Özet: "İşte bu bizim son umut dolu bakışlarımızdı." (Riya Sharma'nın bakış açısından)
İşte bu bizim son umut dolu bakışlarımızdı.
Orada ağlamamak için kendimi çok zor tuttum.
Dudaklarımı ısırıyordum.
Eğer orada kamera olmasa kesinlikle ağlardım.
İlk çekilme nedeni beni kurtarmak içindi ama şimdiki ise... bu çok kırıcı...
Artık kim olduğumu bile bilmiyorum.
Kendimi tanıyamıyorum.
Connor gittiğinde kalbimde büyük bir boşluk hissediyorum.
Onlar gittiğinde kamera onlara odaklandı.
Artık kamera yoktu. En azından bana odak değildi.
Gözlerindeki göz yaşlarını serbest bırakmanın zamanı gelmişti bile.
Gözlerim tamamen yaşlı.
Kristal bunu görüyor ve şaşırıyor.
Ben ise hala göz yaşlarımla karşıya bakıyorum.
Ağlamıyorum... en azından dıştan değil.
Kameralar bana odaklanıyor. En azından öyle sanıyorum.
Sonrasında Jake ve Ally geliyor ve beni gözlerim yaşlıyken görüyorlar.
Şaşırıyorlar ama ne pahasına. Sanki beni teselli edeceklermiş gibi.
Göz yaşlarımı siliyorum çünkü Kristal kapanışı yapacak ve final 3'lüsünü tanıtacak.
Kristal kapanışı yaparken ağlamamaya çalışıyorum.
Gülümsüyorum ama tam bir "diva" gibi.
Kameralar kapanıyor ve herkes dağılıyor.
Ben ise orada duruyorum.
Hala karşıya bakıyorum. Sanki Connor benim için dönecekmiş gibi...
Artık o ağlak gözler yeniden var.
Gözlerimdeki yaş önceki gibi akmaya devam ediyor.
Aksa da hiçbir faydası olmayacak "sahte timsah göz yaşları"...
"Connor..."
Ağzımdan tek çıkan şey bu.
Bu gece nasıl uyuyacağımı bile bilmiyorum.
Sarı takımdayken onunla yatmak güzeldi... kendimi korunmuş hissediyordum...
Şimdiyse o koruyucum bile yok...
Diğerlerinin yanına dönmeli miyim diye kendi kendime düşünüyorum.
Oraya dönsem ne olacaktı ki?
Jake ve Ally, Connor'un dediği üzere bana karşı birlik olup beni eleyeceklerdi. Tabi eleyebilirseler.
Bacaklarımın titrediğini hissediyorum.
Sanki soğuk suyla duş almışım gibi...
Neden kendimi çocuk gibi hissediyorum?
Sanki büyüyemeyen bir çocuk gibi...
Sanki Connor babammış ta onun eve gelmesini bekliyormuşum gibi...
Tanrım... bu ne kadar garip bir düşünce...
Bazen şu kameraları kırasım geliyor ve insanlara gerçek kişiliğimi göstermek istiyorum. Tabi o hala oradaysa...
Bir süre daha karşıya bakıyorum ve artık daha fazla duramayacağıma karar verip diğer tarafa doğru yürüyorum.
Sonrasında duruyorum ve... son bir kez karşıya bakıp şunu diyorum;
"Özür dilerim..."
(The End)
Note: 3. Sezonun 18. Bölümünü izlerken son sahneye hep bir fic yazmak isterdim. Çok başka şeyler ama bu sefer ki de böyle. Riya maalesef korkunç bir yazım sonucu daha da dibe çöken tek karakter... Potansiyeli vardı ama bunu mahvettiler...
ConRiya benim çok sevdiğim bir çift. Yaş farkına rağmen onları çok ama çok seviyorum. Benim için en anlamlı çiftlerden birisi. Ayrıca Disventure Camp'taki favori çiftim :))
Her neyse, daha Bowie'nin Yeni Aşkı serisinin son 2 bölümünü yayınlamadım. Bugün okula gitmedim ve coğrafya sınavı daha olmadım (yaşasın!). Tabi ki haftaya olucam ama bu bana daha çok çalışma zamanı veriyor :))
Her neyse, umarım bu hikayeyi beğenmişsinizdir. Başka hikayelerde görüşmek üzere. Sizleri seviyorum.