De 5 pilaren.
Hoofdstuk 2.
Een belangrijke beslissing.
Will zat onderuitgezakt op de bank met haar ogen dichtgeknepen.
Irma keek haar vragend en tegelijkertijd smekend aan. Toe nou. Zei ze zacht.
Na een pijnlijke stilte zei Will zachtjes: ik weet het niet, is het…. Verstandig?
Ook Hay lin keek wanhopig naar Will en zei toen: toe nou, jij bent de enige die dit kan doen!
Will keek nadenkend en legde haar hoofd in haar handen. ze mompelde iets onverstaanbaars, hief plotseling haar hoofd op en ze riep: we doen het!
Hay lin juichte en Irma maakte een dansje.
Will moest lachen. Hay lin legde een hand op haar schouder en ze zei: laten we de anderen erbij halen. Will knikte. En ook Irma kwam nu aanlopen.
Toen ze buiten waren begonnen ze te rennen, naar Cornelia's huis.
Toen ze daar waren en verteld hadden over hun besluit zei Cornelia geschokt: Wat? Dat kunnen we toch niet maken? Hebben jullie wel goed nagedacht? Rustig zei hay lin een beetje onzeker. Irma leek even uit het veld geslagen door de woorden van Cornelia en zei hakkelend: het-het is onze enige kans om erachter te komen wat er aan de hand is!
Will keek naar haar voeten en mompelde: misschien heeft ze gelijk.
Cornelia keek triomfantelijk. Hay lin keek eerder teleurgesteld. Irma zei zachtjes: Will, toe… en daarna keek ze boos naar Cornelia.
Het is een belangrijke maar gevaarlijke stap die we nemen als we naar het orakel gaan… zei Will.
Maar tja, het is belangrijk, dus MOETEN we het doen! Riep Irma.
Ja, Will je moet er nu over nadenken. En snel, je weet maar nooit….. zei Hay lin.
Cornelia riep geïrriteerd: Goed! We vragen het aan Taranee!
Will: best, eerlijke oplossing.
Taranee? We weten allemaal wat Taranee gaat zeggen! Zei Hay lin een beetje boos.
Nou ja, je weet maar nooit, kom we vragen het gewoon. Zei Irma.
Toen ze bij Taranee waren zei ze meteen: ja! We moeten gaan, ik ben nieuwsgierig, en heb wel zijn in eindelijk weer eens een witch avontuur!
Dat is dan besloten zei Hay lin opgelucht.
Cornelia keek teleurgesteld en zei: goed, meeste stemmen gelden.
Irma riep triomfantelijk: zie je wel! en ze stak haar tong uit naar Cornelia.
Will zei meteen: laten we dan maar opschieten.
Ze legde haar handen op haar eigen hart en riep zo het hart op.