Hoofdstuk 5.2
371: Zoevende Zusters

Anne-Marie deed de deur open van Sidonia's huis. Als een van de vrienden had zij een sleutel van het huis, voor het geval dat er iets aan de hand was. Niet dat er nu een noodsituatie was, maar ze was nieuwsgierig naar iets. Ze vond Sidonia in de woonkamer terwijl ze bezig was met de was op te vouwen.

"Anne-Marie, wat leuk om je weer te zien." zei Sidonia met een glimlach terwijl ze opstond van de bank.

"Het is goed om jou weer te zien, Sidonia." antwoordde Anne-Marie met een glimlach en ze omhelsde Sidonia. "Hoe gaat het met je?"

"Ik voel me prima. Vandaag had ik last van ochtendmisselijkheid, dus Martin heeft me thuis laten werken."

Anne-Marie bekeek Sidonia aandachtig. Ze zou nu ongeveer dertien weken zwanger moeten zijn, maar het was nog niet helemaal duidelijk. Misschien hielp het ook niet dat ze nog steeds haar blouse droeg, waardoor ze er hetzelfde uitzag als altijd. De enige reden waarom het haar de vorige keer opviel dat Sidonia zwanger was, was omdat het schort strak om Sidonia's lichaam was gebonden. Hierdoor was het buikje duidelijker te zien. Maar de blouse die Sidonia standaard droeg, zat wat losser om het lichaam.

"Maar wat brengt je eigenlijk hier?" vroeg Sidonia plotseling. Het was geen ongewone vraag van Sidonia; Anne-Marie kwam zelden langs zonder aankondiging.

"Ik was benieuwd hoe het zat met het laatste avontuur. Naar mijn weten hebben wij nooit gevochten tegen de Zwarte Madam." zei Anne-Marie met een grote glimlach.

Sidonia schoot in de lach en keek naar de klok. "Heb je zin in een kopje thee?"

Anne-Marie knikte en terwijl Sidonia naar de keuken ging om thee in te schenken, ging Anne-Marie op de bank zitten. Ze had gehoord over het laatste avontuur van haar vrienden. Het verbaasde haar een beetje dat Sidonia nu tijdens haar zwangerschap toch een grote rol in het avontuur had.

Daarnaast kende ze de werkwijze ook wel. Over het algemeen gebeurden de avonturen in de vakanties of weekenden; Suske en Wiske misten zelden schooldagen. En soms werd de waarheid ook een beetje aangedikt wanneer dit beter uitkwam. Haar vrienden hadden er voor getekend en ze vertelden haar vaak wel hoe de vork in de steel had gestoken.

Het leek alsof Sidonia Anne-Marie's gedachten kon lezen. "Ik hoef je inderdaad niet te vertellen dat dit verhaal enigszins overdreven is." zei ze terwijl ze met een dienblad terugkwam naar de woonkamer. "Een tijdje terug had Wiske dit avontuur beleefd. Herinner jij je die plotselinge koude week?"

Anne-Marie knikte. Hoewel het die hele week al slecht weer was geweest, was het ineens gaan sneeuwen. De sneeuwpret duurde niet lang; na twee dagen was alles weer normaal. "En dat had met jullie te maken?"

"Voornamelijk met Wiske." antwoordde Sidonia terwijl ze een kop thee aan Anne-Marie gaf. "Wiske was met een aantal vriendinnen op pad en kwam de Zwarte Madam tegen. Omdat de vriendinnen van Wiske minderjarig zijn, mogen zij geen grote rol hebben in het avontuur. Dus is het één en ander veranderd naar mij en mijn vriendinnen. Of in ieder geval de vrouwen die bekend zijn in onze albums."

"Ik had al het vermoeden dat jij geen avontuur had beleefd. Ben je al met verlof van de avonturen?"

Sidonia gaf Anne-Marie een kleine glimlach. "Mijn zwangerschap zorgt ervoor dat de kinderen niet actief op zoek gaan naar avontuur en dat de studio op zoek gaat naar oude verhalen van ons. Er zijn momenten dat we verschillende avonturen achter elkaar beleven. Zo zijn sommige avonturen op de plank komen te liggen. Zolang ik zwanger ben, kan ik niet mee op avontuur."

Een stilte viel en Anne-Marie keek Sidonia verbaasd aan. "Vind je het jammer dat je niet meer zo makkelijk mee kan?"

Hoewel Sidonia het nooit had toegegeven, had Anne-Marie wel altijd het gevoel gehad dat Sidonia het fantastisch vond om op avontuur te gaan. Het ontdekken van nieuwe landen en cultuur, de prachtige tijdperken die ze bezochten en niet te vergeten de tijd die ze door kon brengen met haar kinderen en Lambik.

Sidonia knikte. "Hoewel ik vaak genoeg thuis was gebleven vanwege mijn eigen werk of ziekte, vond ik het altijd wel fijn als ik weer eens mee kon. Het is fijn om even samen op pad te zijn met Suske en Wiske."

Anne-Marie nam weer een slok van haar thee. "Ben je bang dat je de komende tijd thuis zal moeten blijven? Ook na de bevalling?"

"Wil je alsjeblieft je werkzaamheden in je kasteel houden?" vroeg Sidonia met een kleine glimlach. Sidonia had het vaak genoeg door wanneer Anne-Marie haar beroep niet thuis kon laten. "Maar als je het echt wilt weten, daar ben ik inderdaad bang voor. Het zal fijn zijn om een band te kunnen bouwen met mijn kind, maar ik heb meerdere kinderen die ook mijn aandacht willen. En het zal uiteindelijk ook goed zijn voor het kleintje om naar de opvang te gaan. Al is het maar voor een dag in de week."

"Ik denk dat je je zorgen maakt om niets, Sidonie. En ik weet ook zeker dat er genoeg mensen zijn die even willen oppassen als het nodig is. Weet dat je bij mij altijd wel terecht kan."

Sidonia gaf haar een dankbare glimlach. "Daar houd ik je aan…"