Hoofdstuk 6
Nr 372: Bolhoed Bik

Arthur had aangebeld bij Sidonia's huis. Lambik had hem gebeld en was in een soort wartaal gaan praten. Het enige wat hij begreep was dat Lambik op zoek wilde gaan naar Sim en Sam. Het was dat Lambik er opeens over begon, maar Arthur was de kinderen eigenlijk vergeten.

De deur ging open en Sidonia stond voor zijn neus. Met verbazing bekeek hij haar. De laatste keer dat hij haar zag was alweer een maand geleden, toen zij en Lambik het nieuws gaven dat ze een kind verwachtten. Maar toen was het nog niet zichtbaar. Nu was het overduidelijk dat ze zwanger was. Er was nu toch echt een buikje zichtbaar onder haar blouse.

"Arthur, wat fijn om je te zien." zei Sidonia met een grote glimlach.

Ze omhelsde hem en Arthur keek haar met een glimlach aan. "Het is goed om jou ook weer te - tjip tjip - zien, Sidonia. Je ziet er goed uit."

Arthur volgde haar naar de woonkamer. Nadat Lambik hem gebeld had, had Sidonia hem gebeld met tekst en uitleg, met de verklaring waarom Arthur nooit eerder aan de kinderen had gedacht.

"Hoe is het met - tjip tjip - Lambik?" vroeg Arthur terwijl ze de kamer in liepen.

"Het gaat een stuk beter met hem. Het duurde even voor hij alles op een rijtje had gezet, maar hij is er tot nu toe goed onder gebleven."

"En jullie - tjip tjip - relatie?"

Een maand eerder had Arthur nauwelijks de kans gehad om met ze te spreken. Hij begreep van P.A. dat er niet echt een relatie was tussen die twee, maar ergens misschien ook wel. P.A. kon nog cryptischer zijn dan normaal als hij een borrel te veel op had.

"Wat heeft Lambik je verteld?" vroeg Sidonia.

"Dat het niet de bedoeling was dat je zwanger zou worden en dat het een - tjip tjip - verrassing was."

"Lambik en ik hebben geen relatie." was het antwoord en Arthur keek verbaasd op. Die uitspraak van Lambik deed hem overkomen dat ze meer voor elkaar voelden dan alleen vriendschap. "Lambik zal mij helpen met de opvoeding." ging ze verder. "Het eerste half jaar blijft hij bij mij logeren en dan zien we precies wel hoe we alles gaan regelen. Maar Lambik zal het kind erkennen."

Hij had ook niets anders verwacht van zijn broer, maar het verbaasde Arthur nog steeds dat dit was gebeurd. "En - tjip tjip - trouwen?"

"Je kent je broer toch, Arthur? Die zal mij niet zo snel ten huwelijk vragen."

Ergens voelde hij de pijn van Sidonia. Al jaren wilde ze meer dan alleen vriendschap, maar Lambik weigerde toe te geven. En Arthur wist zeker dat Lambik meer voor haar voelde dan hij toegaf.

In zijn ooghoek zag hij zijn broer staan in de deuropening en Arthur besloot het er maar op te wagen. "Hou je nog - tjip tjip - steeds van hem?"

Hij kon het antwoord wel raden, maar misschien werd het ook tijd dat Lambik een keer het antwoord hoorde op deze vraag.

"Ik denk dat ik toch altijd iets voor Lambik zou voelen wat meer is dan alleen vriendschap, Arthur. Maar misschien heeft het ook niet zo moeten zijn. Misschien is deze oplossing beter voor ons."

Nog voor Arthur iets kon zeggen, kwam Lambik de woonkamer binnen met een dienblad met drie theekopjes. "Fijn dat je zo snel kon komen, Arthur. Al denk ik niet dat het nodig is."

Arthur keek even naar Sidonia en glimlachte. "Ze heeft al uitgelegd hoe het - tjip tjip - zat?"

"Enkele minuten voordat jij de deur binnen stapte. Ik had ergens wel kunnen weten dat Suske en Wiske degene waren die mij te hulp waren geschoten." zei Lambik en hij ging in de zetel naast Sidonia zitten. "Maar het is fijn om te weten dat onze moeder toch de moeite had genomen om dit allemaal op te zetten."

Arthur knikte en zag hoe Sidonia op de klok keek en weer opstond van de stoel. "Ik had Margaritha beloofd dat ik vandaag bij haar langs zou gaan. Het was fijn om je even te zien, Arthur."

"Ik ben nog niet - tjip tjip - weg, Sidonie." grinnikte Arthur.

Hij keek hoe Sidonia de woonkamer uitliep en vervolgens keek hij naar zijn broer. "Wat bezielt - tjip tjip - jou? Hoe komt het dat je Sidonia nog niet hebt verteld wat je voor haar - tjip tjip - voelt?"

"Arthur…"

"Ik was in de veronderstelling dat jullie een - tjip tjip - relatie hadden en Sidonia misschien eerder dan verwacht zwanger raakte. Niet dat dit zo ver is gekomen omdat jij je - tjip tjip - handen niet…"

Lambik stond op van de zetel en keek zijn broer strak aan. "Voor je beweert dat ik Sidonia ook maar iets aan zou doen omdat ik mijn eigen lusten niet opzij kan zetten… Sidonia was degene die het initiatief had genomen, niet ik. En ik liet haar begaan, misschien wilde ik zelf ook niet meer wachten."

"Sorry, het was niet mijn - tjip tjip - bedoeling om jou te beschuldigen." zei Arthur en hij keek naar zijn broer. "Maar begrijp ik goed dat je dan toch van haar - tjip tjip - houdt?"

Lambik zuchtte en liet zich weer zakken in de zetel. Terwijl Lambik aan het nadenken was, zag Arthur Sidonia in de deuropening verschijnen. Die twee moesten toch echt stoppen om zo in een deuropening te blijven staan.

Arthur wilde iets zeggen, maar Lambik was hem voor. "Ik hou van haar." zei Lambik terwijl hij naar zijn kopje thee keek.

Hoewel Lambik verder niets zei, was dit het enige wat Arthur nodig had. Hij keek even naar Sidonia, die verbaasd in de deuropening was blijven staan. Arthur had al langer aan zien komen dat Lambik meer voor haar voelde dan alleen vriendschap, maar had dit nooit naar iemand geuit.

Sidonia verdween weer naar de hal en Arthur stond op. "Je zal binnenkort toch haar moeten - tjip tjip - vertellen wat je voor haar voelt, Lambik. Dat heeft ze wel verdiend na al die - tjip tjip - jaren die ze op jou heeft gewacht."

"Misschien," zuchtte Lambik en hij keek naar zijn broer, "kunnen we het nu over iets anders hebben?"

Arthur knikte en zag hoe Sidonia het huis verliet. Misschien had hij met deze uitspraak die twee verder uit elkaar gedreven, maar Arthur hoopte dat nu Sidonia had gehoord dat Lambik ook daadwerkelijk van haar hield, zij meer hoop zou hebben in een toekomst met Lambik.

Die twee moesten echt dingen uit gaan praten…