Hoofdstuk 5
Toen Chris een paar dagen later wakker werd was het weekend. De afgelopen dagen had ze Tiets kunnen ontlopen. De rest had ze ook proberen te ontlopen maar dat was niet goed gelukt. Onder de lessen hadden Bill en Titus steeds omstebeurt Chris naast zich opgescheept en had ze naast hen plaats moeten nemen. Ze had echter niet veel tegen hen gezegd als ze iets vroegen en had snel weggelopen als de les afgelopen was. Tiets was echter nog erger dan Chris en had de eerste dag advies gevraagd aan Celine, die had geadviseerd om de geheime gangen te nemen om haar te ontlopen en haar huiswerk bij haar te maken. Dat was aardig gelukt al had Chris nu geen zin om het hele weekend bij Celine te zitten om iedereen te ontlopen.
Ze stond op en zag dat iedereen al op was. Dan hoefde ze ten minste niet stil te doen om Tiets niet wakker te maken. Ze deed een rode trui aan en een wijde spijkerbroek. Ze kamde snel haar haren en ging de trap af naar de leerlingenkamer. Daar zat het hele gezelschap bij de haard en fluisterde. Chris nam die gelegenheid om snel uit de leerlingenkamer te gaan en liep nu naar de grote zaal om wat te gaan eten.
Ze schepte net wat eten op toen haar oog ergens op viel. Er stond niet alleen eten op de tafels maar ook een stapeltje folders. Ze pakte er een en las het door.
Beste leerlingen.
Op Zweinstein gaan wij dit jaar een welkomsfeest geven. Dit is een nieuw initiatief wat wij uit willen testen. Elke twee leerjaren zullen met elkaar gaan met alle afdelingen bij elkaar, alleen voor de 7e jaars zal er een uitzondering worden gemaakt en het is tevens verplicht om te komen behalve als madame Plijster bevestigd dat je te ziek bent om te gaan. De kledingvoorschriften zijn galagewaden en galajurken. De jongens moeten de meisjes vragen en op de volgende data zullen de feesten worden gegeven:
De 1e en 2e jaars: 22 september.
De 3e en 4e jaars: 23 september.
De 5e en 6e jaars: 29 september.
De 7e jaars: 30 september.
Hoogachtend, assistent schoolhoofd, prof. M. Anderling.
Chris haar ogen waren groot. Ze was verplicht om naar een feest te gaan terwijl ze niet eens kon dansen. Camille was altijd goed in dat soort dingen maar zij en Celine niet. Ze vouwde het blaadje op en deed het in haar zak.
Ze liep in haar eentje buiten. Het leek of geen enkel levend wezen naar buiten was gegaan door de kou. Ze had snel haar jas gepakt en naar buiten gegaan om een bezoekje aan Hagrid te brengen. Misschien wist hij iets waardoor ze niet op het feest hoefde te zijn. Ze klopte aan maar er gebeurde niets.
"Hé, Chris!" riep een stem en Hagrid kwam met modder aan zijn schoenen, waarschijnlijk was hij net uit het verboden bos gekomen.
"Stond je er al lang? Ik was namelijk effe in het verboden bos" vertelde Hagrid terwijl Chris naar hem toe liep.
"Nee ik was er net" zei Chris en liep nu samen met Hagrid naar binnen. Er was niets veranderd aan het interieur van het hutje behalve dat er nu een grote hond op de bank lag te slapen.
"Muil ga dr af, we hebbe visite" riep Hagrid en de hond keek hem stom aan.
"Laat maar ik ga wel op deze stoel zitten" zei Chris en ging aan de eettafel zitten waar een grote bos bloemen op stonden.
"Raak de bloemen maar niet aan hoor, ze bijten soms" ze Hagrid en glimlachte trots op zijn bloemen.
"Oké, ik zal er aan denken" zei Chris die het hele bezoek niet meer in de buurt was gekomen van de bloemen.
"Wil je een koppie thee?" vroeg Hagrid en Chris knikte van 'ja'. Hagrid schonk twee kopjes in en gaf er een aan Chris en ging toen zitten.
"Het is een tijdje geleden dat jullie zijn geweest, hoe gaat het nu met je vrienden?" vroeg Hagrid.
"Het zal wel goed gaan" mompelde Chris en nam een slok van haar thee.
"Hebbie ruzie?" vroeg Hagrid verbaasd en keek Chris aan.
"Het is niet echt ruzie, ik wil ze ontlopen" zei Chris en vertelde het hele verhaal en de problemen aan Hagrid.
"Chris, ik weet dat de waarheid soms moeilijk kan zijn. Maar je vrienden bedoelen het goed. Probeer met ze te praten" zei Hagrid die nu met een teug zijn thee op dronk.
"Ik zal het wel proberen" zei Chris en bedacht dat ze eigenlijk voor iets anders was gekomen.
"Hagrid, eind september is er een feest en…"
"Een prachtig iets, Perkamentus was de eerste die het me vertelde" zei Hagrid enthousiast.
"Niet iedereen vind het zo, ik wou vragen of jij een manier weet dat ik er niet heen hoef" zei Chris en Hagrid lachte.
"Chris ik heb je vader nog gekend, en ik moet zeggen dat hij even enthousiast was over een dansfeest als jij" zei Hagrid die zo te zien geamuseerd was.
"Dus je weet een manier?" vroeg Chris hoopvol.
"Nee, ik ben bang dat je moet gaan, Perkamentus wou expres dat iedereen zou komen. Ik denk niet dat hij het fijn zou vinden als ik…" ineens werd er op de deur geklopt en dronk Chris ook haar thee op.
"Je krijgt alweer bezoek Hagrid, dan ga ik maar weer" zei Chris.
"Oké, het was hartstikke leuk dat je langs bent gekomen, kom snel weer" zei Hagrid en wees haar de achterdeur waaruit ze naar buiten ging. Ze deed de deur dicht en bleef even aan de deur luisteren. Zo te horen had Hagrid bezoek van haar vrienden gekregen want ze hoorde Tiets en Titus al weer ruziën over het feit dat er twee lege theekopjes op tafel stonden. Ze zuchtte en liep weg. Ze stond nu voor het verboden bos en hoorde rare geluidjes. Ze tuurde tussen de bomen door en zag een donker bos. Van haar levensdagen zou ze daar nog niet in willen gaan, dacht Chris en haar blik bleef hangen op een glinsterend iets dat eens tukje verderop in het bos lag. Ze pakte het op en bekeek het.
Haar adem stokte. Dit was de ketting die Camille altijd om had. Ze deed het nooit af omdat het de ketting van haar moeder was geweest.
"Celine!" schreeuwde Chris toen ze de kamer van haar zus in rede en haar aan een tafel trof samen met professor Perkamentus.
"O, sorry" zei ze toen ze professor Perkamentus zag en meteen weer rustig deed.
"Het geeft niet, maar aan je haast te zien wilde je Celine iets vertellen. Ik zal geen spelbreker zijn en weg gaan" zei Perkamentus en was al op gestaan.
"Nee, professor blijft u zitten, dit gaat u ook aan" zei Chris en Perkamentus ging weer zitten op de stoel waaruit hij net was opgestaan.
"Ik was net naar Hagrid geweest, en toen ik weer weg wilde gaan en naar buiten ging zag ik dit liggen. Het was van mijn zus Camille, het is van onze moeder geweest dus zou ze het nooit af doen" legde ze uit en liet de ketting zien. Celine pakte het en bekeek het.
"Het is inderdaad van Camille" zei Celine en gaf de ketting nu aan professor Perkamentus die het centimeter voor centimeter bekeek.
"En waar heb je deze ketting gevonden?" vroeg Perkamentus en keek Chris diep aan.
"Aan de rand van het bos" zei Chris en nu stond Perkamentus weer op.
"Als jullie het niet erg vinden wil ik de ketting onderzoeken op mijn kantoortje" vroeg Perkamentus.
"Nee, neem hem gerust mee" zei Celine en liet Perkamentus uit. Toen hij weg was richtte ze zich op Chris.
"Misschien word ze nu wel gevonden" zei Celine blij.
"Hoe kan een ketting er voor zorgen dat ze weer gevonden kan worden, we weten nu toch alleen dat ze het verboden bos in is gegaan?" vroeg Chris.
"Er zijn bepaalde bezweringen die kunnen helpen" zei Celine die helemaal in de wolken was.
"Chris we weten dat je daar bent, doe open!" schreeuwde Tiets van achter de deur en stampte op de deur.
"Chris maak het alsjeblieft weer goed, dit is de tweede keer vandaag dat ze voor mijn deur staat" zei Celine en haar vrolijkheid verdween.
"Oké, ik zal er wel wat van zeggen" zei Chris en deed de deur open. Daar stonden Titus en Tiets en trokken haar meteen mee naar buiten.
"Doe rustig" zei Chris verbaasd toen ze werd mee getrokken de gang door.
"We doen pas rustig als we alles uit hebben gepraat" zei Tiets.
"Jij bent degene die hier iets door heeft verteld" zei Chris op haar beurt en voelde zich nu net Titus die stil was.
"Zo was het niet gegaan. Luuk vertelde dat hij ooit wat over jouw vader had gelezen en dat die dood was en ik werd rood en kon niet goed liegen en moest ik de waarheid wel vertellen, en vroeg of laat was iedereen er toch wel achter gekomen" zei Tiets in een adem.
"Vroeg of laat ja, maar toch niet de eerste week" zei Chris en ze stonden nu buiten waar Bill en Luuk wachtte.
"Missie volbracht" schreeuwde Titus naar Bill die zijn duim opstak.
"Laat me nu maar los" zei Chris die zich los trok en naar Bill en Luuk liep.
"Vertel nou wat er is" zei Bill en iedereen stond nu om haar heen.
"Ik kan niet alles vertellen" zei Chris die niet wist of ze nu alles moest vertellen of niet.
"Chris, we zijn je vrienden, ons kun je alles vertellen" zei Tiets op een aardige toon en sloeg haar arm om haar heen zodat Chris iets moest lachen.
"Oké, ik zal jullie alles vertellen" zei Chris en iedereen hield zijn of haar adem in.
"Mijn ouders zijn allebei dood, daarvoor zijn ze nu niet op Zweinstein, ik heb altijd moeten opgroeien met Celine en Camille wat niet altijd even makkelijk was. Maar toen jullie vertelde over jullie families voelde ik me daar heel ongemakkelijk bij. Ik heb nooit echte vrienden gehad laat staan een familie. Alles was me afgepakt. Maar nu ik op Zweinstein ben, ben ik blij dat ik jullie heb" zei Chris die eigenlijk wel blij was dat alles er uit was. Ze durfde nu ten minste iedereen weer normaal aan te kijken.
"En ons zal je ook nooit kwijt raken" zei Bill en sloeg ook zijn arm om Chris heen maar dan aan de andere kant van haar omdat Tiets al aan de andere kant hing.
Die dag hadden ze verder helemaal niks gevraagd of over familie gepraat. Chris had het gevoel dat ze het gelukkigste meisje ter wereld was afgezien dat Camille vermist was. Toen ze die middag in de leerlingenkamer waren aangekomen hadden ze de warmste en gezelligste plekjes bij de haard en speelden de hele middag knalpoker.
"Chris heb jij een schoppen koning?" vroeg Luuk vanachter zijn kaarten vandaan.
"Nee" zei Chris en Luuk pakte een kaart.
"Heb Jij een ruiten aas Tiets?" vroeg Chris en Tiets gaf met tegenzin de kaart.
Chris had nu een knalpoker en legde de kaarten op de tafel waarop een harde knal volgde.
"Hoe zit het trouwens met het welkomsfeest?" vroeg Chris.
"Ik weet al wie ik ga vragen" zei Titus en wees op een tweedejaars meisje dat een boek zat te lezen.
"Tops?" vroeg Tiets met opgetrokken wenkbrauw.
"Ja, ze heeft iets leuks, ze is dan wel onhandig heb ik gehoord maar ze lijkt me erg vrolijk en haar uiterlijk mag er ook wel wezen" zei Titus en toen Chris om keek zag ze dat ze het over een meisje met rood haar en bruine ogen hadden.
"Al kon ik zweren dat haar ogen gister veel lichter waren" zei Titus en staarde haar aan.
"Dadelijk kijk je het mooie er af" zei Tiets nijdig en borg de kaarten op.
"En door wie zou jij dan gevraagd willen worden?" vroeg Chris en Tiets bloosde.
"Mij maakt het niet uit als het maar geen Zwadderaar is" zei ze maar toch zag Chris haar stiekem kijken naar de reactie van Titus.
"Mij zouden de afdelingen juist niet uit maken als ze maar mooi is" zei Titus.
"En jij Chris?" vroeg hij.
"Ehm…" stotterde ze en wist niet wat ze moest zeggen.
"Ik heb er nog niet zo over nagedacht" zei Chris en ze zag een akelig visioen dat zij de enige was die niemand zou hebben.
"Het gebeurd heus niet dat je zonder date komt te zitten hoor" zei Tiets alsof ze haar gedachte kon lezen.
"Maar het probleem is dat ik totaal geen zin heb om te gaan en alle mogelijke manieren zal proberen om niet te gaan" zei Chris vastbesloten en stond op om naar bed te gaan.
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties D Ik ben er heel erg blij mee. En hier is hoofdstuk 6 dan, veel leesplezier…