Σημειώσεις: Κάποιοι από τους πρωτότυπους και επίσημους χαρακτήρες που αναφέρονται στο Φέγγος της Λουσίνια εμφανίζονται και εδώ. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις (φιλικές και συντροφικές) που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους, εντός του πλαισίου της αρχικής ιστορίας. Πιθανή είναι και η χρήση λέξεων της πρωτότυπης μυθοπλαστικής γλώσσας που εισήγαγα καθώς και η αναφορά σε συμβάντα που έχω γράψει στην πρώτη ολοκληρωμένη ενότητα.
Η Βανέσσα Μάρσιν είναι πρωτότυπος χαρακτήρας (OC) που έχω δημιουργήσει.
Αρχικά είχα σκοπό να συμπεριλάβω τα γεγονότα των ακόλουθων κεφαλαίων στο πρώτο fanfic που έγραψα σχετικά με το FFXV. Αποφάσισα όμως ότι θα ήταν καλύτερο να αυτονομηθούν σε διαφορετική ιστορία, λόγω της διαφοροποίησης σε ό,τι αφορά την θεματολογία, αλλά και το χρονολογικό πλαίσιο. (Αυτός είναι και ο λόγος της αλλαγής του τίτλου της πρώτης ενότητας.)
Δεν έχω συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε ό,τι αφορά την προσθήκη νέων κεφαλαίων για αυτή την ιστορία. Με ενδιαφέρει ωστόσο να ανεβάσω όσα κεφάλαια έχω γράψει μέχρι τώρα, καθώς και να προχωρήσω με τις διορθώσεις της τελικής εκδοχής.
Προς το παρόν, την προτεραιότητα έχει η Σύμπνοια για το FFVII verse, καθώς και μια άλλη ιδέα που ετοιμάζω.
Το λατινικό αλφάβητο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τοπωνύμια και ιδιότητες (όπως Kingsglaive) οι οποίες αν μεταφράζονταν, ίσως να αλλοιωνόταν η πρωταρχική σημασία τους.
Ευχαριστώ θερμά όσους έχουν διαβάσει με αγάπη και ενδιαφέρον την ολοκληρωμένη ιστορία μου για το FFXV verse.
Ολοκληρωμένο εισαγωγικό σημείωμα της ιστορίας
" Τις κρύες και φωτεινές μέρες μέσα στο τραίνο με προορισμό την Insomnia, σκεφτόμουν πως δεν υπήρχαν πλέον όρια στις αποστάσεις που καλούμασταν να καλύψουμε, προκειμένου να αλλάξει το πεπρωμένο μας."
Η συνήθως ήρεμη καθημερινότητα στην πόλη του στέμματος και μια μυστική αποστολή, φέρνουν στο προσκήνιο την δύναμη της αισιοδοξίας αλλά και την ομιχλώδη σκιά της αβεβαιότητας.
Τα γεγονότα προηγούνται μερικών από αυτών που διαδραματίζονται στο Φέγγος της Λουσίνια.
Στο ημίφως ενός αμυδρού πεπρωμένου
Κεφάλαιο I
[ Δεκέμβριος, έτος 749 Σύγχρονη Εποχή (συντομογραφία: Σ.Ε.) ]*
Στο ξεκίνημα του πρώτου χειμερινού μήνα, οι ψυχροί βορειοδυτικοί άνεμοι επισκέπτονταν ολοένα και συχνότερα την πόλη του στέμματος. Ο συγκεκριμένος μήνας ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των πολιτών της Insomnia επειδή συνδεόταν με την προετοιμασία των εορτασμών της Πρωτοχρονιάς. Παρά την ψύχρα και το γεγονός ότι η παρουσία του ήλιου χανόταν πολύ νωρίτερα σε σύγκριση με τους άλλους μήνες, οι κάτοικοι απολάμβαναν τις εξόδους οποιαδήποτε ώρα. Η κίνηση στους δρόμους ήταν συνήθως αυξημένη από νωρίς το πρωί μέχρι αργά την νύχτα.
Αυτή πρέπει να ήταν η πρώτη φορά μετά την άφιξη του στην Insomnia που ο Τρεντ Φιουρία αισθανόταν να συμμερίζεται την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο κέντρο της πόλης καθώς και στην συνοικία των προσφύγων, εκεί όπου κατοικούσαν σχεδόν όλα τα μέλη της επίλεκτης ομάδας του βασιλιά.
Συμπαθούσε τα ξημερώματα του Δεκεμβρίου στην πόλη του στέμματος, λίγο πριν το χάραμα· συνήθως ήταν συννεφιασμένα και δροσερά, σε αντίθεση με εκείνα της Lestallum, δηλαδή της γενέτειρας του, όπου η υγρή ζέστη ενός πρώιμου φθινοπώρου διαρκούσε με πείσμα μέχρι τα τέλη του έτους.
Οι διακοσμητικοί φωτισμοί για την υποδοχή της Πρωτοχρονιάς, έλαμπαν στα δρομάκια της προσφυγικής συνοικίας καθώς και στα παράθυρα των γκρίζων κατοικιών.
Λίγο προτού κατέβει την ψηλή, κεντρική σκάλα η οποία οδηγούσε στο πολεοδομικό επίπεδο της φτωχικής συνοικίας, ο Τρεντ στάθηκε στο άκρο της παλαιωμένης, μεταλλικής κουπαστής, κοιτάζοντας το πλήθος των εορταστικών φώτων· υπήρχε ένα πολύχρωμο φαράγγι (που καθιστούσε την παραμελημένη γειτονιά τόσο όμορφη, έστω γι' αυτόν τον μήνα) κατά μήκος του οποίου ανυπομονούσε να περπατήσει.
Κάθε τόσο, πάλευε να κρατήσει τα μάτια του εντελώς ανοιχτά, λόγω της αϋπνίας μετά την νυχτερινή βάρδια φύλαξης κοντά στην Δυτική Πύλη της Insomnia. Τα μικρά μαγαζιά της περιοχής -πλην μερικών εξαιρέσεων- δεν είχαν ανοίξει ακόμη και οι στενοί δρόμοι ήταν τόσο ήσυχοι. Ο ήχος των βημάτων του αντηχούσε καθώς οι στρατιωτικές μπότες έρχονταν σε επαφή με τον πλακόστρωτο δρόμο διάσπαρτο με λακκούβες. Σε λίγα λεπτά, θα βρισκόταν έξω από την πολυκατοικία όπου έμενε.
Με νυσταγμένο ύφος, έβγαλε τα κλειδιά από την εσωτερική τσέπη του πανωφοριού του και ξεκλείδωσε την είσοδο. Ο άχρωμος προθάλαμος της παλιάς πολυκατοικίας ήταν επίσης στολισμένος με γιορτινό τρόπο. Τα πολύχρωμα φωτάκια δίπλα στις σειρές των γραμματοκιβωτίων, δημιουργούσαν την αίσθηση (ή την ψευδαίσθηση, αναλόγως την οπτική του καθενός) ότι κάτι θα άλλαζε προς το καλύτερο, ακόμη και σε ένα τόσο ταπεινό μέρος της πρωτεύουσας.
Ο Τρεντ ανέβηκε γρήγορα τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στον δεύτερο όροφο. Διέσχισε τον κρύο, στενό διάδρομο, φτάνοντας στο σκοτεινό τέρμα όπου βρισκόταν η είσοδος του διαμερίσματος που νοίκιαζε μόνος. Ξεκλείδωσε την εξώπορτα στα τυφλά, πλήρως εξοικειωμένος με την ακριβή θέση της κλειδαρότρυπας έπειτα από ενάμιση χρόνο διαμονής σε αυτό το σπίτι.
Μια από τις χάρτινες επιδαπέδιες λάμπες με το ξεκούραστο φως, ήταν αναμμένη στο κεντρικό δωμάτιο. Ο Τρεντ γνώριζε ποιός βρισκόταν εκεί· μια γρήγορη ματιά επιβεβαίωσε την υποψία του. Ο Νυξ κοιμόταν σκεπασμένος στον καναπέ, έχοντας ένα βιβλίο πλάι στο μαξιλάρι όπου είχε ακουμπήσει το κεφάλι του.
Ο ένοικος που είχε επιστρέψει από την νυχτερινή βάρδια, χαμογέλασε και έπειτα μπήκε στο μπάνιο για να λουστεί. Μετά από είκοσι λεπτά χαλάρωσης κάτω από το ζεστό νερό, φόρεσε καθαρά ρούχα. Στο μεταξύ, ο επισκέπτης είχε αντιληφθεί την παρουσία του Τρεντ μέσα στο σπίτι, μολονότι εκείνος που είχε έρθει, προσπάθησε να μην δημιουργήσει πολύ θόρυβο.
"Πώς κύλησε η βάρδια;" Ρώτησε νωχελικά ο Νυξ όταν βρέθηκαν στο ίδιο δωμάτιο. Η μάλλινη κουβέρτα παρέμενε τυλιγμένη γύρω από το ελαφριά ντυμένο σώμα του.
"Ήσυχα." Ο Τρεντ κάθισε στην αγαπημένη του πολυθρόνα, στεγνώνοντας τα πυρόξανθα μαλλιά του με μια πετσέτα, "Χρειάστηκε να αντιμετωπίσουμε μερικούς daemon έξω από τα τείχη, για προληπτικούς λόγους. Κανείς από τους Glaives δεν τραυματίστηκε—όχι σοβαρά τουλάχιστον. Μονάχα η Λιζέτ από τις γητεύτριες μαγείας, χρειάστηκε άμεση ιατρική περίθαλψη. Όμως μέχρι το απόγευμα ή αύριο το αργότερο, θα έχει πάρει εξιτήριο. Όσο έχουν εμένα στην ομάδα, δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να ανησυχεί κανένας από εμάς."
Τα κατάφερνε καλά στο θέμα της μαγείας, της πτητικής στρέβλωσης αλλά και στην μάχη γενικότερα. Εδώ και αρκετό καιρό, θεωρούνταν ένας από τους δυνατότερους μαχητές.
"Αυτό που με ζορίζει κυρίως, είναι η συμπεριφορά των γηγενών φρουρών. Δεν μπαίνουν καθόλου στον κόπο να δείξουν έστω τυπική φιλικότητα προς εμάς τους υπερασπιστές που κατάγονται από τις επαρχίες. Ευτυχώς είχαν την καλοσύνη να ανοίξουν τις πύλες όταν έληξε η μάχη. Για μια στιγμή, νόμισα ότι θα μας παρατούσαν έξω μέχρι να βγει ο ήλιος. Όχι πως θα τολμούσαν τέτοιο καψόνι—αν μη τι άλλο, είμαστε οι προστατευόμενοι του ηγεμόνα."
"Ποτέ δεν ξέρεις." Αποκρίθηκε ο Νυξ μουδιασμένα, "Έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια από τότε που ιδρύθηκε η επίλεκτη ομάδα, όμως μας αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Κάποιοι νομίζουν ότι εμείς οι επαρχιώτες πολεμιστές προκαλούμε τις εχθρικές επιθέσεις των Niflheim ενάντια στην Insomnia." Κάνοντας μια σύντομη παύση, ο Νυξ έριξε μια ματιά έξω από το παράθυρο. Οι ελαφρώς ξεβαμμένες κουρτίνες του δωματίου, είχαν μείνει παραμερισμένες από το προηγούμενο βράδυ. Μια οικογένεια άνοιγε τα παραθυρόφυλλα του σπιτιού της στην απέναντι πολυκατοικία. Βλέποντας τους, ο άνδρας από την Galahd ένιωσε ένα ξαφνικό κύμα νοσταλγίας.
"Αν επικρατήσει η αντίληψη ότι εμείς φέραμε τον πόλεμο εδώ, δύσκολα θα μας αποδεχτούν οι γηγενείς, ακόμη και αργότερα στο μέλλον." Συμπλήρωσε ο ίδιος έπειτα από λίγο.
"Άστα να πάνε." Σχολίασε ο Τρεντ και κοίταξε προς την ίδια κατεύθυνση. Οι γείτονες ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν την μέρα τους. Παρ' όλο που κι εκείνοι ανήκαν στους λιγότερο προνομιούχους πολίτες της Insomnia, η καθημερινότητα τους από μακριά, φαινόταν ως επί το πλείστον κανονική, δίχως την παραμικρή έλλειψη θαλπωρής. Έτσι τουλάχιστον φανταζόταν ο Τρεντ εκείνους τους ανθρώπους, κι ας μην είχε τύχει να τους γνωρίσει.
"Όσο κι αν μας ενοχλούν αυτές οι συμπεριφορές, δεν πρέπει να το δείχνουμε." Αποφάνθηκε ο Νυξ Ούλρικ, "Πάνω απ' όλα είμαστε επαγγελματίες και έχουμε επιλέγει από τον βασιλιά. Αυτό δεν γίνεται να το αμφισβητήσει κανείς. Αν ο άρχοντας της πόλης σκεφτόταν ότι η παρουσία μας εδώ είναι περισσότερο βλαπτική, παρά ωφέλιμη, δεν θα μας επέτρεπε να μείνουμε εδώ και να εργαστούμε έχοντας ως βάση την Insomnia."
"Αυτό λέει η λογική." Δεν υπήρχε επικριτική διάθεση στην φωνή του Τρεντ, παρά μονάχα μια δόση εξάντλησης. Σηκώθηκε από την θέση του και κάθισε δίπλα στον Νυξ, περνώντας το χέρι του γύρω από τους ώμους εκείνου. Βρίσκονταν στην αρχή της σχέσης που είχαν δημιουργήσει πριν από μερικές μέρες και ακόμη εξοικειώνονταν με την ιδέα.
"Μ' άρεσε που σε βρήκα στο σπίτι μου σήμερα το πρωί." Είπε στον Νυξ, νιώθοντας την καλή του διάθεση να επιστρέφει σιγά-σιγά μετά απ' όσα συνέβησαν με τους γηγενείς φρουρούς. "Να έρχεσαι εδώ όποτε κάνει πολύ κρύο στο δικό σου και δεν μπορείς να χαλαρώσεις." Τον προέτρεψε.
Ο φίλος του χαμογέλασε, "Συνήθως αντέχω το κρύο. Πάντως η θέρμανση εδώ είναι καλύτερη." Ο Τρεντ σίγουρα ξόδευε περισσότερα χρήματα για το ενοίκιο. Όμως η δική του κατοικία ήταν καλύτερη σε αρκετά πράγματα και πιο βολική. Ο Νυξ είχε τα οικονομικά περιθώρια να αναζητήσει ένα καλύτερο διαμέρισμα από εκείνο στο οποίο έμενε, αλλά προτιμούσε να αποταμιεύει μερικά gil για να βοηθά μέλη της οικογένειας και στενούς φίλους που ζούσαν στην Galahd, δηλαδή την γενέτειρα του.
"Σ' ευχαριστώ που το πρότεινες." Αρκέστηκε σε εκείνα τα λόγια για να δείξει την ευγνωμοσύνη του. Ήλπιζε ότι ο Τρεντ δεν θα προσπαθούσε να ανοίξει εκείνη την συζήτηση σχετικά με το πόσο παρακμιακό ήταν το τωρινό διαμέρισμα που νοίκιαζε ο Νυξ. Όχι ότι τον ενοχλούσε, αλλά ήταν βέβαιο ότι ο Τρεντ αποκλείεται να τον έπειθε να μετακομίσει στο δικό του ή έστω κάπου αλλού.
"Αλοίμονο. Μπορώ να σου κάνω παρέα μέχρι να φύγεις για την δική σου πρωινή βάρδια και μετά θα την πέσω. Θα κοιμηθώ σαν πέτρα. Μόλις που κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά."
Ο Νυξ μπορούσε να φανταστεί τον βαθμό εξάντλησης γιατί κι εκείνος συμμετείχε συχνά σε νυχτερινές βάρδιες. Στον σχετικά μικρό χώρο της κουζίνας, βρήκε μόνος ό,τι έψαχνε για ένα ελαφρύ πρωινό. Είχε ξανάρθει και γνώριζε που να βρει το καθετί. Πρακτικά, ήταν έτοιμος να συγκατοικήσει.
Δεν υπήρξε αμοιβαία συμφωνία μεταξύ τους σχετικά με αυτό το θέμα· ο άνδρας από την Galahd εκτιμούσε τις ήσυχες στιγμές στο μικρό του διαμέρισμα και υπήρχαν μέρες που ήθελε απλώς τον χώρο του. Το σπίτι του Τρεντ ήταν πιο ευρύχωρο και μάλλον θα προτιμούσαν να μείνουν εκεί αν τελικά επέλεγαν από κοινού την συγκατοίκηση. Πάντως, μετά από προτροπή του άνδρα από την Lestallum, ο Νυξ είχε μεταφέρει σε εκείνο το διαμέρισμα κάποια προσωπικά αντικείμενα που χρησιμοποιούσε σε τακτική βάση, προς όφελος της δικής του διευκόλυνσης.
Ο ένοικος του σπιτιού προτιμούσε να μείνει νηστικός πριν ξεκουραστεί. Βρέθηκαν και οι δύο ξανά στο σαλόνι, παρακολουθώντας το ξημέρωμα από το παράθυρο, έστω κι αν η ορατότητα του ουρανού ήταν πολύ περιορισμένη από το σημείο όπου βρίσκονταν. Το άρωμα του ζεστού καφέ είχε απλωθεί ευχάριστα στο δωμάτιο.
"Κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά πότε θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε τις πατρίδες μας δίχως την απειλή των κατακτητών..." Περισσότερα φώτα είχαν ανάψει στο εσωτερικό των σπιτιών της απέναντι πολυκατοικίας. Ο Τρεντ κοιτούσε αφηρημένα το απέναντι κτίριο κι έπειτα στράφηκε προς τον σύντροφο του, "Πάντως, κάποια στιγμή στο μέλλον, θα ήθελα να επισκεφτώ την Galahd μαζί σου. Δεν έχω δει ποτέ τα μέρη που την καθιστούν τόσο ξεχωριστή, παρά μόνο σε φωτογραφίες, όπως σε εκείνη την αφίσα που έχεις κολλήσει στο ταβάνι του δωματίου σου."
Ο Νυξ τον κοίταξε ευδιάθετα, "Το σκέφτηκα κι εγώ αυτό. Πρέπει να δεις το φαράγγι που έχουμε και έπειτα οτιδήποτε άλλο. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα· δεν θα είχα πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοώ όχι όσο θα θέλαμε και οι δύο. Η καταστροφή που υπέστη η περιοχή από την Αυτοκρατορία, είναι εξαιρετικά μεγάλη και θα έπρεπε να στηρίξω τους συνανθρώπους μου."
"Θα είχες εμένα στο πλάι σου. Σίγουρα θα μπορούσα να κάνω κάτι κι εγώ και να συνεισφέρω."
"Είσαι υπέροχος. Ξέρω ότι έχεις στο νου σου και την Lestallum και θα ήθελες το καλύτερο για εκείνη."
"Η Lestallum είναι σε ευνοϊκότερη μοίρα. Όπως και να 'χει, ας ελπίσουμε ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για όσους κατοικούν σε ολόκληρη την Cleigne."
Ο Νυξ ενδύθηκε την στολή των Glaives και λίγο πριν φύγει, παρατήρησε ότι ο Τρεντ είχε αποκοιμηθεί εκεί όπου ξεκουραζόταν προηγουμένως ο ίδιος, σκεπασμένος με την ίδια κουβέρτα.
Εκείνος που θα έφευγε, τράβηξε τις κουρτίνες, παρ' ότι ήξερε ότι η εντονότητα του φωτός περιοριζόταν από την χαμηλό όροφο του διαμερίσματος και της ύπαρξης του απέναντι κτιρίου.
Όπως κι αν φαινόταν στα μάτια των άλλων το συγκεκριμένο σπίτι, στην πραγματικότητα στέγαζε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ευτυχίας που είχε δημιουργήσει ο Νυξ με τον Τρεντ. Κι αυτό είχε την μεγαλύτερη σημασία για τον τακτικό επισκέπτη.
Οι πρώτες ημέρες του Λούτσε και της Βανέσσα ως παντρεμένο ζευγάρι κυλούσαν αρμονικά, όπως και στο ξεκίνημα της σχέσης τους. Οι εμπειρίες συγκατοίκησης κατά την διάρκεια των πέντε μηνών που προηγήθηκαν της ημέρας του γάμου, είχαν προετοιμάσει τους νεόνυμφους σχετικά με τον τρόπο που θα ένιωθαν όταν ερχόταν η στιγμή να μοιραστούν την ίδια στέγη. Όπως ήταν αναμενόμενο, επελέγη το διαμέρισμα της Βανέσσα, λόγω της τοποθεσίας η οποία ήταν πολύ πιο ήρεμη την νύχτα, και επειδή η έκταση των εσωτερικών χώρων ήταν μεγαλύτερη.
Ήδη από το μέσο του προηγούμενου Καλοκαιριού, η Βανέσσα είχε τακτοποιήσει τα ενδύματα της με τέτοιο τρόπο μέσα στην ιματιοθήκη, ώστε να υπάρχει χώρος και για εκείνα του συντρόφου της. Μια παρόμοια τακτοποίηση είχε γίνει και στο μπάνιο, εκεί όπου το ζευγάρι αποθήκευε τα προϊόντα της καθημερινής περιποίησης. Κατά την διάρκεια της μετακόμισης, ο Λούτσε είχε μεταφέρει όλα τα ρούχα του που βρίσκονταν σε άριστη κατάσταση. Τα είχε τοποθετήσει στις ελεύθερες κρεμάστρες και τα συρτάρια που προορίζονταν για ό,τι του ανήκε. Εκτιμούσε το γεγονός ότι είχε νιώσει αμέσως καλοδεχούμενος στο διαμέρισμα που εκείνος και η Βανέσσα θα μοιράζονταν στο εξής.
Μετέφερε κι άλλα χρήσιμα αντικείμενα τα οποία ήταν καινούρια και τα είχε αγοράσει ο ίδιος με δικά του χρήματα. Και οι δύο συνείσφεραν σε οτιδήποτε χρειαζόταν βελτίωση στον χώρο όπου έμεναν και μοιράζονταν τα έξοδα χωρίς πρόβλημα.
Όταν ο Λούτσε μετακίνησε τα βιβλία του, διαπίστωσαν ότι μια επιπρόσθετη βιβλιοθήκη ή ψηλή ραφιέρα, ήταν απαραίτητη. Προς το παρόν, ο άνδρας από την Galahd φύλαγε την συλλογή των βιβλίων του μέσα στην μεγαλύτερη βαλίτσα που ο ίδιος διέθετε και σε άδεια σημεία συρταριών που βρίσκονταν στο χωλ.
Η Βανέσσα είχε ενημερώσει την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος σχετικά με το θέμα και ζήτησε την γνώμη της. Εκείνη προσφέρθηκε να τους παραχωρήσει μια καλοσυντηρημένη βιβλιοθήκη από λαμπερό ξύλο κερασιάς. Το σχήμα και το μέγεθος του επίπλου ήταν ιδανικό για τον χώρο τους. Το τοποθέτησαν στο κεντρικό δωμάτιο απέναντι από το μεγάλο παράθυρο και πρόσθεσαν τα βιβλία στα πολλαπλά, ευρύχωρα ράφια. Εκεί είχαν ακουμπήσει και μερικά κουτιά αποθήκευσης που περιείχαν διάφορα αντικείμενα στο εσωτερικό τους, εξοικονομώντας έτσι ακόμη περισσότερο χώρο.
Πριν φέρει οποιοδήποτε άλλο από τα δικά του υπάρχοντα, ο Λούτσε εκπλήρωσε το αίτημα της συντρόφου του σχετικά με το χειροποίητο, παραδοσιακό ριχτάρι με τις θερμές χρωματικές αποχρώσεις. Αυτό είχε συμβεί την πρώτη ημέρα της μετακόμισης, πριν ακόμη γίνει ο γάμος τους.
Ήταν ένα κρύο μεσημέρι του Νοεμβρίου και η Βανέσα χαλάρωνε στο άνετο σαλόνι, γράφοντας στο ημερολόγιο της. Ο Λούτσε μπήκε στο σπίτι, ξεκλειδώνοντας την είσοδο με το αντίγραφο κλειδιών που είχε αποκτήσει λίγο καιρό μετά την πρόταση γάμου που έκανε στην αγαπημένη του. Άφησε προσωρινά τις σφραγισμένες χάρτινες κούτες κοντά στην εξώπορτα, και διέσχισε το χωλ.
Η Βανέσσα είχε καταλάβει βεβαίως ποιός είχε μπει, χωρίς να σηκώσει τα μάτια της από τις σελίδες του ημερολογίου. Ο άνδρας που μόλις είχε έρθει, στάθηκε κοντά στον καναπέ όπου ήταν κουλουριασμένη η αγαπημένη του και άφησε κοντά της ένα διπλωμένο, χρωματιστό ύφασμα με κρόσσια στις άκρες του.
"Ορίστε, έφερε αυτό που ήθελες πιο πολύ από τα πράγματα μου." Είχε πει τότε εκείνος, χαμογελώντας.
Η κοπέλα κοίταξε με ανυπομονησία το χειροποίητο ύφασμα καθώς τοποθετούσε το ημερολόγιο και το στυλό επάνω στο τραπέζι που βρισκόταν πιο κοντά. Τα χέρια της περιεργάστηκαν το αντικείμενο που την είχε εντυπωσιάσει πριν από καιρό.
"Είναι τόσο ωραίο που θα ταίριαζε σε διάφορα σημεία. Μπορούμε να στολίσουμε την κρεβατοκάμαρα ή το σαλόνι με αυτό."
"Ναι. Θα ήταν μια χρήσιμη προσθήκη επάνω στα σκεπάσματα μας λόγω του κρύου καιρού... ή στον διθέσιο καναπέ που υπάρχει εκεί. Αυτό σκεφτόμουν όταν το παραλάμβανα από το καθαριστήριο."
"Σωστά. Ταιριάζει με τα χρώματα της κρεβατοκάμαρας." Ήταν το αγαπημένο δωμάτιο της Βανέσσα· την ενδιέφερε να υπάρχουν αντικείμενα ή έπιπλα με τα οποία θα αισθάνονταν και οι δύο πιο άνετα και ευχάριστα μετά το πολυάσχολο πρόγραμμα τους.
Εκείνος ο Δεκέμβρης που θα υποδέχονταν, έμελλε να είναι ο πιο ξεχωριστός από όσους είχαν ζήσει μέχρι τώρα στην πρωτεύουσα, αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν τους, όταν ακόμη δεν είχε ιδρυθεί η επίλεκτη ομάδα. Θα βίωναν την Πρωτοχρονιά ως επίσημο ζευγάρι, σε μια πόλη που εκείνη την περίοδο -μερικές εβδομάδες πριν την έναρξη του νέου έτους- δεν έδειχνε και τόσο αφιλόξενη.
Δύο ημέρες μετά από την πρόσφατη νυχτερινή βάρδια στην Δυτική Πύλη, η Λιζέτ επισκέφτηκε την Βανέσσα στο διαμέρισμα της. Οι δύο φίλες είχαν κανονίσει αυτή την συνάντηση αφότου η κοπέλα από την Lucinia έμαθε για τον τραυματισμό της γητεύτριας και ζήτησε να την δει όταν η ίδια θα έπαιρνε εξιτήριο. Ευτυχώς ανάρρωνε χωρίς πρόβλημα και είχε πάρει μια προληπτική άδεια δέκα ημερών.
Ο Λούτσε είχε φύγει αρκετές ώρες νωρίτερα λόγω της βάρδιας και θα επέστρεφε λίγο πριν τις 12:00 π.μ. Εκείνο το απόγευμα, η Βανέσσα θα ξεκινούσε το εορταστικό στόλισμα όπως συνηθιζόταν σε όλες τις περιοχές της Eos. Μια σειρά από χρωματιστά φωτάκια θα στόλιζε ένα τμήμα της όμορφης βιβλιοθήκης που είχε προστεθεί στο σαλόνι. Τα διακοσμητικά κεριά και οι κορδέλες σε χρυσό και σκούρο πράσινο χρώμα, είχαν αφεθεί σε μια γωνιά του δωματίου και θα χρησιμοποιούνταν σύντομα για το στόλισμα. Η Λιζέτ με χαρά θα την βοηθούσε σε αυτή την διαδικασία, η οποία της θύμιζε τις ημέρες ανεμελιάς στην Altissia. Όπως και οι κάτοικοι της Insomnia, έτσι και οι νησιώτες του Accordo, λάτρευαν τις ημέρες που προηγούνταν της Πρωτοχρονιάς.
Ενώ ασχολούνταν με τον στολισμό, η συζήτηση στράφηκε γύρω από την τελευταία βάρδια έξω από τα τείχη της Insomnia. Η γητεύτρια από την Altissia αντιμετώπισε έναν προβληματισμό που δεν είχε σκεφτεί προηγουμένως σε βάθος, αλλά τώρα την απασχολούσε αρκετά.
"Όσες ώρες ήμουν στην κλινική, σκεφτόμουν διαρκώς τι θα έκανα σε περίπτωση που ο τραυματισμός δεν μου επέτρεπε πλέον να μάχομαι για την ομάδα." Παραδέχτηκε η επισκέπτρια ενώ στερέωνε μια γιρλάντα μαζί με την ένοικο, στολίζοντας έτσι ένα εντοιχισμένο ράφι στο κεντρικό δωμάτιο, "Μάλλον θα επέστρεφα στην πατρίδα μου, με όσα gil κατάφερα να μαζέψω για να βοηθήσω την οικογένεια μου. Δεν θα ήταν μια εύκολη απόφαση. Λόγω της παρουσίας των κατακτητών, η καθημερινότητα της Altissia είναι συνεχώς υπό έλεγχο, όπως συμβαίνει και με τις πρώην επαρχίες του Lucis. Μάλλον θα συνέχιζα τις σπουδές μου και θα έψαχνα έπειτα για δουλειά... Δεν νομίζω όμως ότι θα έβρισκα κάποιο αντίστοιχο πόστο που θα μου επέτρεπε να κερδίζω όσα χρήματα λαμβάνω τώρα ως Glaive. Όσο απαιτητικός κι αν είναι ο ρόλος μας, η αμοιβή είναι πάρα πολύ καλή."
Η Βανέσσα συμφώνησε σε ό,τι αφορούσε το θέμα των απολαβών. Ένιωθε ικανοποίηση με την σκέψη ότι είχε αρκετά χρήματα ώστε να καλύπτει τις βασικές ανάγκες της και να στέλνει κι εκείνη ένα ποσό στην οικογένεια της στην Lucinia, όποτε έκρινε ότι ήταν αναγκαίο.
"Εσύ έχεις σκεφτεί τι θα έκανες σε μια παρόμοια περίπτωση;"
"Λίγες φορές... Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να αποφεύγω αυτό το υποθετικό σενάριο. Εστιάζω πολύ περισσότερο στην πρόοδο μου και με ποιούς τρόπους μπορώ να συνεχίσω να βελτιώνομαι."
"Δεν σε αδικώ. Σχεδόν όλοι αυτό κάνουν." Αποκρίθηκε με συγκατάνευση η Λιζέτ.
"Πάντως, έχουμε μιλήσει με τον Λούτσε σχετικά με αυτό το θέμα. Δεν είναι μια από τις αγαπημένες συζητήσεις μας. Όμως ήταν απαραίτητη κατά την περίοδο που ήμασταν αρραβωνιασμένοι. Του είπα ότι αν οι τραυματισμοί μου δεν επέτρεπαν την συμμετοχή μου σε αποστολές, θα παρέμενα στην Insomnia έτσι κι αλλιώς, επειδή εδώ χτίζουμε την ζωή μας." Η Βανέσσα απομακρύνθηκε για λίγο από το σημείο όπου στόλιζαν, για να πιει μια γουλιά από το δικό της ζεστό ρόφημα. "Εννοείται ότι θα συνέχιζα να δουλεύω κι εγώ, διότι η καθημερινότητα στην πόλη του στέμματος είναι γεμάτη προκλήσεις. Ειδικότερα για εμάς τους πρόσφυγες. Πάντοτε είναι καλό να υπάρχουν αρκετά gil στην άκρη, για παν ενδεχόμενο."
Η Λιζέτ ένευσε με επιδοκιμασία, "Έτσι πρέπει. Έχεις σκεφτεί τι δουλειά θα επέλεγες να κάνεις;"
Η Βανέσσα την κοίταξε ντροπαλά για μια στιγμή, όμως δεν δίστασε να απαντήσει, "Κάτι που να σχετίζεται με την μουσική."
"Α, ναι! Σωστά. Εσύ έχεις σπουδάσει αρκετά χρόνια μουσική. Καλή ιδέα."
"Όμως σε μια πόλη τόσο πολυπληθή όπως η Insomnia, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Θα ήταν αναγκαίο να αναπτύξω τις δεξιότητες μου στον μέγιστο βαθμό, αν σκεφτόμουν να αναζητήσω τον βιοπορισμό μέσω της μουσικής. Εξάλλου το βιολί είναι εξαιρετικά απαιτητικό όργανο. Περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο."
Η επισκέπτρια σιώπησε για λίγο προτού απαντήσει, "Βανέσσα, πιστεύω ότι πρέπει να κυνηγήσεις αυτό τον στόχο έτσι κι αλλιώς. Θα ήταν λάθος να περιμένεις να σου συμβεί κάτι δυσάρεστο ως Glaive, προτού αποφασίσεις να στραφείς προς αυτό το μονοπάτι. Τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις και ως επαγγελματίας μουσικός."
Η Βανέσσα χαμογέλασε, "Σ' ευχαριστώ. Αναρωτιέμαι αν ο Λούτσε θα είχε μια παρόμοια γνώμη με την δική σου. Δεν του έχω πει κάτι σχετικά με αυτό."
"Έχω την εντύπωση ότι δεν θα διαφωνούσε."
"Ναι, αλλά δεν με έχει ακούσει ποτέ να παίζω βιολί. Οι γονείς μου και ειδικότερα ο πατέρας μου, με αποθάρρυναν να το πάρω μαζί μου, λόγω της υψηλής αξίας του. Δεν διαθέτω καν το βιολί μου εδώ."
"Μπορείς να προμηθευτείς ένα άλλο. Αποκλείεται να μην βρεις το κατάλληλο για εσένα, εδώ στην Insomnia."
Αυτό ήταν ένα ευαίσθητο θέμα για την Βανέσσα, "Θα το σκεφτώ, Λιζέτ. Προς το παρόν, έχω τα καθήκοντα μου ως Glaive και ανακαλύπτω τον εαυτό μου ως έγγαμη πλέον. Δεν είχα φανταστεί ότι θα παντρευόμουν νωρίς, όμως συνέβη. Επειδή βρήκα τον άνθρωπο μου." Είπε με τρυφερότητα.
Στις γωνιές του κεντρικού δωματίου και του χωλ που προορίζονταν να στολιστούν, στερέωσαν τα γιορτινά διακοσμητικά. Η Βανέσσα ενθάρρυνε την φίλη να μιλήσει κι εκείνη για τον εαυτό της και όσα σχεδίαζε να κάνει, πέρα από τις υποχρεώσεις που είχε ως γητεύτρια μαγείας. Εκείνο το διάστημα, η Λιζέτ λάμβανε προληπτικά μια φαρμακευτική αγωγή ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε υποτροπή της υγείας της. Όταν πλησίασε η ώρα για την βραδινή της δόση, στις 21:00, η επισκέπτρια αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι. Η Βανέσσα την ευχαρίστησε για την συντροφιά και υποσχέθηκε να βοηθήσει την φίλη στον στολισμό του δικού της διαμερίσματος, όταν θα τους δινόταν η ευκαιρία.
Έχοντας επιστρέψει από την βάρδια του, ο Λούτσε πρόσεξε πως υπήρχε κάτι διαφορετικό στην ατμόσφαιρα του σπιτιού. Μια σειρά από μικρά, πολύχρωμα φώτα αναβόσβηνε μ' έναν χαλαρωτικό ρυθμό γύρω από το εξωτερικό πλαίσιο της βιβλιοθήκης. Λεπτές γιρλάντες σε βαθύ πράσινο χρώμα είχαν στερεωθεί στο εξωτερικό άκρο ορισμένων ραφιών του κύριου δωματίου. Τα φώτα που άναβαν οι δύο ένοικοι όταν νύχτωνε εντελώς, ήταν χαμηλωμένα, επιτρέποντας σε εκείνα που είχαν προστεθεί το απόγευμα, να αναδείξουν την δική τους λάμψη.
Εκείνη την ώρα, η Βανέσσα παρακολουθούσε μια ραδιοφωνική εκπομπή μέσω κινητού τηλεφώνου, ευρισκόμενη στην κρεβατοκάμαρα. Μονάχα η επιτραπέζια λάμπα του κομοδίνου ήταν αναμμένη, καθώς και εκείνη του γραφείου. Ήταν ντυμένη με τα άνετα ρούχα που προτιμούσε όσο βρισκόταν μέσα στο σπίτι ή κατά τον ελεύθερο χρόνο της. Φορούσε την μακριά, βαμβακερή φούστα σε κοραλλί απόχρωση και μια μάλλινη μπλούζα σε απαλό χρυσαφένιο χρώμα. Τα μακριά μαλλιά της ήταν βουρτσισμένα και αφημένα ελεύθερα, αντί δεμένα σε πλεξίδα ή αλογοουρά.
Αναλόγως το πρόγραμμα της ή πόσο εξαντλημένη ένιωθε, συνήθιζε να ετοιμάζεται για ύπνο αυτή την ώρα, φορώντας μόνο τα εσώρουχα και μια μακρυμάνικη ρόμπα η οποία την κρατούσε ζεστή για όσο δεν ήταν καλυμμένη με τα ζεστά σκεπάσματα του μεγάλου κρεβατιού. Το γεγονός ότι δεν είχε ξεντυθεί ακόμη, σήμαινε ότι υπήρχε κάτι άλλο που θα ήθελε να κάνει. Ο Λούτσε αναρωτήθηκε τι μπορεί να την απασχολούσε. Προς το παρόν, έπρεπε να πλυθεί και να γευματίσει ελαφριά, επιλέγοντας μια μερίδα από τα ψητά λαχανικά ή φρούτα που ετοίμαζαν ως σνακ για τους εαυτούς τους μετά την νυχτερινή βάρδια ή εκείνα τα κρύα δειλινά που βρίσκονταν μαζί στο διαμέρισμα.
Συζήτησαν για την βάρδια και σχολίασαν τους χειμερινούς στολισμούς του σπιτιού. Στο μεταξύ, η μουσική που άκουγε η Βανέσσα από το κινητό της, έπαιζε σε χαμηλή ένταση. Υπενθύμισε στον εαυτό της να φορτίσει αργότερα την συσκευή.
Αυτό που την ενδιέφερε περισσότερο τώρα, ήταν να μιλήσει στον Λούτσε για ένα συγκεκριμένο θέμα, ελπίζοντας ότι ο σύντροφος της θα είχε την διάθεση να την ακούσει.
Όταν εκείνος κάθισε στην άκρη του κρεβατιού, το χέρι του χάιδεψε τα γυμνά της πόδια τα οποία ήταν ακουμπισμένα εκεί κοντά. Έκλεισε απαλά μέσα στην παλάμη του τα δάχτυλα του ποδιού που βρισκόταν ακριβώς στο πλάι του. Τα περιποιημένα νύχια της κοπέλας, ήταν βαμμένα σε μια παρόμοια απόχρωση με εκείνη της φούστας, αλλά πιο σκούρη και γυαλιστερή.
Στην Βανέσσα είχε αρέσει πολύ εκείνο το άγγιγμα. Ενώ η πλάτη της ακουμπούσε προηγουμένως στο κεφαλάρι του κρεβατιού, με μια κίνηση σύρθηκε πιο κοντά στον Λούτσε, έτσι ώστε τα σώματα τους να βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Υπήρχε μια συλλογισμένη έκφραση στο πρόσωπο της.
"Λίγες ώρες πριν, σκεφτόμουν τι περιθώρια έχω στην συνέχιση της μουσικής μελέτης." Η Βανέσσα είχε συμπληρώσει έντεκα χρόνια εκμάθησης βιολιού, έχοντας πρωτοξεκινήσει κατά την διάρκεια των πρώτων χρόνων του σχολείου. Το έτος που εκείνη αποφοίτησε από το λύκειο με υψηλή βαθμολογία, συνέπεσε με την εισβολή του Niflheim. Μερικούς μήνες μετά, η διάθεση και το κίνητρο της να συνεχίσει να εξασκείται στο αγαπημένο της μουσικό όργανο, είχαν αποδυναμωθεί λόγω του κλίματος ανασφάλειας που επικρατούσε στην παραθαλάσσια πόλη. Δυσκολευόταν να παραμένει συγκεντρωμένη για πολλές ώρες, εξαιτίας του άγχους που ένιωθε για το μέλλον της πατρίδας της. Αργότερα, όταν έφυγε για να καταταχθεί ως Glaive στην Insomnia, μετά βίας είχε τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο για μαθήματα, ειδικά τα δύο πρώτα έτη παραμονής στην πρωτεύουσα του Lucis.
Ο πατέρας της, ο Ντέσμοντ Μάρσιν, δεν της επέτρεψε να πάρει το πανάκριβο βιολί της στην Insomnia. Οι γονείς της αποφάσισαν ότι θα έπρεπε να το κρατήσουν για τον Χάγκεν, ο οποίος θα ξεκινούσε μαθήματα μετά την φυγή της αδερφής του.
Ο Λούτσε γνώριζε για την μουσική παιδεία της συντρόφου του. Πίστευε ότι θα ήταν καλό για εκείνη να συνεχίσει την μελέτη, εφόσον η ίδια το επιθυμούσε.
"Έχεις φτάσει σε ένα προχωρημένο επίπεδο, έτσι δεν είναι;"
Η σύντροφος του ένευσε συγκρατημένα, "Οι δάσκαλοι που με καθοδήγησαν για όσο ζούσα στην γενέτειρα, έλεγαν ότι οι επιδόσεις μου είναι άριστες."
"Τότε αξίζει τον κόπο να δεις πόσο μπορείς να εξελιχθείς ή να τελειοποιήσεις τις γνώσεις σου." Αποκρίθηκε ενθαρρυντικά ο Λούτσε.
Η Βανέσσα κράτησε τρυφερά το χέρι του αγαπημένου της μέσα στα δικά της, κοιτώντας τον σκεφτική. "Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που εξασκήθηκα..." Παραδέχτηκε έπειτα από λίγο. "Οι μέρες που διδασκόμουν, είναι βαθειά συνδεδεμένες με την ειρηνική περίοδο της Lucinia."
"Αν η επιθυμία σου να παίζεις μουσική παρέμεινε αναλλοίωτη, έχεις έναν σοβαρό λόγο να συνεχίσεις. Έστω κι αν το τωρινό σου πρόγραμμα είναι πιο πιεσμένο, λόγω των υποχρεώσεων."
Το βάθος της αντίληψης του, την συγκίνησε. Από τον καιρό που ξεκίνησε να ζει στην Insomnia, υπήρξαν αρκετές φορές που η Βανέσσα απέφευγε την παραδοχή πως κατά βάθος δεν ήθελε να εγκαταλείψει την μουσική. Χρειάστηκε όμως να πάρει αυτή την απόφαση, τουλάχιστον στην αρχή, όταν ακόμη ήταν δόκιμη και καλούνταν να αποδείξει την αξία της.
Η Βανέσσα ένευσε. Υπήρχε και μια σπίθα πείσματος και θέλησης στο βάθος των ματιών της.
"Εφόσον το επιτρέψει το πρόγραμμα μου, θα δω με ποιό τρόπο μπορεί να ενταχθεί η μελέτη στον ελεύθερο χρόνο που έχουμε."
"Ακόμη και λίγες ώρες καλλιεργούν την κλίση που έχει κάποιος. Είναι καλύτερο απ' ό,τι αν άφηνες στην άκρη την ενασχόληση με αυτό που κάνεις καλά και σε ενδιαφέρει."
Η ενθάρρυνση του Λούτσε, ενίσχυσε την αισιοδοξία εκείνης που τον παρακολουθούσε προσεκτικά. Εάν τον άκουγαν τώρα οι γονείς της θα αντιλαμβάνονταν πόσο εκτιμούσε την κόρη τους. Οι λέξεις του είχαν αγγίξει την καρδιά της, όπως κι άλλες φορές.
Πριν ακόμη ξεκινήσουν να βγαίνουν ως ζευγάρι, η Βανέσσα τον είχε ρωτήσει αν του άρεσε ο ήχος του βιολιού. Ήταν εκείνο το χρονικό διάστημα του πρώτου χρόνου της γνωριμίας τους, όταν μάθαιναν ο ένας για την ζωή του άλλου και για την καθημερινότητα που είχαν όσο κατοικούσαν ακόμη σε διαφορετικές περιοχές της Cleigne.
Ο σύντροφος της είχε απαντήσει πως δεν γνώριζε πολλά για την ορχηστρική μουσική. Στην πόλη όπου είχε γεννηθεί, δεν υπήρχαν μεγάλες αίθουσες συναυλιών όπως εκείνες της Insomnia ή της Lucinia. Επομένως του έλειπαν τα ανάλογα ερεθίσματα. Με τον ερχομό του στην μεγάλη πόλη, άκουγε επιλεκτικά τους τοπικούς σταθμούς και μετά την συνάντηση του με την Βανέσσα, παρακολουθούσε ορισμένες φορές και κλασική μουσική, κυρίως από περιέργεια.
Έπειτα από την συζήτηση που άνοιξαν νωρίτερα, η ίδια ερώτηση τέθηκε πάλι. Η Βανέσσα ήθελε να βεβαιωθεί πως θα ήταν εντάξει αν εκείνη εξασκούνταν στο σπίτι.
"Ξέρω ότι σε είχα ρωτήσει και πιο παλιά. Αναρωτιόμουν αν άλλαξες γνώμη σχετικά με κάτι απ' όσα μου είχες πει."
"Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι ήχοι του βιολιού εκφράζουν κάτι ουσιώδες, αλλά και πολύ σύνθετο. Δυσνόητο κάποιες φορές. Αυτή είναι η εντύπωση που έχω. Ακούγοντας εσένα να παίζεις, πιθανώς θα καταλάβαινα κάτι παραπάνω."
Η Βανέσσα χαμογέλασε, "Βρίσκομαι σε ένα επίπεδο που μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν θα είμαι ανυπόφορη κατά την εξάσκηση μου. Όμως κάποια λάθη μπορεί ενίοτε να συμβούν..."
"Δεν θα αντιλαμβανόμουν κανένα από αυτά." Την καθησύχασε ο Λούτσε. "Εξάλλου εσύ προσέχεις πάντοτε τις λεπτομέρειες."
Αυτή η υποστήριξη σήμαινε πολλά για εκείνη. Η Βανέσσα σηκώθηκε για λίγο από την θέση της. Παραμέρισε την κουρτίνα που κάλυπτε το παράθυρο, νιώθοντας μια μικρή αίσθηση κρύου εκεί όπου το πλαίσιο ενωνόταν με τον τοίχους. Ο ουρανός πάνω από την γειτονιά τους ήταν συννεφιασμένος και τα γυμνά κλαδιά των δέντρων κατά μήκος του δρόμου, κινούνταν ζωηρά με το φύσημα του βραδινού αέρα.
Συλλογίστηκε όσα συζήτησαν μεταξύ τους κι έπειτα επέστρεψε στην προηγούμενη θέση της, αγκαλιάζοντας τον Λούτσε και το ίδιο έκανε κι εκείνος, κλείνοντας την εύκολα στην δική του αγκαλιά.
"Όπως ανέφερε η μητέρα μου σε ένα από τα γράμματα που έστειλε σ' εμένα, ο Χάγκεν έχει ήδη ξεκινήσει μαθήματα με το δικό μου βιολί. Ήταν απόφαση των γονιών να το κρατήσει ο αδελφός μου, εφόσον δεν σχεδιάζω να επιστρέψω στην γενέτειρα." Η Βανέσσα αισθανόταν την έλλειψη του πιο αγαπημένου της αντικειμένου από την Lucinia. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορούσε τον αδελφό της. Ήταν βέβαιη ότι εκείνος θα πρόσεχε το βιολί όπως έπρεπε.
"Άρα θα χρειαστεί να αγοράσω ή να νοικιάσω ένα νέο, αφού κάνω την έρευνα σχετικά με το κόστος και την ποιότητα." Συμπλήρωσε εκείνη. Ήδη γνώριζε ότι η ενοικίαση ήταν μονόδρομος για την ώρα. Κι αυτό ενδεχομένως θα ίσχυε για πολύ καιρό. Παλιά, πριν την ζωή της ως Glaive, δεν θα συμβιβαζόταν εύκολα με μια τέτοια απόφαση. Όμως οι αλλαγές στην καθημερινότητα είχαν αλλάξει και τον τρόπο που αντιμετώπιζε η Βανέσσα τις απογοητεύσεις. Είχε μάθει να μην πτοείται. Η δύναμη της αισιοδοξίας παρέμενε ενισχυμένη από το ξεκίνημα του ίδιου έτους. Έβλεπε πόσο καλά τα κατάφερνε σε διάφορους τομείς.
"Πόσο δύσκολο θα μπορούσε να είναι αυτό;" Διερωτήθηκε με έγνοια ο Λούτσε, "Δεν εννοώ μονάχα την κάλυψη του κόστους, αλλά και το γεγονός ότι θα έχεις ένα διαφορετικό μουσικό όργανο στα χέρια σου. Υποψιάζομαι ότι η αίσθηση δεν θα είναι η ίδια. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα χειροποίητα όπλα που επιλέγει κάποιος. Ποτέ και κανένα δεν έχει ακριβώς την ίδια αίσθηση στο χέρι μας, ακόμη κι αν οι λεπίδες μοιάζουν μεταξύ τους."
"Όπως σωστά είπες, δεν είναι το ίδιο." Αποκρίθηκε ήρεμα η Βανέσσα, κοιτάζοντας τον. "Η πρόκληση είναι να ακουμπήσεις κάτι από την ψυχή σου σε ό,τι κρατάς και έχει σημασία για εσένα. Όμως, μην ανησυχείς για τίποτα απ' όλα αυτά. Ήδη με ενέπνευσες πολύ και σ' ευχαριστώ γι' αυτό. Θα βρω την λύση."
Σημειώσεις 1ου Κεφαλαίου: *Χρονολογική επεξήγηση: Ακολουθώ την χρονολόγηση σύμφωνα με το βιβλίο Final Fantasy XV Complete Guide [ Collector's edition ] από τις εκδόσεις Piggyback, το editorial του οποίου έχει την υπογραφή του Hajime Tabata, δηλαδή του σκηνοθέτη του game.
Σύμφωνα με αυτή την πηγή, η ομάδα Kingsglaive συστάθηκε το έτος 746 Σ.Ε. (Σύγχρονη Εποχή).