Κεφάλαιο XIX

Το ακροατήριο της Βανέσσα στην κεντρική σάλα του Ventum Via, εξέφρασε την ικανοποίηση του για τις μουσικές ικανότητες της μέσα από ένθερμο χειροκρότημα. Η κοπέλα είχε ερμηνεύσει τα κομμάτια που είχε αποστηθίσει με απόλυτη συγκέντρωση και ανεξάρτητα από όσα προηγηθεί νωρίτερα την ίδια μέρα στο Όρος του Διαδήματος, υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωσε να βυθίζεται με ευχαρίστηση στην μελωδία που αναπτυσσόταν με συναίσθημα και τόλμη, μέσα από τους ήχους του βιολιού.

Για λίγο μονάχα, είχε ξεχάσει ακόμη πως απέναντι της είχε έναν άνθρωπο που δεν διακρινόταν από τις φιλικές του διαθέσεις προς το Βασίλειο του Lucis. Για εκείνα τα λεπτά, μια κρύα νύχτα σε ορεινή περιοχή της Tenebrae, η κυριαρχία της μουσικής πλημμύριζε τον όμορφο κεντρικό χώρο του πανδοχείου, παραμένοντας ατραυμάτιστη και ανεπηρέαστη από αντιπαλότητες και συμμαχίες μεταξύ επαρχιών και βασιλείων.

Ο Όντιν Ράις, ο επίσημος επισκέπτης του Ventum Via, δεν δίστασε να χαιρετίσει αυτοπροσώπως την καλλιτέχνιδα με την υποτιθέμενη καταγωγή από την Altissia. Ένα χαρακτηριστικό που διέκρινε τους περισσότερους γηγενείς κατοίκους της Tenebrae, ήταν το θάρρος τους όταν ήθελαν να επικοινωνήσουν με κάποιον που δεν γνώριζαν, ακόμη και στις περιπτώσεις που ήταν εμφανές ότι το πρόσωπο που είχε κινήσει την περιέργεια τους, δεν καταγόταν από το ίδιο βασίλειο. Επίσης δεν είχε καμία σημασία αν το εν λόγω άτομο προερχόταν από κάποια τοποθεσία του Niflheim ή του Lucis ή των Νήσων του ωκεανού Cygillan. Αντιμετώπιζαν τους επισκέπτες με το ίδιο ενδιαφέρον, εφόσον δεν διέκριναν κάτι ύποπτο σχετικά με αυτούς.

Θέλησε να μάθει την κατάσταση στην Altissia, αν και ήταν εμφανές από τον τόνο της φωνής του πως γνώριζε ήδη ό,τι δημοσιευόταν στα πρωτοσέλιδα των ειδησεογραφικών εντύπων. Η Βανέσσα αναφέρθηκε στην ουδετερότητα που επιθυμούσε η κυβέρνηση του νησιού, για χάρη της ευημερίας των κατοίκων.

"Η ουδέτερη στάση, όσο μακροχρόνια και αν είναι, δεν εγγυάται πάντοτε την ειρήνη... Αυτό νιώσαμε πριν από μερικά χρόνια και εμείς, όταν δεχτήκαμε την άφιξη του Βασιλιά της Insomnia και του Πρίγκιπα Νόκτις που ανάρρωνε από έναν τραυματισμό. Από τότε χάθηκε σταδιακά η δική μας αυτονομία. Έχει σημασία λοιπόν ποια άτομα υποθάλπτετε ή σε ποιά δείχνετε συμπάθεια. Αν θέλετε να συνεχίσετε να παίζετε μουσική και να απολαμβάνετε τις τέχνες, εσείς οι νησιώτες του Accordo, πρέπει και να ξέρετε πως να παραμείνετε ασφαλείς. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τις σωστές συμμαχίες."

"Αναφέρεστε στην ενοποίηση όλων των ηπείρων υπό το λάβαρο του Αυτοκράτορα." Σχολίασε με έναν ουδέτερο τόνο η Βανέσσα.

Ο άνδρας ένευσε συγκρατημένα, "Σωστά. Ο Βασιλιάς Ρέγκις έχει δείξει την ανικανότητα του να κρατήσει ζωντανές τις παλιές συμμαχίες του."

"Οι Νήσοι Accordo είναι εδώ και αρκετό καιρό υπό την εποπτεία του Niflheim. Όμως το πνεύμα μας ζητά την αυτονομία. Δεν υπονοώ την επανάσταση ή την ανταρσία. Αυτό θα δημιουργούσε περαιτέρω προβλήματα με μια στρατιωτική δύναμη που είναι ασταμάτητη. Επιπλέον, εμείς τουλάχιστον, δεν πρέπει να ξεχνούμε το ενδεχόμενο να ξυπνήσει η Λεβιάθαν γεμάτη οργή και την θέληση να καταστρέψει το νησί. Η σκέψη του κινδύνου δεν φεύγει ποτέ πραγματικά από το νου μας. Προκειμένου να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να αναπτύσσουμε το εμπόριο, πρέπει να Να μάθουμε να ζούμε, εστιάζοντας στις προσωπικές μας ελευθερίες. Ακόμη και αν έχουν επιβληθεί περιορισμοί από μια ξένη δύναμη. Μόνο έτσι αποκτά ένα θετικό νόημα η καθημερινότητα μας..."

Με αφορμή την αναφορά στην θαλάσσια Άστρινη, ο Όντιν πήρε ξανά τον λόγο, "Όλοι οι Άστρινοι είναι κατά βάθος εχθρικοί προς τους ανθρώπους της Eos. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Γι' αυτό και η Αυτοκρατορία προσπαθεί να τους εξοντώσει όλους. Ακόμη και την Λεβιάθαν την οποία εσείς οι νησιώτες φοβάστε και γι' αυτό κατασκευάσατε εκείνα τα πελώρια αγάλματα με με μια εξιδανικευμένη εικόνα της, ως αγγελική γυναίκα, για να την εξευμενίσετε... Αυτό όμως δεν αρκεί, αγαπητή Έμιλυ. Δεν αρκεί να αγνοούμε όσα ρίχνουν σκιές στο φως που κάποτε είχαν οι πρόγονοι μας από το Solheim."

"Δεν δείχνετε να φοβάστε τον πόλεμο, κύριε Ράις." Παρατήρησε η Βανέσσα.

"Όχι όταν τυχαίνει να γνωρίζω ότι έχουμε ένα πανίσχυρο όπλο υπό κατασκευή. Μια τεχνολογία που θα μπορούσε να προκαλέσει μόνιμες φθορές στο μαγικό τείχος της Insomnia. Συμβάλλω στην χρηματοδότηση για την ανάπτυξη και είμαι μεταξύ εκείνων που ενημερώνονται διαρκώς για τους πειραματικές δοκιμές. Οι παλιοί σύμμαχοι σας δεν εγγυήθηκαν την αυτονομία σας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κλείστηκαν πίσω από αόρατα τείχη δίχως να ενδιαφερθούν για τα αντίποινα που θα έρχονταν ως συνέπεια στην λήξη του Μεγάλου Πολέμου. Η βασιλική οικογένεια των Κάελουμ δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Ούτε κατά τον ερχομό τους στην Tenebrae, ούτε όταν αναζήτησαν την βοήθεια από τις Νήσους Accordo προκειμένου να αντισταθούν απέναντι στην Αυτοκρατορία. Είναι καιρός να τους αφήσουμε πίσω στο παρελθόν και να κοιτάξουμε το μέλλον."

Η Βανέσσα προσπάθησε να φανεί προβληματισμένη ή ελαφρώς αναποφάσιστη με όσα είχε ακούσει. Αυτό θα έκανε η Έμιλυ, η ψευδής περσόνα την οποία εκείνη υποδυόταν για χάρη της αποστολής. Δεν είχε το περιθώριο εκείνη την στιγμή, να φιλτράρει σε βάθος όσα άκουγε ως ο πραγματικός εαυτός της. Η προτεραιότητα της ήτα να δείξει επαγγελματισμό και να κάνει ό,τι χρειαζόταν προκειμένου να αποσπάσει πληροφορίες για όσο εκείνος ο εύρωστος χρηματοδότης των πολεμικών επιχειρήσεων της Αυτοκρατορίας, συνέχιζε εκείνη την συζήτηση μαζί της.

"Ώστε ένα υπερόπλο είναι στα σκαριά..." Αποκρίθηκε εκείνη χαμηλόφωνα, "Ακόμη και έτσι, είναι δύσκολο να φανταστώ τον αόρατο θόλο της Insomnia να καταρρέει."

"Όχι και τόσο δύσκολο." Είπε και ακούστηκε τόσο περήφανος και υπήρχε σχεδόν ένα ίχνος διαβολικότητας στην φωνή του, "Εξάλλου η διάμετρος του Τείχους έχει περιοριστεί εδώ και αρκετά χρόνια, ειδικότερα μετά τον θάνατο του Μορς Λούσις Κάελουμ."

Την κοίταξε για λίγο εξεταστικά και έπειτα συνέχισε, "Χρειάζεται να δείξετε τόλμη... Την ίδια τόλμη που δείξατε ερχόμενη εδώ, από τόσο μακριά, και μοιραστήκατε αυτά τα μουσικά κομμάτια με ανθρώπους που μέχρι πριν λίγο, ήταν άγνωστοι σε εσάς. Δηλαδή με την οικογένεια μου και εμένα. Πραγματικά," είπε με ξαφνική έμφαση στην φωνή του, "Σας παραδέχομαι που ήρθατε εδώ, και μάλιστα την χειμερινή περίοδο κατά την οποία το κρύο και το χιόνι καθιστούν δύσκολες τις μετακινήσεις και τις εξερευνήσεις. Τελικά η αφοβία κάνει την διαφορά στις ζωές μας. Όχι η προσκόλληση στην ειρήνη με κάθε κόστος."

Για λίγο, και παρ' όλο που δεν προέβη σε κανενός είδους σπασμωδική κίνηση, η Βανέσσα βρέθηκε σε κατάσταση επιφυλακής καθώς της δόθηκε η εντύπωση ότι εκείνος ο άνδρας είχε ήδη κάποιες υποψίες για την ταυτότητα σας. Ενστικτωδώς, κοίταξε προς το βάθος της αίθουσας, αναζητώντας τον σύντροφο της με το βλέμμα. Θυμήθηκε ότι ο Λούτσε είχε ήδη αποχωρήσει, συνεχίζοντας την έρευνα του, όπως ακριβώς είχε συνεννοηθεί με την Βανέσσα. Θα είχε παραμείνει στον ίδιο χώρο αν δεν εντόπιζε σοβαρές ενδείξεις ότι η σύντροφος του θα μπορούσε να βρεθεί σε δύσκολη θέση...

Έπεισε τον εαυτό της ότι δεν ήταν παγιδευμένη και ότι είχε τον έλεγχο της κατάστασης.

"Η ζωή στην Eos, απαιτεί τόλμη, εφόσον κάποιος δεν είναι διατεθειμένος να παραμείνει για πάντα στην ασφάλεια του τόπου του... είτε αποφασίζοντας να μην διασχίσει ποτέ τα υδάτινα σύνορα του νησιού, είτε παραμένοντας πίσω από μαγικά τείχη."

"Ο φόβος θα υποχωρήσει... επειδή προχωράμε με τα σχέδια μας. Το Dworlek πρωτοπορεί προς αυτή την κατεύθυνση. Λυπάμαι όμως, δεν μου επιτρέπεται να σας πω περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό το εκπληκτικό υπερόπλο. Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι πως ήδη δρομολογείται μια εξέλιξη που θα ωφελήσει την Αυτοκρατορία."


Έξω στους κεντρικούς δρόμους του Dworlek, ο Λούτσε παρακολουθούσε την διαδρομή και τις συζητήσεις των αυτοκρατορικών αξιωματικών. Μόλις απομακρύνθηκαν από τον στενό πεζόδρομο και βγήκαν σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους, ο μαχητής θα έπρεπε να επιστρέψει ξανά στο έδαφος προκειμένου να μπορεί να τους ακολουθήσει.

Ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει μια κάθετη στρέβλωση. Όμως μια παρέα ατόμων μπήκε στο στενό μονοπάτι και ο Λούτσε αναγκάστηκε να περιμένει. Οι στρατιωτικοί είχαν απομακρυνθεί αρκετά και αναμίχθηκαν με το πλήθος των ανθρώπων που μετακινούνταν βιαστικά, τυλιγμένοι με στρώσεις ρούχων.

Παρά μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι δεν θα τον έβλεπε κανείς, προσγειώθηκε στο έδαφος μέσω της στρέβλωσης και περπάτησε με επιφύλαξη προς την κατεύθυνση των αξιωματικών. Με μεγάλα βήματα, διέσχισε αρκετά οικοδομικά τετράγωνα. Στάθηκε απέναντι σε ένα ψηλό κτίριο με ορισμένα από τα παράθυρα του να είναι φωτισμένα. Παρατήρησε το κτίριο για μερικά δευτερόλεπτα, ενώ το κεφάλι του συνέχισε να είναι καλυμμένο με την κουκούλα του πανωφοριού που εκείνος φορούσε. Οι αξιωματικοί είχαν ήδη μπει εκεί μέσα. Εκείνο το κτίριο, πρέπει να ήταν το δημαρχείο της πόλης.

Το χέρι του έψαξε το ξιφίδιο το οποίο ήταν τοποθετημένο σε μια κρυμμένη θήκη, στερεωμένη στην ζώνη του. Θα μπορούσε να προσπαθήσει και να μπει εκεί μέσα. Πιθανώς κάποιο από εκείνα τα παράθυρα δεν θα ήταν ασφαλισμένο.

Το ένστικτο του, τον παρακινούσε όμως να μην το κάνει. Ήδη είχε συλλέξει κάποιες σημαντικές πληροφορίες. Αν όσοι βρίσκονταν μέσα στο κτίριο αντιλαμβάνονταν την άφιξη του, αυτό θα δημιουργούσε ένα επιπρόσθετο πρόβλημα σε εκείνον και την Βανέσσα...


Με την επιστροφή του στο Ventum Via, αναζήτησε την Βανέσσα στην κεντρική σάλα. Εκείνη την στιγμή, η κοπέλα συνομιλούσε με την ιδιοκτήτρια του πανδοχείου. Τα μέλη της οικογένειας που είχε έρθει για το δείπνο, βρισκόταν σε ένα διαφορετικό σημείο του χώρου, απορροφημένα από κάποιες συζητήσεις που είχαν μεταξύ τους καθώς και με κάποια άλλα άτομα.

Ο Λούτσε θα προτιμούσε να την περιμένει, αλλά καθώς έβλεπε ότι υπήρχε μια γενικότερη κινητικότητα στο ισόγειο του κτιρίου από άλλους πελάτες που είχαν έρθει να δειπνήσουν ή να χαιρετίσουν απλώς με τον επιχειρηματία, σκέφτηκε ότι αν στεκόταν για περισσότερο χρόνο εκεί, μόνος, πιθανώς να τραβούσε την προσοχή περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν.

Ανέβηκε στον όροφο του δωματίου που μοιραζόταν με την Βανέσσα. Στην περίπτωση που περνούσαν πολλά λεπτά δίχως εκείνη να έχει επιστρέψει, θα κατέβαινε ξανά για να δει τι συνέβαινε... Ο νους της ήταν σε εκείνη.

Η Βανέσσα ήρθε κοντά του έπειτα από είκοσι λεπτά, έχοντας ήδη κλείσει την συμφωνία που είχε πρότεινε η Κάρλσεν, εφόσον η ίδια ερμήνευε τα μουσικά κομμάτια και εντυπωσίαζε τον επιφανή επισκέπτη που είχε έρθει με την οικογένεια του. Ο Λούτσε την συνεχάρη.

Είχαν ήδη περάσει πάνω από τρεις ώρες από την στιγμή που έληξε η πρωτύτερη κλήση μεταξύ του στρατάρχη και των Glaives. Ίσως ο βασιλιάς να προβληματιζόταν σχετικά με την επόμενη κίνηση των απεσταλμένων πολεμιστών του...

Αυτή την φορά, ο Ντράουτος κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί τους.

"Λούτσε, είναι ασφαλές να μιλήσεις αυτή την στιγμή;" Ρώτησε ήρεμα ο διοικητής.

"Ναι, η Βανέσσα και εγώ βρισκόμαστε στο δωμάτιο μου και δεν υπάρχει κάποιος άλλος εδώ. Σας περιμέναμε για να δώσουμε μια επιπρόσθετη αναφορά."

Ο Ντράουτος άκουσε όσα εκείνοι είχαν μάθει σχετικά με την κατασκευή του όπλου. "Μετά από μια σύσκεψη που είχα με τον Βασιλιά Ρέγκις και τον Κορ, θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνο να επιστρέψετε στο Όρος του Διαδήματος. Το πλεονέκτημα που έχουμε, είναι πως η ισχύς του συγκεκριμένου όπλου, βρίσκεται ακόμη υπό πειραματισμό και η επίδραση του είναι μάλλον ασταθής. Διαφορετικά, δεν θα είχαν σπαταλήσει ούτε λεπτό προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν εναντίον της πρωτεύουσας."

Ο άνδρας από την Galahd υπέθεσε ότι ο διοικητής του πρέπει να βρισκόταν στο γραφείο του λόγω της ησυχίας που επικρατούσε από την δική του πλευρά καθώς και από ελαφρύ ήχο που παράγεται από μια στοίβα χαρτιών, καθώς κάποιος τα φυλλομετρά.

"Με βάση τις νέες αναφορές που δώσατε και έχοντας υπόψη όλες τις δυσκολίες και τις απρόβλεπτες παραμέτρους που θα μπορούσαν να προκύψουν κατά την επανάληψη μιας αποστολής όπως αυτή που έχετε αναλάβει, σας ζητώ προχωρήσετε στην έρευνα του Όρους του Κύκνου. Είναι χρήσιμο να εξακριβωθεί αν οι Niflheim προετοιμάζουν πάνω από ένα υπερόπλο εναντίον μας."

"Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Εφόσον δεν υπάρξει έντονη χιονόπτωση αύριο το πρωί, θα ξεκινήσουμε τις έρευνες." Απάντησε ο Λούτσε.

"Κράτησε εμένα ή τον Κορ ενήμερους αν συμβεί κάτι πολύ σοβαρό. Σε περίπτωση που εκτός από την παύση της μαγείας, αισθανθείτε αδικαιολόγητη κόπωση ή δυσφορία, έχετε την άδεια να υποχωρήσετε στην πόλη ακόμη και χωρίς την συλλογή πληροφοριών. Έχουμε εμπιστοσύνη σε εσένα και την κρίση σου, Λάζαρους. Φρόντισε να προβείς στις πιο κατάλληλες αποφάσεις για το καλό της ομάδας και του βασιλείου που υπερασπίζεσαι."

Η μαγική τους δύναμη δεν παρεμποδιζόταν για όσο βρίσκονταν πέρα από το νοητό πλέγμα ισχύς του μυστηριώδους πειραματικού μηχανισμού, δηλαδή στο κέντρο του Dworlek, το οποίο αποτελούσε την προσωρινή τους βάση. Όμως ήταν άγνωστο τι θα συνέβαινε όταν θα εξερευνούσαν την επόμενη τοποθεσία.


Το Όρος του Κύκνου βρισκόταν σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το Dworlek. Γι' αυτό τον λόγο, ο Λούτσε φρόντισε να κάνει μια στάση σε πρατήριο της πόλης και γέμισε εξ ολοκλήρου το ντεπόζιτο της μηχανής.

Το Όρος του Κύκνου δεν αποτελεί ιδανική τοποθεσία για ταξιδιώτες που θέλουν να γνωρίσουν την Ulwaat, ακόμη κι αν ξέρουν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Σε διάφορα σημεία αυτού του βουνού, υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις που συνδιοικούνται από την Gralea. Φυσικά, δεν επιτρέπεται σε κανέναν χωρίς άδεια να πλησιάσει. Θα ήταν καλύτερο να επιλέξετε τις γειτονικές πλαγιές." Είπε κάποιος από τους ντόπιους ενώ οι ταξιδιώτες ετοιμάζονταν να φύγουν από το πρατήριο.

"Καταλαβαίνω. Οι κάτοικοι του Dworlek δεν ανησυχούν εξαιτίας των εγκαταστάσεων που προαναφέρατε;"Ρώτησε ο Λούτσε.

"Ό,τι όπλα κι αν ετοιμάζουν, δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον μας. Οπότε όχι, καμία επαρχία της Αυτοκρατορίας δεν έχει λόγο να ανησυχεί. Ακούγεται πως ετοιμάζουν ένα υπερόπλομοναδικό στο είδος του."

Καμία άλλη ερώτηση δεν τέθηκε από την πλευρά των Glaives. Αντιλαμβάνονταν ότι το ενδιαφέρον τους για τα βουνά που περικύκλωναν την πόλη, θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο σχολιασμού μεταξύ των κατοίκων που ήδη γνώριζαν για τους επισκέπτες από την μακρινή Altissia.

Η πτώση του χιονόνερου είχε σταματήσει από το προηγούμενο βράδυ και σύμφωνα με το δελτίο καιρού, το χιόνι δεν θα έπεφτε στις ορεινές περιοχές της Ulwaat πριν τις 20:30. Οι δύο Glaives έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι για μια ενδεχόμενη επιδείνωση· οι καιρικές συνθήκες του Χειμώνα αποδεικνύονταν απρόβλεπτες, κυρίως λόγω του υπερφυσικού χιονιού και των ανέμων που ξεκινούσαν από την επαρχία Vogliupe.

Παρά την συννεφιά, το ψύχος της μέρας ήταν λίγο πιο υποφερτό διότι ο άνεμος είχε κοπάσει.

Καθώς βρίσκονταν στο ξεκίνημα της ανάβασης, ο Λούτσε και η Βανέσσα αισθάνθηκαν μια ξένη επίδραση στο σώμα τους. Σαν να είχαν βυθιστεί κάτω από ένα πελώριο, αφρώδες κύμα. Ο Λούτσε ελάττωσε την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας και σήκωσε το αριστερό του χέρι από το τιμόνι, θέλοντας να δει αν η μαγεία του πάγου θα αναδυόταν στο εσωτερικό του χεριού του. Με την παλάμη στραμμένη προς τα πάνω και τα δάχτυλα ελαφρώς λυγισμένα προς το μέρος του καρπού, αυτοσυγκεντρώθηκε και περίμενε να νιώσει την ψυχρή θερμοκρασία του ξορκιού στο γαντοφορεμένο δέρμα του. Παρά τις προσπάθειες του, η τιθάσευση της μαγείας του πάγου δεν λειτούργησε ούτε στον ελάχιστο βαθμό.

"Δεν φταίει το υψόμετρο. Είναι το...Κύμα Θραυσμού. Αυτό που ανέφεραν οι αξιωματικοί." Προφέροντας το όνομα του όπλου, ο Λούτσε αισθάνθηκε την βαρύτητα της ύπαρξης ενός τέτοιου μηχανισμού, ακόμη και αν δεν το είχαν δει ποτέ. Ήταν μια παράξενη αίσθηση. Σαν να αναφέρονταν σε μια έννοια που βρισκόταν στο μεταίχμιο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.

"Ναι. Είμαστε εντός των ορίων της μυστηριώδους εξουδετέρωσης της μαγείας."

Ο άνδρας από την Galahd έκανε μια στάση σε ένα ασφαλές σημείο του δρόμου και παρατήρησε το περιβάλλον του. Μέχρι τώρα δεν είχαν εντοπίσει κάποια βάση του Niflheim. Πρέπει να ήταν καλά κρυμμένες ανάμεσα σε γιγάντιους βράχους ή σημεία του βουνού τα οποία ήταν καλυμμένα με ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση.

Παρά το γεγονός ότι η μαγεία τους παρεμποδιζόταν, συνέχισαν την ανάβαση με την μηχανή, προκειμένου να ερευνήσουν περαιτέρω αυτό το φαινόμενο και να συμπεριλάβουν σημαντικά στοιχεία στην αναφορά τους. Όποιες κι αν ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε κατά την διάρκεια της αποστολής, ο Λούτσε δεν σταμάτησε να επιθυμεί να δείξει στους ανωτέρους του πως άξιζε την στρατιωτική θέση την οποία σκόπευαν να του προσφέρουν. Συνάμα, είχε πάντοτε το νου του στην ασφάλεια της Βανέσσα.

Καθώς προχωρούσαν προς την κορυφή, μια αλλόκοτη δυσφορία τάραξε ξαφνικά τα σώματα τους. Ο Λούτσε αναγκάστηκε να ελαττώσει την ταχύτητα με την οποία κινούνταν, ώστε να μην χάσει τον έλεγχο της μοτοσυκλέτας. Η δυσάρεστη αίσθηση συνεχίστηκε, ωθώντας τον να διακόψει την πορεία του και να πιεί λίγο νερό από το παγούρι που είχαν στην διάθεση τους. Η δροσερή αίσθηση του νερού ήταν αναζωογονητική, όμως δεν τον βοήθησε να συνέλθει ή να νιώσει καλύτερα. Σφράγισε το στόμιο του αντικειμένου, τοποθετώντας το δοχείο μέσα στο σακίδιο του.

Η Βανέσσα τσάκισε ένα Υψηλό Φίλτρο επάνω στα σώματα τους, θέλοντας να ελέγξει μήπως τα θεραπευτικά συστατικά με την μορφή υδρατμών, τους βοηθούσαν να ξεπεράσουν την ενόχληση. Δεν υπήρξε όμως κάποιου είδους καλυτέρευση...

Ο Λούτσε αφουγκράστηκε όλες τις αλλαγές που αισθανόταν στο σώμα του και με έκπληξη διαπίστωσε πως είχε τεθεί σε κατάσταση μέτριας αδράνειας· όπως θα συνέβαινε αν πίεζε τον εαυτό του να εκτελέσει πολλές και δύσκολες στρεβλώσεις μέσα σε υπερβολικά σύντομο διάστημα και ενώ ταυτόχρονα πολεμούσε πάνω από έναν στόχους.

Η σύντροφος του βίωσε την αδράνεια σε μικρότερο βαθμό, μάλλον επειδή η σύνδεση της με την μαγεία του βασιλιά δεν ήταν τόσο βαθειά όπως συνέβαινε με την πλειοψηφία εκείνων των μαχητών που κατάγονταν από την Galahd.

Το Κύμα Θραυσμού ήταν ο υπαίτιος και απ' ό,τι φαινόταν, συνέχισε να λειτουργεί αδιάλειπτα εις βάρος τους.

"Αυτό που συμβαίνει, ίσως είναι επικίνδυνο για την γενικότερη υγεία μας..." Του είπε η Βανέσσα. "Δεν ξέρουμε πως ακριβώς επιδρά αυτό το Κύμα επάνω μας. Εκτός των άλλων, είναι αδύνατο να χειριστώ την Libra υπό αυτές τις συνθήκες."

"Θα μπορούσα να αγνοήσω τον πόνο... και να συνεχίσω αυτή την έρευνα, έστω για λίγο ακόμη. Στο μέσο μεταξύ της μέτριας και της βαθιάς αδράνειας, μεσολαβεί το μούδιασμα. Μπορώ να εκμεταλλευτώ αυτό το μούδιασμα..." Αποκρίθηκε με πείσμα ο Λούτσε.

"Όμως δεν γίνεται να αγνοήσεις τις πιθανές συνέπειες για μια πιθανώς πιο μόνιμη βλάβη στον οργανισμό σου. Σε παρακαλώ, Λούτσε, μην σκέφτεσαι σαν τον Νυξ Ούλρικ. Μετά από εκείνο το μούδιασμα, ξέρεις ότι ακολουθεί ο έντονος μυϊκός πόνος και η κατάρρευση. Κανείς από τους ανωτέρους μας δεν θέλει να θυσιαστείς για χάρη της αποστολής."

Έπειτα από λίγα λεπτά, ο Λούτσε πείστηκε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν στο Dworlek και να αναφέρουν άμεσα στον διοικητή τους ή τον Κορ, αυτό που συνέβη κατά την ανάβαση τους στο Όρος του Κύκνου.

Η αδιαθεσία τους δεν μειώθηκε καθώς κατέβαιναν το βουνό. Οι μύες τους ήταν εγκλωβισμένοι σε μια μεταβαλλόμενη αίσθηση που εναλλασσόταν από μούδιασμα σε σπασμούς και αντίστροφα. Ο Λούτσε κρατούσε γερά το τιμόνι με τα δύο χέρια, προσπαθώντας να κρατήσει όλη την προσοχή του στον δρόμο με τις επικίνδυνες στροφές. Αδημονούσε να φτάσουν γρήγορα στο Dworlek, ελπίζοντας πως η επίδραση του Κύματος Θραυσμού, δεν θα μπορούσε πλέον να τους αγγίξει.

Άρχισε να χάσει την αίσθηση του χρόνου και των αποστάσεων που κάλυπτε με την μοτοσυκλέτα. Δεν ήταν είχε ιδέα πόσος χρόνος είχε περάσει όταν πρόσεξε την μεγάλη, οδική πινακίδα με το όνομα της πόλης. Ζήτησε από την Βανέσσα να του μιλά κάθε τόσο, ώστε το μυαλό του να παραμένει διαρκώς σε εγρήγορση και για να νιώθει και εκείνος σίγουρος πως και η κοπέλα είχε αρκετή ενέργεια ώστε να διατηρεί τις αισθήσεις της.

Ένα ρίγος γλιστρούσε απάνω στα σώματα τους, ως απόρροια ενός τεχνητού, ηλεκτρομαγνητικού Κύματος. Εντούτοις, όσα βίωναν τα σώματα τους, αποτελούσαν με τον τρόπο τους ένα πολύ χρήσιμο είδος πληροφοριών που θα μοιράζονταν οπωσδήποτε με τους συμμάχους τους και τους επιστήμονες της Insomnia με την ιατρική ειδίκευση, οι οποίοι επέβλεπαν την υγεία και την φυσική κατάσταση των Glaives.