk moet ik jullie goedkeuring ook hebben." Lucius knikte.. "My Lord, ik denk dat u beter overweg kunt met zijn kracht dan wij, Wij kunnen de schade die hij aanricht niet ongedaan maken" Lord Voldemort knikte. "Ik denk echter dat je hem eerst meer moet vertellen over wie ik ben" "Dat is waar" zei Lucius. "Ik was nog niet helemaal klaar met hen te onderwijzen over purebloods half-bloods squibs en muggles. Allebei kennen ze de begrippen nu maar ik was nog niet zo ver om ze te leren dat de ene soort beter is dan alle anderen" The Dark Lord knikte. "Ik denk dat je wat Draco betreft bij de traditie moet blijven, echter Abigor is een ander verhaal. Ik denk dat hij recht heeft om te weten wie ik ben en wat andere tovenaars van mij vinden voordat ik hem les ga geven. Misschien word het ook tijd dat je andere zoon kennis met me maakt, want je weet hoe zonen soms zijn. Ze vertellen elkaar soms alles." Narcissa lachte. "Inderdaad My Lord, Ik wed dat Draco morgen al vroeg weet wat er vannacht heeft plaatsgevonden." Lucius knikte. "Kunt u niet een keer langskomen overdag? Dan kunnen we lestijd aan u wijden" The Dark Lord glimlachte. "Als het niet mijn secondant was die het vroeg dan zou ik het afwijzen. Wat dacht je van Halloween? Dat is toch al een speciale dag" Beide ouders knikten. "dat lijkt me een uitstekend plan" sprak Lucius.

Toen vloog de salondeur open en kwam Abigor enthousiast sissend de kamer binnen –het is gelukt het is gelukt- The Dark Lord glimlachte. –zeg Abigor, wil je wat we vannacht gedaan hebben niet aan Draco vertellen?- Abigor keek even vertwijfeld. –Waarom niet?- -Omdat ik het vraag- siste The Dark Lord een zielig gezicht opzettend. –Goed dan, omdat jij het wilt. Ik zeg niks-

-Afgesproken?-

-Afgesproken!-

Beiden keken elkaar glimlachend aan alsof ze elkaar net een geheimpje hadden verteld. Lucius en Narcissa observeerden de blikken van verstandhouding die de twee parselsprekers wisselden.

–Ik moet vertrekken-

-Echt waar?-

-Geen zorgen, we zien elkaar snel weer-

-Ga je me dan dingen leren?-

-Vast wel-

-Leuk!-

-Heb je morgen weer les?-

-Ja-

-Dan kun je beter naar bed gaan-

-Als mamma me helpt-

"Narcissa?"

"My Lord?"

"Ik denk dat Abigor beter naar bed gaan nu, hij zei dat hij morgen weer les had. Ik moet overigens ook weer vertrekken" Narcissa wierp een korte blik op de staande klok. "Bij Merlijn, ja het is al laat. Kom Abigor, we gaan weer naar bed." –tot ziens- siste Abigor voordat hij met zijn moeder de kamer uit liep.

"Hij gaat niets aan Draco vertellen" zei The Dark Lord tegen Lucius die opstond om Lord Voldemort uit te laten. "My Lord, hoe krijgt u het voor elkaar?" zei Lucius glimlachend. "Hij zei dat hij me leuk vond" "Dan is hij een van de weinigen" lachte Lucius. "Daarom vind ik ook dat hij het recht heeft om te weten wie ik ben" antwoordde The Dark Lord. Lucius knikte. "My Lord, ik heb mij zitten verbazen om Abigors kracht." "Hij is inderdaad zeer krachtig, nu al. Ik ben blij dat hij me mag, dan is de kans kleiner dat hij mijn vijand word." Toen waren ze bij de voordeur en The Dark Lord liep naar buiten. "Ik zie je op Halloween, en als er wat is, uil me." Lucius knikte. Toen verdwijnselde The Dark Lord in de zwarte nacht.