Hoofdstuk 13: De dag voor kerst

5 dagen later

Purvis en Chickenstein zijn aan het wandelen nabij de Grote Markt van Coolsville, Vanille de kitten is aan een leiband en ziet eruit als een parel gemaakt door God hemzelf met haar kleine glimlach, ook al is ze zo klein dat je haar in een mand kunt steken. Het is koud buiten en het begint te sneeuwen. Ze zien de werknemers het podium aan het klaarzetten voor morgen, Purvis begint beetje te zweten door zijn trui en Vanille stapt naar hem met een nieuwsgierig gezicht.

"Is hier waar je zal optreden, Purvis?" Chickenstein vraagt aan hem. Purvis knikt en voelt heel nerveus. De mannen zijn de gordijnen van het podium aan het versieren met slingers en kerstdecoraties, de nep-sneeuwvlokjes blinken van het zonlicht dat door de wolken dringt. De sneeuw verspreidt zich naar de straten van Coolsville als water, het gloeit glimmend overal. Een van de mannen herkent Purvis en hij loopt naar hem met een begroeting, Vanille schrikt en springt op zijn borst. Zij begint te blazen en Chickenstein kijkt naar de man met een strenge blik. Purvis lacht ongemakkelijk en kijkt even weg, hij vertelt tegen de man dat hij 'heel zin heeft' om op te treden, maar eigenlijk heeft hij zoveel zenuwen in zijn hoofd dat hij overprikkeld wordt. De man stapt weg en gaat terug naar zijn werk.

Vanille miauwt naar de twee met de kracht van haar hele lichaam, ze wil naar huis.

"Goed, goed, Vanille." lacht Purvis, hij houdt Vanille vast als een bal en streelt over haar hoofd. Chickenstein observeert de verlichting rondom de lichtpalen die de Grote Markt omsingeld, de kinderen die een sneeuwbalgevecht hebben en de sneeuwpoppen. Een paar sneeuwvlokjes vallen op zijn snavel en hij kijkt toen de sneeuwvlokken snel verdwijnen door zijn sjaal. Purvis roept zijn naam en ze stappen terug naar huis, de sneeuw knarst van elke stap. Het is maar een paar kilometer/een mijl om naar het herenhuis te stappen. Purvis begint te blozen wanneer ze in de buurt wandelen, Vanille zit comfortabel in zijn jaszak en hij voelt heel moe, ondanks zijn goede nachtrust en buiten ongeveer 5C/41F is, hangt af hoe je jezelf warm houdt. De sneeuw stapelt zich verder als heuvels op de voortuinen van elk huis, zijn huis camoufleert zich in de ijzige mist van het witte weer.

"Ik kan niet meer," zucht Purvis, zijn ademhaling versterkt zich en hij grijpt aan zijn grijze jas. Vanille steekt haar kop uit zijn jaszak en miauwt, hij streelt over haar hoofd met een glimlach. Ze zijn nu bij het herenhuis.

Ineens voelt Purvis alsof hij gaat flauwvallen en zijn bloedvaten vernauwen, hij wordt bleker en zijn gewrichten worden zwakker. Purvis trekt zijn jas uit en hangt het aan de kapstok, Vanille springt uit zijn jaszak en miauwt in een bezorgde toon. Chickenstein steekt wat brokjes hout in de kachel terwijl Purvis op de zetel valt met een zucht, sneeuw smelt op de wollen mat en zijn sneeuwbotten bij de warmte van de kachel. Vanille zit op zijn borst in een diepe slaap en spint luid. Purvis slaat de deken over zich met een plof en rust voor eventjes. De tuinier is klaar met het opruimen van de voortuin, grote hopen sneeuw zitten op het gras zodat de kinderen sneeuwballetjes kunnen maken voor een sneeuwballengevecht en Lenny is terug van een vergadering.