Hoofdstuk 4.2
370: De Krijtkampioen

De Snor keek om zich heen. Sidonia had weer eens een van haar beroemde familiefeestjes gegeven, al was er nu niet al te veel familie aanwezig. Sidonia had al aangegeven dat haar neef en nicht niet konden komen en ze hadden een grotere vriendenkring dan dat ze familieleden hadden.

"Wat denk je, Jacques, zou er een reden zijn waarom ze nu zo plotseling een feestje geven? Misschien hebben onze kinderen eindelijk iets te vieren in hun leven?"

Papal Ambik nam plaats naast de Snor. Papal was de enige die hem bij zijn echte naam noemde; de anderen gebruikten zijn bijnaam. Hij had beide namen nooit erg gevonden, al was hij nu zeer gewend aan zijn bijnaam.

"Het voelt alsof er iets aan de hand is. Ik kan er gewoon mijn vinger niet opleggen."

Op dat moment verschenen Sidonia en Lambik uit de keuken. Ze zetten schalen met eten op tafel en begonnen met de gasten te praten. Er was iets ongewoons aan hen beiden.

"Het was leuk dat we hadden gewed, maar ik zie die twee nog niet met elkaar trouwen,

Ze blijven hun gevoelens voor elkaar in stilte beschouwen."

Jacques grinnikte. Enkele jaren eerder hadden ze gewed wanneer Lambik Sidonia ten huwelijk zou vragen. "Heeft Lambik bij jou al aangegeven dat hij trouwplannen had? Hij is in ieder geval niet bij mij geweest om Sidonia's hand te vragen."

Papal schudde zijn hoofd. "En hij wordt er ook niet jonger op, dat is gewis. Ik vraag me af wat er met die jongen mis is."

Ze zagen Sidonia en Lambik naar elkaar kijken. De Snor kon zich niet voorstellen dat Lambik Sidonia ten huwelijk zou vragen zonder eerst hem om haar hand te vragen. Wat was er dan aan de hand?

"Zouden ze eindelijk een relatie hebben?"

Papal kreeg geen kans om te antwoorden, Lambik vroeg namelijk om de aandacht van de aanwezigen.

"We willen graag iedereen bedanken. Deze dag is namelijk zeer speciaal voor ons beide." begon Lambik en hij keek naar Sidonia. "Hoewel we dit niet zo gepland hadden, zijn we er nog steeds blij mee."

"Over een kleine half jaar hebben we een uitbreiding van de stamboom." Sidonia liet even een stilte vallen en Papal en Jacques keken elkaar aan. Dit kon maar één ding betekenen. "Ik ben zwanger."

Dit nieuws had Jacques niet zien aankomen. Hij had verwacht dat Sidonia eerst zou trouwen voordat ze aan kinderen zou denken.

"Ongelooflijk," klonk er naast hem en Jacques keek naar Papal, "in een half jaar, zo prachtig. Een kleinkind, wat machtig."

"Aan dat idee raak je snel genoeg aan gewend." zei Jacques lachend en hij keek naar Sidonia en Lambik, die op dat moment werden gefeliciteerd met het nieuws. "Ik had alleen niet verwacht dat dit zo zou gebeuren."

Papal haalde zijn schouders op. "Ze zijn volwassen en Lambik had ook aangegeven dat het niet zo was gepland. Maar zoals je al aangaf, dit nieuwtje went."

Tijd vloog voorbij en bijna alle gasten waren vertrokken. Op het moment dat Anne-Marie naar huis ging, was de Snor als enige nog in de woonkamer. Sidonia en Lambik waren op dat moment bezig met het opruimen van de laatste spullen en Papal wilde nog even een wandeling maken voor hij met Lambik mee naar huis ging.

"Vader,"

De Snor keek op. Sidonia was naar hem toegelopen en ging naast hem op de bank zitten. Hij had het hele feest nog niet met haar gesproken. Niet omdat hij boos op haar was, maar voornamelijk omdat de anderen met haar bezig waren. En aangezien hij bij haar logeerde die avond, was het maar een kwestie van tijd voor hij zijn dochter alleen kon spreken.

"Wat is er, Sidonie?"

"Wat vind je van het nieuws? Ik en Lambik hebben jou niet meer gesproken en…" Sidonia viel even stil en de Snor was benieuwd wat ze wilde weten. "Ik kan alleen maar hopen…"

"Dat ik blij ben met dit nieuws?" onderbrak de Snor met een glimlach terwijl hij haar handen pakte. "Natuurlijk, Sidonie. Maar ik wilde jou en Lambik even alleen spreken. Het is misschien niet mijn zaak wat er precies is gebeurd, maar ik had verwacht dat je eerst zou trouwen voordat je aan kinderen zou beginnen."

"Dat dacht ik ook," zuchtte Sidonia en ze keek naar haar vader, "het is per ongeluk gebeurd. Dit was niet…" Sidonia viel stil terwijl ze naar haar handen keek. "We zijn nu het zwarte schaap."

De Snor plaatste zijn hand onder haar kin en dwong haar zo om hem aan te kijken. "Waar heb je het in hemelsnaam over? Daarbij waren je moeder en ik al het zwarte schaap van de familie." Toen hij Sidonia's verbaasde gezicht zag, besloot hij haar iets te vertellen wat hij eigenlijk nooit eerder had verteld. "Wij zijn getrouwd op het moment dat je moeder in verwachting was. Mijn ouders waren blij dat ik ging trouwen en zij had geen contact meer met haar ouders. We verhuisden en deden alsof we veel langer getrouwd waren. Die leugen is toen gebleven."

Er viel een stilte tussen vader en dochter.

"Sidonia, heb je nog hulp nodig?"

De stem van Lambik zorgde voor een welkome afleiding. Sidonia stond op van de bank en liep naar de keuken toe terwijl Lambik er net vandaan kwam. De Snor stond ook maar op van de bank en liep naar Lambik toe. Hij wilde Lambik alleen spreken en hij kreeg het idee dat hij het op dat moment moest doen.

"Ik geloof dat ik je moet feliciteren."

Lambik keek hem alleen maar aan, alsof hij geen idee had wat hij hierop moest zeggen. "Dank u, Snor…"

"Jacques."

Lambik keek hem verbaasd aan en de Snor glimlachte. "Mijn echte naam is Jacques en aangezien je nu deel uitmaakt van de familie, is het tijd dat je mijn echte naam kent."

"Als je het niet erg vindt, blijf ik je liever toch Snor noemen. Jacques voelt zo onnatuurlijk."

De Snor haalde zijn schouders op en zag Papal de woonkamer binnen lopen, die meteen doorliep naar de twee mannen. "Er is nog iets belangrijks wat ik wil weten vandaag, wanneer stel je haar die belangrijke vraag?"

Lambik zuchtte. "Ik weet het niet, vader. Sidonia houdt me nu voornamelijk op afstand, wat nog begrijpelijk is."

"Dan zal je het ons moeten uitleggen." zei de Snor verbaasd. "Ik verwachtte namelijk het tegenovergestelde."

"We hebben geen relatie en Sidonia denkt dat ze me onder druk zet als zij hierover begint." legde Lambik uit terwijl hij naar de keuken keek. "Ik wil haar niet dwingen om erover te praten."

"Goed, iemand nog een kop koffie?" klonk er vanuit de keuken en Sidonia verscheen in de deuropening. "Ik heb net een pot gezet."

"Doe maar." zuchtte Lambik en hij ging in zijn zetel zitten. "Dan gaan P.A. en ik na de koffie weg."

Ook Papal en de Snor gaven aan dat ze nog wel een kopje koffie lusten en ze gingen weer op de bank zitten. Dit was eigenlijk de omgekeerde wereld. Dit was de eerste keer dat Lambik aangaf dat hij Sidonia als geliefde zag en Sidonia hield hem nu juist op afstand.

Sidonia liep de woonkamer in met een dienblad en zette het op de koffietafel. "Pff, hebben jullie het ook zo warm?" zuchtte ze en ze begon haar blouse te openen. Onder haar blouse droeg ze een simpele, nauwere top en met die top was haar zwangere buikje duidelijk zichtbaar was. "Wat is er?" vroeg ze wanneer ze de mannen naar haar zag staren.

Toen ze geen antwoord kreeg, bekeek ze haar eigen lichaam en glimlachte even. "Dit was ik even vergeten. Die blouse zorgde ervoor dat mijn buikje nog niet zichtbaar was, maar alles wat nauwer aansluit op mijn lichaam…"

"Hoe lang ben je al zwanger?" vroeg de Snor wanneer Sidonia in haar eigen zetel ging zitten. "Ik geloof niet dat ik dat had meegekregen van je mededeling."

"Elf weken. Het is nog redelijk pril, maar volgens de dokter ziet alles er goed uit." Sidonia keek even naar Lambik, die nog steeds met ongeloof naar Sidonia keek. "Wat is er, Lambik?"

"Dit is de eerste keer dat ik jou met die buik zie. Ik had niet verwacht dat het…"

De Snor grinnikte. Hij begreep precies wat Lambik voelde. "Dat het er zo fantastisch uitziet bij een vrouw? Wacht maar tot over een paar maanden; het wordt nog beter." Hij herinnerde zich dezelfde gevoelens toen zijn vrouw zwanger was. Hij dacht dat hij niet meer van haar kon houden dan hij al deed, maar het tegenovergestelde bleek waar.

Papal knikte en nam een laatste slok koffie voor hij weer opstond. "Laten we naar huis gaan, zoon. Sidonia moet immers rusten, gewoon." Papal liep naar Sidonia en omhelsde haar. "Sidonie, hoe je er uitziet; je bent beeldschoon."

"Dank je, P.A. Tot snel."

Lambik nam nog een slok van zijn koffie, gaf Sidonia een kus op haar wang en liep achter zijn vader aan.

De Snor keek hoe zijn dochter met haar handen op haar buik naar buiten bleef kijken. Het was duidelijk dat ze nog steeds dol was op Lambik, iets waar haar vader ook nooit aan twijfelde. Nu moest ze alleen nog inzien dat Lambik onvoorwaardelijk van haar én hun kind hield.

Ik wilde graag laten zien hoe hun vaders dachten over hun relatie. De echte naam van de Snor (vader van Sidonia) is nooit bekend gemaakt, maar ik vind Jacques wel een naam die bij hem past.

Omdat de Krijtkampioen gaat over het samenzijn van de familie vond ik deze twee hoofdstukken ook echt wel passen bij het verhaal. Het verhaal zelf kwam dan niet terug, maar familie en vrienden waren wel duidelijk aspecten in het album.