Hoofdstuk 7

"Chris waarvoor vertel je dit nu pas?" vroeg Celine en keek Chris raar aan nadat ze het hele avontuur van gisteravond had verteld.

"Omdat ik ook nog lessen moet volgen" gaf Chris als antwoord en liep heen en weer door de kamer.

"En dat gaat voor je zus?" vroeg Celine en keek mij verbaasd aan.

"Nee, maar anders zit ik nóg meer in de problemen dan dat ik nu al zit" zei Chris fel.

"Daar heb je gelijk in" zei Celine en aan haar gezicht te zien had ze het hier moeilijk mee.

"Chris ik wil je iets geven" zei Celine en boog haar hoofd naar voren en maakte een slotje van een ketting open en deed hem af.

"Deze is van mam geweest. Ze had hem aan mij gegeven op de dag dat ze dood ging. Hij heeft me altijd beschermd. Nu moet hij dat bij jou doen" zei ze en deed hem bij Chris om. Die keek naar beneden en zag een afbeelding van een uil.

"Dank je Celine, weet je het zeker?" vroeg ze en dacht aan het gene wat Camille had verteld op de dag dat ze was verdwenen.

"Honderd procent" zei ze en glimlachte.

"Ga nu maar, ik moet zo naar Perkamentus" zei Celine en Chris voelde haar gezicht betrekken.

"Wat is er?" vroeg Celine bezorgd en Chris besloot alles maar te vertellen.

"Tiets wil vandaag jongens gaan vragen voor het bal, maar ik niet" zei ze en Celine moest moeite doen om haar lachen in te houden.

"Zo grappig vind ik het niet hoor" zei Chris en toen ze dat had gezegd was Celine weer serieus.

"Chris. Je moet ooit eens een vriendje krijgen. Zelfs Camille had een vriendje voor hij haar dumpte" zei Celine twijfelend.

"Ja, maar dat was al 4 jaar geleden" zei Chris en Celine knikte.

"Je weet wel verder wat ik bedoel?" vroeg ze.

"Dat ik een vriendje moet krijgen omdat ik anders met jullie achter loop?" vroeg Chris met opgetrokken wenkbrauw.

"Nee. Zo bedoel ik het niet" zei Celine al vond Chris het er aardig in de buurt komen.

"Je moet je meer open voor andere stellen. Ook voor liefde" zei ze en Chris zuchtte.

"Ik zie wel" zei ze en liep weg. Ik wist wel dat Celine het goed bedoelde, maar toch voelde het raar. Ik had nooit iemand en had me altijd zelf moeten redden, en nu stonden ze in de rij voor me.

Snel liep Chris de grote zaal in voor de Lunch en ging naast Titus zitten. Verder was alleen Bill er nog en Chris was blij dat ze Tiets nog niet tegen was gekomen.

"Heeft Tiets al gegeten?" was het eerste wat Chris vroeg en Titus en Bill die allebei hun mond vol hadden knikte.

"Gelukkig" zei Chris en pakte een boterham en deed er een klodder jam op.

"Maar ze was op zoek naar je" zei Titus en Chris die net haar brood je aan het door snijden was schrok en sneed in haar vinger.

"Schokkend hé?" vroeg Titus die een zakdoekje pakte en die aan Chris gaf.

"Nee, hoor ik schoot gewoon uit" mompelde Chris en Titus moest lachen.

"Ik wist wel dat je dat mens niet mocht" zei hij alsof hij de hele wereld had veroverd.

"Titus, ik heb alleen maar in me vinger gesneden, dat is het einde nog niet" zei Chris en ze zag dat Bill zijn lachen in moest houden.

"Chris ik zocht je al" riep een stem bij de deur en Chris zelf verstijfde. Dit wás het einde.

"Weet je het zeker?" vroeg Titus terwijl Tiets voorbij liep en aan de andere kant van Chris kwam zitten. Snel wierp Chris hem een bemoei-je-er-alsjeblieft-niet-mee-anders-zie-je-het-nog-wel-blik toe en richtte zich op Tiets.

"Ik heb een date" zei ze en Chris keek haar met grote ogen aan.

"Hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?" vroeg Chris en at haar broodje maar op.

"Rondvragen" zei Tiets duister en lachte toen ze de vragende blikken zag.

"Tiets, jongens moeten de meisjes vragen. Je hebt het toch niet overtreden hè?" vroeg Bill en Tiets schudde haar hoofd.

"Nee, ik ben gevraagd. Maar heb me eigen charmes in de strijd gegooid" zei Tiets en ik zuchtte van opluchting. Nu hoefde ze niet samen met Chris jongens gaan versieren.

"Nu alleen nog een jongen voor Chris zoeken" zei Tiets en net toen ze dat had gezegd verslikte Chris zich in haar drinken.

"Sorry?" vroeg ze hoestend en kwam even op adem.

"Dat we zo nog een jongen voor je gaan zoeken" zei Tiets en ik draaide me om een keek Titus smekend aan om me te helpen van Tiets af te komen.

"Tiets, ik zou vandaag huiswerk met haar gaan maken" zei Titus al had Chris wel het gevoel dat ze veel terug moest doen om die hulp af te betalen.

"Ow dan zoeken we wel wat in de bieb voor je" zei Tiets vrolijk maar ik zag Titus kijken en wist dat dit nog niet het einde was. Vooral door zijn eeuwige geruzie met Tiets.

"De bieb is om te leren, verder niets" zei Titus en dat was een pak voor haar hart.

"En sinds wanneer ben jij zo een studiebol?" vroeg Tiets rustig wat helemaal niets voor haar was.

"Dat moet jij nodig zeggen met een broer die er niet weg te slaan is" zei hij terug en Tiets keek verbaasd op.

"Hé, ik ben er ook ondertussen bij gekomen hoor" zei Luuk en het hoofd van Titus werd rood wat erg vloekte bij zijn blonde haar.

"Ik bedoelde het niet beledigend" zei hij en Luuk knikte (al was hij de rest van de dag sacherijnig)

"Stop nu maar, Titus ik kom wel met je mee. Ik zie je dan later wel Tiets" zei Chris op neutrale toon en stond op en trok Titus mee die erg pijnlijk naar zijn nog half opgegeten broodje keek maar het even later de rug toe draaide en achter Chris aan liep.

"En waarvoor wilde je nu zo snel van haar af zijn?" vroeg Titus toen ze naar de bieb toe liepen en snel haalde Chris haar schouders op.

"Om dezelfde manier als jij denk ik" zei Chris want ze had nu absoluut geen zin om het over haar nog niet bestaande liefdesleven te hebben, en al helemaal niet over een jongen voor het bal.

"Ik denk dat het iets heel anders is" zei hij en keek haar met leedvermaak aan.

"Weet je Titus, liefde en haat liggen niet ver van elkaar af en ik zal nu maar voor je kijken" zei Chris want het was erg druk op de gangen, en net toen ze dat gezegd had liep Titus tegen een bekende tweedejaars op: Tops. Ze had nog even rood haar als altijd al kon Chris zweren dat haar ogen steeds meer de groene kant op gingen terwijl ze vorige keer veel bruiner hadden geleken.

"Ow sorry Venker. Ik heb wel vaker dat ik tegen iemand op loop" zei ze en Titus keek haar dromerig aan en was zo te zien niet in staat iets terug te zeggen.

"Dit was zijn schuld, hij keek niet uit, maar hij moet gaan. Hij zal je nog wel speken, doeg" zei Chris snel terwijl ze haar boeken op pakte die uit haarhand waren gevallen en weer aan haar terug gaf en snel verder liep met Titus die lief glimlachte toen hij door Chris mee werd getrokken.

"Zeker" zei hij nog dromerig en toen was het, het moment van de waarheid. Chris stopte en gaf hem een klap in zijn gezicht.

"Titus, doe normaal! Je loopt een blauwtje bij elk meisje, je schept er over op en als het moment daar is durf je niks" gooide ze er uit en gelukkig was er niemand die er echt naar keek. Alleen toen Titus een klap kreeg keken er wel en paar leerlingen op.

"Sorry Chris, iedereen is anders. Ik heb je net wel uit de problemen geholpen" zei hij en samen liepen we de bieb binnen die helemaal vol leek te zitten.

"Dat is waar en ik jouw ook anders had je nu nog vliegen gevangen op de grond" zei ze en gingen aan het enige nog lege tafeltje zitten.

"Oké, dat is waar. Laten we het er maar op houden dat we elkaar hebben gered" zei Titus en Chris glimlachte.

"Deal" zei ze.

Dit is dan een nieuw stuk. Ik kan niet zo vaak posten, mar doe het zo vaak mogelijk! Dit is op zich Niet zo een spannend stukje, maar dat spannende komt nog wel ;)

Xx Myrthe