SŁOWEM ZAKOŃCZENIA
Witajcie : )
Wstawiłam dziś ostatni rozdział tłumaczenia i zakończyłam ten tom. Od razu zaznaczę, że przed wami jeszcze kilka miniatur, będących uzupełnieniem serii – ich znajomość nie jest wymagana, ale byłoby miło, gdybyście i tam zerknęli. Gdy opublikuję ostatnią, a zacznę po Nowym Roku, zakończymy naszą przygodę raz na zawsze. Wiem, że zabrzmiało to dramatycznie, ale jeszcze się z wami nie żegnam – zrobię to w ostatnim, podsumowującym rozdziale oneshotów.
W międzyczasie poczęstuję was informacjami na temat późniejszych losów bohaterów sagi, bo tak też uczynił nasz wspaniały Vekin.
Zapraszam! : )
→ Scorpius Malfoy, choć nie został mianowany prefektem naczelnym na ostatnim roku nauki w Hogwarcie, skończył szkołę z bardzo dobrymi wynikami i zaraz potem podjął pracę w Ministerstwie Magii. Z początku pracował na niższym szczeblu Departamentu Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów, lecz błyskawicznie awansował. W epilogu ujawniono informację, że startuje w wyborach na Ministra Magii, niemniej jednak wśród społeczeństwa głosy są podzielone – jakby nie patrzeć, nawet po tylu latach, nazwisko Malfoy wciąż owiane jest niejednoznacznością. Scorpius zakochał się i poślubił kobietę o imieniu Catherine, którą poznał na wiecu politycznym – wypatrzył ją w tłumie, gdy wymachiwała w powietrzu pikietą przeciwko niemu. Mają razem dwie córki – Cressidę, będącą na trzecim roku w Hogwarcie oraz Desdemonę, która razem z Vincentem będzie rozpoczynać pierwszy rok nauki. Niestety, ich małżeństwo nie przetrwało próby czasu, aczkolwiek utrzymują ze sobą bardzo ugodowe stosunku, głównie przez wzgląd na dzieci, które są dla nich najważniejsze.
→ Morrison Vincent, ukończywszy szkołę, miotał się wewnętrznie, nie mogąc znaleźć dla siebie miejsca. Ostatecznie doszedł do wniosku, że najlepiej wychodziło mu pomaganie innym, tak więc został doradcą zawodowym – wprowadza młodych w dorosłość poprzez pomoc w zrozumieniu im, co chcą zrobić ze swoim życiem i podpowiadając kierunki, w których mogliby osiągnąć spory sukces. Przez dłuższy czas spotykał się z przerwami z Melonie, aż w końcu postanowili się pobrać. Nie mają dzieci, ponieważ Morrison woli rozpieszczać swoich siostrzeńców i siostrzenice, zaś Mel jest zdania, że nie potrafiłaby jednocześnie wychowywać „dwójki maluchów".
→ Mirra Tunnels, zgodnie z marzeniem, została magizoologiem. Chociaż zdecydowała się na mało popularny zawód, jest szanowanym badaczem w swojej dziedzinie. Zrobiła specjalizację z nieśmiałków, a potem przez długi czas zajmowała się ich agresywnością. Ma z Albusem dwoje dzieci – chłopca o imieniu Vincent oraz córkę Edith, nazwaną na cześć zmarłej babci.
→ James Potter, niedługo po ukończeniu szkoły spróbował swych sił w zawodowej drużynie quidditcha, ale ostatecznie zrezygnował z gry, aby sprawdzić się na stanowisku sportowego analityka. Wkrótce potem został redaktorem ZŁOTEGO ZNICZA, miesięcznika poświęconego quidditchowi, w którym publikował szczegółowe artykuły oraz komentował najważniejsze wydarzenia związane z grą. Mimo kawalerskich zwyczajów ożenił się z czarownicą o imieniu Madeline, pracującą jako łamacz klątw w Gringotcie. Mają razem trzech chłopców.
→ Lily Potter osiągnęła wielki sukces w Hogwarcie, zostając najpierw prefektem, a następnie prefektem naczelnym dziewcząt. Mając do dyspozycji mnóstwo ścieżek kariery, wiele eksperymentowała, aby osiąść na stanowisku kierowniczym w Urzędzie Niewłaściwego Użycia Czarów. Stanęła na ślubnym kobiercu, troszkę później od swoich braci i urodziła córkę, którą nazwała Emma.
→ Rose Weasley podjęła pracę w Urzędzie Niewłaściwego Użycia Produktów Mugoli, a zainteresowanie tymże stanowiskiem rozbudził w niej dziadek od strony ojca – aplikację złożyła jednak dopiero po jego śmierci. Wyszła za mąż dwukrotnie, choć pierwszy związek szybko się zakończył. Razem z drugim mężem, Benjaminem, jest szczęśliwa, wychowując bliźnięta, którym brakuje roku, aby pójść do Hogwartu.
→ Hugo Weasley, chociaż poczynił znaczne postępy, nigdy nie odzyskał całkowitej sprawności w zranionej nodze. Gdy ukończył szkołę, zafascynowany smokami, wyjechał za granicę razem z Charliem Weasleyem. Mimo że ma na koncie kilka krótkotrwałych związków, jeszcze się nie ożenił.
→ Fango Wilde, zgodnie ze złożoną obietnicą, nigdy nie wrócił do kraju, a słuch po nim zaginął. Jego obecne miejsce pobytu pozostaje nieznane, choć kilka lat temu rozeszła się plotka, jakoby zginął w Stanach Zjednoczonych, uczestnicząc w gwałtownej bójce w pubie. Informacja ta nie została zweryfikowana.
→ Charles Eckley, skończywszy szkołę, dołączył do Departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów, stając się wybitnym członkiem patrolu czarodziejskiej policji. Wszyscy jego bracia przeżyli wojnę, aczkolwiek Clyde został ciężko ranny – niewiele brakowało, aby stracił życie. Charlie jest żonaty i ma syna, który w tym samym czasie co Desdemona i Vincent, zaczyna pierwszy rok nauki w Hogwarcie. Jest bardzo dobrym przyjacielem Rose i Mirry oraz utrzymuje przyjazne stosunki z resztą ich rodziny. Z Albusem pozostaje w neutralnych stosunkach.
→ Donovan Hornsbrook, zgodnie z życzeniem Albusa wrócił do matki, ale niewiele wiadomo o jego dalszych losach – niemniej jednak wciąż przebywa w Wielkiej Brytanii. Nie ma kontaktu ze współdomownikami, a nawet zerwał znajomość z najlepszym przyjacielem, Charliem Eckleyem. Jego ojciec, Hans Hornsbrook, opuścił kraj tuż po zakończeniu wojny.
→ Melonie Grue, postanowiwszy pójść za ciosem, rozpoczęła pracę w Świętym Mungu jako pomoc medyczna. Nie aplikowała na stanowisko uzdrowicielki. Nawet po skończeniu szkoły pozostała w kontakcie z wieloma ślizgonami, w tym z Denise Toils, którą poprosiła o zostanie druhną na swoim weselu.
→ Lance Disona odniósł wiele zawodowych sukcesów, pracując, co ciekawe, w tym samym departamencie co Scorpius Malfoy. Mimo upływu czasu wciąż przyjaźni się z Jamesem Potterem i chociaż nie był w dobrych stosunkach ze ślizgońskimi znajomymi, zdołał pogodzić się z Rose, z którą utrzymuje neutralne stosunki. Od czasu do czasu spotyka się z resztą, głównie na organizowanych przez Jaimiego spotkaniach. Wszystkie jego dzieci uczęszczają do Hogwartu.
→ Ministerstwo Magii z czasem wróciło do łask, aczkolwiek z dużo większym naciskiem na odbudowę struktur rządowych i zaufania społeczeństwa, aniżeli na przygotowanie do wojny. Azkaban został zburzony do fundamentów i zrekonstruowany – naturalnie, z pewnymi modyfikacjami. Zasłona Skazańca zaś wróciła do Komnaty Śmierci, gdzie po dziś dzień jest badana.
→ Warren Waddlesworth, chociaż zginął, wciąż pozostaje żywy w pamięci obywateli. Uznany za bohatera, przeszedł do historii jako pogromca Sebastiana Darvy'ego i Diablego Aliansu. Mimo ostatnich kłopotów ekonomicznych zostawił po sobie niewiarygodnie dużo złota, nawet na standardy Ministerstwa Magii. W testamencie podkreślił, że fundusze mają zostać wykorzystane „dla dobra ogółu", co dawało spore pole do popisu. Ostatecznie pieniądze zostały wykorzystane na POWW, czyli Program Odbudowy Warrena Waddleswortha, mający na celu przywrócenie świetności zapomnianym miastom, zniszczonym przez poprzednie wojny. W pierwszej kolejności zostało odnowione Lambshire i choć Toksyczny Kamieniołom sprawia Ministerstwu spore problemy, POWW nie wykazuje oznak spowolnienia.
→ Na wzór POWW powstały także inne projekty. Fundacja Idy Blackwood, potocznie zwana FID, była jednym z pierwszych olbrzymich programów. Jej założyciel, Scorpius Malfoy, ciężko pracował nad zapewnieniem pomocy wszystkim młodym czarodziejom i czarownicom, którzy stracili rodziców podczas wojny. Gdy projekt zaczął przynosić wymierne efekty, pomocą objęto również ubogą młodzież.
→ Prawdziwa tożsamość Srebrnego Czarodzieja nigdy nie została w pełni wyjaśniona. Społeczeństwo jest w tym temacie mocno podzielone. Jedni twierdzą, że był nim Harry Potter, inni, że ów mężczyzna był podstawionym przez Ministerstwo spiskowcem, a jeszcze inni, że był nim nikomu nieznany czarodziej, który pragnął przeciwstawić się reżimowi i żyje do dziś, zaniechawszy aktywności. Sam termin zakorzenił się w umysłach społeczeństwa tak mocno, że ostatecznie wprowadzono go do oficjalnego słownika. Na dziś dzień używany jest w odniesieniu do wszelkich nierozwiązanych tajemnic, skandali, czy błędnych doniesień.
→ Reginald Ares stał się jedną z najbardziej niejednoznacznych postaci w dziejach czarodziejskiego świata. Wyniki sondaży są w dużej mierze mieszane. W najgorszym przypadku jest uważany za tyrana, zaś w najlepszym za radykalnego rewolucjonistę, przy czym poglądy są zróżnicowane przez wiek i klasę społeczno-ekonomiczną ankietowanych. Wszystkich zgodnie stwierdzili, że nie był on odpowiedzialny za wybuch wojny w tak wielkim stopniu, co jego brat. Niezależnie od opinii publicznej, został należycie pochowany, co zostało poprzedzone cichą ceremonią pogrzebową. Grono żałobników nie było liczne, a z tłumu najbardziej wyróżniał się Harry Potter.
→ Mimo swoich niepowodzeń Sebastian Darvy zyskał rozgłos, którego desperacko szukał. Został upamiętniony w podręcznikach do historii, tuż obok czarnoksiężników pokroju Gellerta Grindelwalda oraz Lorda Voldemorta, głównie przez wzgląd na potężną, niepochodzącą z tego świata koszmarną armię.
→ Hogwart został ponownie otwarty. Minerwa McGonagall przez krótki czas pełniła funkcję dyrektora szkoły, ale ostatecznie przeszła na emeryturę, chcąc spędzić swe ostatnie dni w domowym zaciszu. Rada nadzorcza zaproponowała to stanowisko Filiusowi Flitwickowi, a gdy ten odmówił, mianowano kogoś innego.
→ Mniej więcej w tym samym czasie na emeryturę odszedł również Rubeus Hagrid. Mimo upływu lat pozostaje w dobrych stosunkach z rodziną Potterów i Weasleyów. Jest często widywany w towarzystwie Harry'ego, który – dowiedziawszy się o jego rezygnacji ze stanowiska – wybudował dlań chatę na terenie swoich włości.
→ Ron Weasley, kiedy zrezygnował z pracy, postanowił dzielić swój czas pomiędzy rodziną, a pomocą swemu bratu, George'owi, w zarządzaniu rozrastającą się filią sklepów z magicznymi dowcipami.
→ W przeciwieństwie do swojego męża Hermiona Weasley wciąż pracuje w Ministerstwie Magii, będąc znaczącą personą. Swoim jawnym poparciem dla Scorpiusa Malfoya sprawiła, że jego szanse na zwycięstwo w nadchodzących wyborach drastycznie wzrosły.
→ Harry Potter nadal jest Szefem Biura Aurorów i kontynuuje swoją służbę dla dobra czarodziejskiego świata, robiąc to, w czym jest najlepszy. Odwaga i determinacje, którymi wykazał się pod koniec wojny, pozwoliła mu ponownie wrócić do łask społeczeństwa. Życie w świetle sławy nie zdołało go zepsuć – pozostał człowiekiem o prostych upodobaniach. Jest szczęśliwie żonaty z Ginny Potter, z radością opiekuje się wnuczętami, a czas wolny przeznacza na grę w kręgle, ot nowo odkryte hobby.
→ Albus Potter skupił się głównie na eliksirach, w których osiągnął mistrzostwo. Ukończywszy szkołę, przez kilka lat piastował stanowisko nauczyciela w Hogwarcie, ale niedługo potem złożył wypowiedzenie, aby poświęcić się własnym badaniom. Jest autorem licznych publikacji w wielu aspektach tej dziedziny oraz zajmuje czołowe miejsce w rankingu najzdolniejszych warzycieli. Ożenił się z Mirrą i ma z nią dwójkę dzieci – młodszą córkę Edith oraz starszego syna Vincenta, który niedługo rozpocznie pierwszy rok nauki w Hogwarcie. Chłopca nazwał na cześć wiernego przyjaciela, Morrisona, bowiem tytuł ojca chrzestnego przypadł Scorpiusowi, który wygrał go, zwyciężając w Eksplodującego Durnia. Co więcej, wyremontowawszy własny dom, postanowił zaopiekować się drugim portretem Severusa Snape'a. Zawiesił go na poddaszu, czym zapewnił mu prywatność, której mężczyzna pragnął. Regularnie, mniej więcej raz w miesiącu, składa mistrzowi wizytę, aby ze szczegółami omówić nowinki ze świata eliksirów. Co interesujące, Snape nie narzeka.
