Hoofdstuk 6: Avondtranen

Het is kwart over tien 's nachts in het ziekenhuis en Purvis is aan het nadenken in zijn bed, hij probeert te slapen maar zijn keel doet nog pijn en zijn hoofd voelt warm alsof hij in een sauna zit. Chickenstein komt binnen in de kamer en houdt een glas water in zijn hand. Hij geeft het aan Purvis en die neemt een slokje, hij stopt even en zet het glas aan de tafel. Zijn keel wordt heel warm en het lukt om het water in te slikken, maar Purvis voelt een onaangename smaak aan zijn tong. De hartmonitor begint luid te piepen, zijn hartritme gaat heel snel.

"Waarom doe je dat?" vraagt Chickenstein in een bezorgde toon. Aan de buitenkant is Purvis een beroemde ster van Coolsville. Hij speelt de gitaar alsof hij het talent van God had gekregen, hij is altijd chill met zijn fans en hij is een goede man. Maar aan de binnenkant is Purvis een andere persoon, een man die het publiek niet ziet. Hij is maar een kind, beroemd op de jonge leeftijd van 17 jaar oud was voor hem een mirakel. Maar als de jaren doorging, kreeg hij een hekel aan zijn leven. Zijn fans begonnen hem lastig te vallen, sommige weten zelfs waar hij woont en namen stiekem foto's van hem. Lenny moest die geobsedeerde fans verbieden om naar zijn herenhuis te gaan of anders ging hij de politie bellen. Purvis werd zo gestresseerd dat hij er op ongezonde wijze mee om ging. Hij nam drugs: slikte pillen alsof het M&M 's zijn, snoof cocaïne elke woensdagavond met zijn maatjes en riek cannabis. Hij moest één keer naar het ziekenhuis wanneer hij probeerde zelfmoord plegen door ketamine en diazepam tegelijkertijd te pakken nadat hij een slechte ervaring had met een fan, ze probeerde hem te kussen en zijn riem uitdoen maar gelukkig stapte Lenny tussen hun voordat het misliep. Purvis voelde zich vies en kreeg nachtmerries van de gebeurtenis, hij zit nu in therapie.

"Sorry, 't is zo moeilijk voor mij," kreunt Purvis, hij begint hard te wenen. "Ik zijt maar iemand die beroemd is, maar ze weten niet hoeveel ik heb meegemaakt."

Purvis trekt zijn gezicht weg van Chickenstein en huilt wat harder, zijn ogen doen pijn van elke traan. Chickenstein legt zijn hand op zijn schouder en geeft hem wat comfort, hij weet niets van emoties maar hij voelt de treur van Purvis. Purvis voelt wat dankbaarheid en kijk naar zijn lijwacht.

"Dank je, ik heb dat nodig." zucht Purvis, hij laat zijn laatste tranen los. Hij neemt een paar slaappillen van de medicijndoos en hij ligt een halfuur in bed voordat hij in slaap valt, Chickenstein leunt aan de muur en wil naar huis maar hij denkt aan de veiligheid van Purvis. Hij zit op de grond en slaapt ook, zachtjes aan het piepen. Het is stil.